Βαρύγδουπος ίσως ο τίτλος, αφού και μόνο η λέξη «τέλος» συγκρούεται μετωπικά με κατεστημένες απόψεις και συνήθειες, για ορισμένους μιας ζωής, και τρομάζει.
Νομίζω όμως ότι έχει στέρεα βάση, μετά από 50 χρόνια, να διαπιστώσει κανείς ότι τα δεδομένα του 1974 ανήκουν οριστικά στο παρελθόν.
Η χούντα τελείωσε το 1973 (παρά το σύνθημα που ελάχιστοι σήμερα επιμένουν), η δημοκρατία κουτσά στραβά λειτούργησε με την εναλλαγή μεγάλων λαϊκών κομμάτων με ισχυρούς ηγέτες, στην εξουσία, αλλά στη συνείδηση των πολιτών σήμερα είναι εδραιωμένη η πεποίθηση ότι η κάθε μορφής θεσμική εξουσία, όχι μόνο δεν ανήκει στο λαό, αλλά ελέγχεται απόλυτα από την παγκοσμιοποιημένη οικονομία και την πλουτοκρατία!
Το πολιτικό κίνημα, με τις εκατοντάδες ανά τη χώρα κομματικές οργανώσεις, βρίσκεται μόνο στη μνήμη των 50+ πολιτών και τα κατάλοιπα του ψυχρού πολέμου, (αντικομμουνισμός και δίπολο ΝΑΤΟ-Σύμφωνο Βαρσοβίας), μπήκαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
΄Ολα τα αυτόνομα, (όχι καθοδηγούμενα από το ΠΑΜΕ), κινήματα πολιτών, που κάποτε κινητοποιούσαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, εργαζόμενους, υπαλλήλους, αγρότες, σε απεργίες, πορείες και συλλαλητήρια, είναι στα τάρταρα χωρίς ορατή ανάκαμψη.
Τα συνδικάτα απαξιωμένα, χωρίς ενεργά μέλη, απέναντι στην εργοδοσία της μερικής απασχόλησης και της απλήρωτης υπερωρίας.
Στους φοιτητές πρώτη για 30+ χρόνια η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ!
Η αυτοδιοίκηση χωρίς πόρους ανίκανη να προγραμματίσει σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
Ο πολιτισμός στα χέρια των μεγαλομιντιαρχών, των realities και του Hollywood.
Περιβαλλοντικό κίνημα περιπτωσιακό, αδύναμο να αντιπαλέψει τους καρχαρίες της ενέργειας και της τουριστικής «ανάπτυξης».
Σήμερα ζούμε μια μεταδημοκρατική συνθήκη όπου το δίπολο Δεξιά (συντήρηση, χριστιανοδημοκρατία κλπ), – Αντιδεξιά, (σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, ριζοσπάστες, αριστεροί με στρατηγική αμφισβήτησης του καπιταλισμού), δεν λειτουργεί πλέον.
Τώρα το παιχνίδι της κυβερνητικής εξουσίας, σε διεθνές επίπεδο, παίζεται μόνο μεταξύ των «συστημικών» κομμάτων*, (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) αυτών δηλαδή που ανταγωνίζονται στα πλαίσια και τους θεσμούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, για τη διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομίας.
Όλα τα άλλα κόμματα, εντός και εκτός Βουλής, μπορεί, κατά τη γνώμη μου πάντα, να θεωρηθούν αντισυστημικά, με την έννοια ότι εκφράζουν πολίτες, κάθε πολιτικής προέλευσης που βλέπουν τα αδιέξοδα και την αδυναμία του κυρίαρχου συστήματος να λύσει τα προβλήματα που είναι ψηλά στην ιεράρχηση καθενός από αυτά.
Τις διευρυνόμενες ανισότητες παντού, τη διαπλοκή πολιτικής – δικαιοσύνης – οικονομίας – ενημέρωσης, την καταστροφή του περιβάλλοντος και τα ατομικά και δημοκρατικά δικαιώματα, προτεραιότητες για τα αριστερής προέλευσης και «εθνικοπατριωτικά», μεταναστευτικές ροές, τα της δεξιάς.
Το μόνο δίπολο που ίσως μπορεί ακόμη να λειτουργήσει, στα πλαίσια των συστημικών κομμάτων, αφορά στην αποτελεσματικότητα με όρους οικονομίας και είναι αυτό μεταξύ των νεοφιλελεύθερων της σχολής του Σικάγου, (ΔΝΤ, Ρήγκαν, Θάτσερ κλπ εγχωρίων κυβερνητικών), που πιστεύουν στις «μαγικές» δυνάμεις των αγορών αδιαφορώντας για τα θύματα και των «Κευνσιανών» που πιστεύουν στη λελογισμένη παρέμβαση του κράτους, ως ρυθμιστή των κανόνων του ανταγωνισμού, της διαφάνειας και της προσφοράς και ζήτησης, μέσω επιδοτήσεων παραγωγικών κλάδων ή αυξήσεων μισθών και επιδομάτων εργασίας κλπ κοινωνικών παροχών , για τη διατήρηση ενός minimum επιπέδου ζωής για όλους. Αν είναι σωστή, στα βασικά, η παραπάνω περιγραφή της υφιστάμενης κατάστασης, τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς από μια προοδευτική, αριστερή στα πλαίσια του κυρίαρχου συστήματος, πολιτική δύναμη;
Σε αυτά θα προσπαθήσω να δώσω τη δική μου απάντηση σε επόμενο σημείωμα,
* Ο Κώστας Κασαπάκης Κώστας είναι γεωπόνος
*Κατά τη γνώμη μου πάντα, το ΚΚΕ είναι μία χωριστή περίπτωση. Αντιμετωπίζει την κοινοβουλευτική δημοκρατία ως μαζικό χώρο, στην υπηρεσία των «επαναστατικών» του στόχων …όταν με τη δύναμη του δόγματος αλλάξουν οι συσχετισμοί! Με αυτή την έννοια δε θα συμμετάσχει ποτέ σε κυβέρνηση κοινοβουλευτικά εκλεγμένη και πάντα θα είναι μόνο του, προβλέψιμο, χωρίς συμμάχους, περιχαρακωμένο απέναντι σε όλα τα άλλα κόμματα.