Είναι το τέλος ή μια άλλου είδους Δημοκρατία αυτή που βιώνουμε τώρα; Είναι μια Δημοκρατία με διαφορετικό ήθος, γνώση, έκφραση και συμπεριφορά; Έρχεται το τέλος της παραδοσιακής Δημοκρατίας και μια άλλου είδους Δημοκρατία διαμορφώνεται; Ερωτήματα γεμάτα απελπισία και ελπίδα.
Για την ώρα οι λαοί χαροπαλεύουν μεταξύ τους και όλοι διακηρύσσουν ότι ο καθένας ξεχωριστά προσπαθεί να επιβάλει στον εαυτόν του και στους άλλους το δημοκρατικό πολίτευμα βελτιωμένο, εκσυγχρονισμένο και ανανεωμένο. Όμως ένα είναι βέβαιο. Η Δημοκρατία που γεννήθηκε, αναπτύχθηκε και λειτούργησε στην αρχαία Αθήνα δεν υπάρχει πλέον.
Μόνον κατ’ ευφημισμό αναφέρεται ότι λειτουργεί και τώρα. Αν την αναφέρουμε ως δήθεν λειτουργούσα Δημοκρατία, το κάνουμε μόνο και μόνο γιατί τη μεταχειριζόμαστε ως μπουζουνιέρα για να καλύπτουμε το τωρινό παγκόσμιο πολιτικό αλαλούμ μας.
Άλλωστε, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι το κέντρο βάρους της αθηναϊκής Δημοκρατίας έχει σαφώς μετακινηθεί, στις σημερινές δημοκρατίες μας, από την Εκκλησία του Δήμου, δηλαδή τη Βουλή, στην αγορά των οικονομικοτεχνικών διεθνικών επιμελητηρίων.
Η πολιτική σήμερα ασκείται στην αγορά, όπου, στην Αρχαία Αθήνα, ορκίζονταν στον «Όρκιον Λίθον» οι έμποροι Αθηναίοι πολίτες μόνον, ενώ αν κάποιος Αθηναίος εκλεγόταν μέλος της Αθηναϊκής Βουλής (Εκκλησίας) ορκιζότανε στους Θεούς, π.χ. την Αθηνά.
Τώρα η πολιτική έχει αλλάξει. Η άδολη Δημοκρατία έγινε καπιταλιστική, κομμουνιστική, φασιστική, μετά νεοκαπιταλιστική και τώρα νεοκαπιταλιστική λιτότητα. Εν κατακλείδι, γενικά, η μονεταριστική πολιτική είναι η νεοκαπιταλιστική δημοκρατία του αιώνα μας. Το χρήμα, ο πλούτος, η φοροκλοπή, αυτά είναι η νέα δημοκρατία.
Η κατάληξη του άρθρου δεν είναι πρωτότυπη. Ο μύθος για τα Σόδομα και Γόμορρα δεν είναι μοντέρνος μύθος. Κι όμως, στις μέρες μας αναβιώνει ατόφιος, νέος και πολύ σύγχρονος. Ο θεός των πνευμάτων ας μας φυλάξει, να μη ζήσουμε όλοι μαζί το δικό μας ολοκαύτωμα.