Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όλα όσα απασχολούν σήμερα την ακαδημαϊκή κοινότητα και τους σπουδαστές του ΤΕΙ Κρήτης, τις προοπτικές του Ιδρύματος και την ανέλιξή του, καθώς και όλους εκείνους που έκοντες ή άκοντες δεν συνδράμουν αποφασιστικά ώστε το ΤΕΙ να επιτελέσει τον πραγματικό του ρόλο ως μέρος της μεγάλης ακαδημαϊκής κοινότητας του νησιού μας.
Δε μου διαφεύγουν επίσης και οι προσπάθειες κάποιων απαίδευτων Μαυρογιαλούρων να εμπλακούν σε ρόλους και εγχειρήματα καταστροφικά για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση σε κάθε περίπτωση.
Οι σκέψεις αυτές με φέρνουν σαράντα ακριβώς χρόνια πίσω. Ήταν ημέρα που θα παρέδιδα το πρώτο μου μάθημα Κοινωνιολογίας στο σημερινό ΤΕΙ που τότε ονομάζονταν ΚΑΤΕΕ.
Το τότε νεόδμητο κτήριο που στεγάζει σήμερα τις σχολές του ΤΕΙ στο Ηράκλειο δεν είχε να ζηλέψει το παραμικρό από τα σύγχρονα πανεπιστήμια.
Όλα ήταν καλοσχεδιασμένα και προπαντός σε πλήρη και απρόσκοπτη λειτουργία τότε. Φτάνοντας λοιπόν στον χώρο παρατήρησα δύο φοιτητές που προσπαθούν να κρεμάσουν ένα πανό πολύ ψηλά στη μετόπη καθώς μπαίνουμε. Όσο κι αν χάρηκα (το πανό ήταν της Αριστεράς) ανησύχησα γιατί τα δύο παιδιά (αγόρι-κορίτσι) ακροβατούσαν εν είδει εναιωρητών κινδυνεύοντας πραγματικά να πέσουν ανά πάσα στιγμή.
-Ρε παιδιά θα γκρεμοτσακιστείτε από κει πάνω.
-Της αντίδρασης φίλε, της αντίδρασης; Διαφωνείς με το πανό μας;
Ήταν βλέπετε το κοστούμι και η γραβάτα (πάντα) που παρά το νεαρό της ηλικίας μου, τυποποιούσαν μια πιο συντηρητική προσωπικότητα.
Μετά από λίγο έφτασα στην αίθουσα για την πρώτη μου παράδοση. Τι έκπληξη! Οι δύο εναιωρήτες καθόταν στα πρώτα έδρανα και καθώς με είδαν στην έδρα ξαφνιάστηκαν.
Ολοκλήρωσα το καλά προετοιμασμένο μάθημα μου και ήρθε η ώρα των ερωτήσεων.
-Κύριε, τι είναι το κράτος; με ρώτησε το κορίτσι που μετά από λαμπρές σπουδές και στην Ευρώπη είναι από ετών καθηγήτρια στο εδώ ΤΕΙ. Ήταν φανερή η προσπάθεια να ανιχνεύσουν την πολιτική μου θέση.
Αποφάσισα λοιπόν να το διασκεδάσω μπερδεύοντάς τους προς το παρόν.
-Ξέρετε, υπάρχουν δύο κυρίαρχοι ορισμοί για το κράτος. Ο ένας είναι του Μarχ και ο άλλος του επίσης Γερμανού πολιτειολόγου Jellinek.
-Εσείς, κύριε, συνέχισε ο Κυριάκος (ο έτερος Καππαδόκης) ποιον απ’ τους δυο θεωρείτε ως εγκυρότερο;
Πενήντα χρονών η αλεπού, εκατό τ’ αλεπουδάκια…
Σιγά μωρέ μη σας ξεβρακωθώ από την πρώτη ώρα.
-Πιστεύω ότι η παιδεία πρέπει να παρέχεται αδέσμευτη και χωρίς την παραμικρή προκατάληψη. Ο ίδιος δεν ήρθα εδώ με τα προσωπικά μου στερεότυπα για να σας πείσω. Ήρθα να βοηθήσω να σκεφτούμε μαζί και να βοηθηθώ και ο ίδιος.
Μην ξεχάσετε ποτέ ότι “μαθαίνω” σημαίνει αμφισβητώ τα πάντα. Οι κοινωνικές επιστήμες (πολιτική κοινωνιολογία, ιστορία οικονομία κ.ά) είναι σε διαρκή και γόνιμο διάλογο…
Για την ώρα είχα ξεπεράσει τη δυσκολία. Όμως, ου δεν κρυπτόν υπό τον ήλιον.
Σύντομα πληροφορήθηκα ποιος ακριβώς ήταν στην έδρα.
Πολύ τακτικά τους είχα στο γραφείο μου τους περισσότερους και καμιά φορά τους ξέφευγε κιόλας:
– Σύντροφε!
– Κύριε καθηγητά, παρακαλώ…
*Ο Άρης Σταματάκης είναι συγγραφέας