Με τους Τούρκους έχουμε πολλούς ανεξόφλητους λογαριασμούς, που αργά ή γρήγορα θα πρέπει να λυθούν. Η αναβολή της λύσης από γενιά σε γενιά δεν είναι υπέρ μας, για λόγους πληθυσμιακούς και άλλους, που ο καθένας αντιλαμβάνεται. Μεγάλο ποσοστό του λαού που αποκαλείται τουρκικός έχει, ως γνωστόν, Ελληνική γενετική βάση και συγκρότηση. Ο Ερντογάν επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τα πάντα, ξεκινώντας από την αποδόμηση της Συνθήκης της Λωζάννης, μιμούμενος τους συμμάχους του τού ISIS στην καταστροφή μνημείων τιτάνιας παγκόσμιας σημασίας (Αγία Σοφία κλπ.), προτείνοντας μέσω των λακέδων του ακόμη και την αλλαγή της ονομασίας του Αιγαίου.
Τώρα που ξέρουμε με τι ακριβώς έχουμε να κάνουμε, ίσως θα πρέπει το έθνος μας να τού είναι ευγνώμον γι’ αυτές του τις παραφροσύνες, για την παρανοική αμετροέπειά του. Όλοι γνωρίζουμε πόσο βαθειά διχασμένη είναι στην βάση της η τούρκικη κοινωνία. Διαφορές φυλετικές, ανθρωπολογικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές θα μπορούσαν, υπό προϋποθέσεις, να αποδομήσουν την Τουρκία, να την διασπάσουν και να απαλλάξουν την χώρα μας από ένα ενοχλητικό γείτονα , μια και καλή.
Οι “διαβουλευσεις” μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν κέρδος χρόνου προετοιμασίας, για την τελική αναμέτρηση, είτε στο διπλωματικό πεδίο η σε αυτό της μάχης. Η συνθήκη των Σεβρων πρέπει να είναι ο φάρος που θα δείχνει τη πορεία του Έθνους. Θα είμαστε αντάξιοι της ιστορίας μας, καθώς και της ιστορικής ευκαιρίας που ανοίγεται μπροστά μας; Θα σηκώσουμε το ανάστημά μας, όλοι μαζί ενωμένοι και ψυχωμένοι οι Έλληνες, οι Κύπριοι και ο παγκόσμιος Ελληνισμός, ώστε να αναδειχτούμε σε διεθνείς παίκτες, σε πρωταγωνιστές, απέναντι στους ανταγωνιστές μας;
Αυτό είναι το ζητούμενο της γενιάς μας.