Ιστορίες ποδοσφαιρικής, ελληνικής τρέλας!
Η «λεβεντιά» είναι αρετή που όποιος τη διαθέτει τον τιμά ιδιαίτερα είτε είναι φυσικό πρόσωπο είτε θεσμοί. Ποιος δεν «καμάρωσε» για παράδειγμα τον σπουδαίο νομικό-πρόεδρο διαφόρων ΠΑΕ, ο οποίος «κατάβρεξε» από στόματος αντίπαλο ποδοσφαιριστή και στη συνέχεια, επειδή κάποιοι κακεντρεχείς τον κατηγόρησαν για ανάρμοστη συμπεριφορά, η πράξη ερμηνεύτηκε ως «βοήθεια», αφού ο ποδοσφαιριστής είχε πονοκέφαλο και απλά ξεματιάζοντάς τον στο τέλος, τον «έφτυσε» για να «πιάσει» η ευχή!
«Δεν είναι αυτό που νομίσαμε» όλοι, άλλωστε στο βίντεο του αγώνα φάνηκε καθαρά ο «Πρόεδρος» να απευθύνεται στον αντίπαλο και να του λέει: «Ο Ιησούς Χριστός νικά κι όλα τα κακά σκορπά…» και αμέσως μετά τον… «κατάβρεξε»!
Δεν καταλαβαίνω τη σπουδή κάποιων να χλευάσουν τον νομικό-πρόεδρο διαφόρων ΠΑΕ, όταν έχει δείξει και στο παρελθόν δείγματα υψηλού ήθους, που σίγουρα αγνοούν. Γιατί εδώ που τα λέμε, ένας σωστός «Πρόεδρος» ΠΑΕ πρέπει να «πονά» την ομάδα του. Στις «αρμοδιότητές του είναι να ανάβει κανένα καπνογόνο, να ρίχνει καμιά σφαλιάρα, να οργανώνει την κερκίδα «θύρα 4,7,13,21 κλπ» να είναι πρόεδρος-ακτιβιστής δηλαδή.
Όχι σαν τους ξενέρωτους στην Αγγλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, την Ιταλία και αλλού που κάθονται στα επίσημα θεωρία σαν «τζιτζιφιόγκοι» και να παρακολουθούν ψυχρά τον αγώνα της ομάδας τους πίνοντας το απεριτίφ τους. Ο εν λόγω «πρόεδρος» είναι «ενεργός», κάθεται στον πάγκο της ομάδας, φορά στολή «εκστρατείας» -τα κοστούμια τα έχει για τα δικαστήρια- είναι μπρουτάλ τύπος και αυτό ενοχλεί προφανώς τους «καθωσπρέπει» παράγοντες!
Για να το «σοβαρέψουμε» ωστόσο, και επειδή τα τελευταία χρόνια η χυδαιότητα στη χώρα είναι καθολική, πολλοί αναρωτιούνται πόσο θα ανεχόμαστε «καουμπόικες» συμπεριφορές, χωρίς αυτές να τιμωρούνται, αλλά κυρίως χωρίς να αποβάλλονται από την ίδια την κοινωνία.
Δηλαδή, μια ποδοσφαιρική ομάδα –και δη ιστορική, όπως η Λάρισα- έχει τόσο μεγάλη ανάγκη να εκπροσωπείται στο υψηλότερο επίπεδό της από άτομα με ανάλογες συμπεριφορές;
Με ποιο σκεπτικό θα ανέχεται η κοινωνία τις συμπλεγματικές συμπεριφορές του κάθε «κυρίου Προέδρου», φοβούμενη άραγε τι; Μήπως «χάσει η Βενετιά βελόνι;»