Πολλά και διάφορα έχουμε ακούσει και ακούμε, έχουμε διαβάσει και διαβάζουμε για τη μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εκλογές. Προσπάθησαν και ακόμα προσπαθούν αναλυτές και σχολιαστές των εκλογικών αποτελεσμάτων, με πολλά και διάφορα στοιχεία και επιχειρήματα, να εξηγήσουν την ήττα του Τσίπρα, την οποία θεωρούν πολύ μεγάλη, προσεγγίζουσα τα όρια της συντριβής. Εγώ, ένας απλός πολίτης που έντονα βίωσα όλα αυτά τα χρόνια τις επιπτώσεις της συριζαϊκής πολιτικής στη ζωή και τα πιστεύω μου, δε θεωρώ καθόλου μεγάλη την ήττα αυτή, την οποία, ομολογουμένως, περίμενα πολύ μεγαλύτερη για τους παρακάτω λόγους, γνωστούς, άλλωστε, σε όλους τους συμπατριώτες μας.
Είναι γνωστό ότι ο κόσμος της χώρας, το 2015 και νωρίτερα, ζητούσε αλλαγή κυβέρνησης, γιατί ήταν πλέον κουρασμένος από την ασκούμενη πολιτική, αλλά και φορτωμένος με βάρη πρωτόγνωρα και ασήκωτα.
Η τότε εξουσία, βυθισμένη στα σκάνδαλα και τις αμφισβητήσεις, αποδείχτηκε ανίκανη να δώσει λύσεις στα προβλήματα που η ίδια είχε δημιουργήσει, γι’ αυτό κι έπρεπε να παραχωρήσει πλεόν τη θέση της στον πολιτικό Μεσσία που περίμενε ο λαός, για να τον λυτρώσει και να τον οδηγήσει σ’ ένα καινούργιο δρόμο, σ’ ένα ελπιδοφόρο μέλλον.
Και ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ, με μια ατζέντα γεμάτη από απίστευτες υποσχέσεις και με απόφαση καθώς διεκήρυττε, να διαλύσει το παλιό και διεφθαρμένο, να συγκρουστεί με το κατεστημένο και να δώσει λύσεις στα πολλά και μεγάλα προβλήματα του λαού, εμφανιζόμενος ως ο πλέον προοδευτικός και ηθικός πολιτικός σχηματισμός.
Και ο λαός πίστεψε (αυτός που πνίγεται, από τα μαλλιά του πιάνεται) και ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, πολύ γρήγορα αποδείχτηκε πως οι προεκλογικές υποσχέσεις ήσαν ψεύτικες και οι ελπίδες του λαού φρούδες. Το οικονομικό πρόβλημα, το κατεξοχήν πιεστικό και βασανιστικό, όχι μόνο δε λύθηκε, αλλά ήρθε κι ένα τρίτο μνημόνιο και πολλοί νέοι φόροι. Και να ήταν μόνο το οικονομικό; Aυτό, κάποτε μπορεί να λυνόταν. Ήρθαν κι άλλα δεινά, που είχαν σχέση με τα πιστεύω, τις παραδόσεις και την ιστορία του έθνους, τουτέστιν με τα όσια και τα ιερά της φυλής μας.
Έτσι, ο κ. Τσίπρας:
1) Έγινε ο πρώτος άθεος πρωθυπουργός στην κατεξοχήν χώρα της Ορθοδοξίας, αρνούμενος, τόσον αυτός όσο και οι πλείστοι των άμεσων συνεργατών του, να ορκιστούν στον Τριαδικό Θεό των προγόνων τους. Άσε που η στάση και το ντύσιμό τους σε πολύ ιδιαίτερες εθνικές και θρησκευτικές ή και πολιτικές στιγμές δεν ήσαν τα ενδεδειγμένα. Θυμηθείτε λ.χ. τις σαγιονάρες ή τον κ. Τσακαλώτο, που πάντα στην Ευρώπη εμφανίζεται μ’ ένα σακούλι στον ώμο και “ξεμπετουριασμένος”, σαν φτωχός και κακόμοιρος ζητιάνος, αντί με γραβάτα και με μια τσάντα όπως οι λοιποί συνάδελφοί του. Αλλά και ο πρωθυπουργός μας, είναι ο μόνος που εμφανίζεται στις ομαδικές φωτογραφίσεις με άλλους ηγέτες “ξεμπετουριασμένος” όπως λέει ο λαός. Ύστερα απ’ αυτά, πόσους ψηφοφόρους να έχασε, άραγε, ο ΣΥΡΙΖΑ και πόσους άλλους να απογοήτευσε;
2) Δεν σεβάστηκε τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, όπως αυτή εκφράστηκε στο δημοψήφισμα που ο ίδιος προκήρυξε και διενέργησε. Η συμπεριφορά αυτή ήταν ίδιονδημοκρατικού ηγέτη;
3) Ως πρωθυπουργός, δεν τήρησε σχεδόν καμιά από τις σοβαρές υποσχέσεις και διακηρύξεις του, όπως τις διατύπωνε προεκλογικά στις πύρινες και ελπιδοφόρες ομιλίες του στις διάφορες λαϊκές συγκεντρώσεις του.
4) Ήρθε σε ανοιχτή σύγκρουση με την Εκκλησία, τους λειτουργούς της και τις θρησκευτικές παραδόσεις του λαού μας.
5) Ανέθεσε την παιδεία των Ελλήνων σε διεθνιστές, τουτέστιν μειωμένης εθνικής συνείδησης και ανιστόρητους ίσως, που βάλθηκαν, αιχμάλωτοι όντες της ιδεολογίας τους, να αλλοιώσουν το ελληνοχριστιανικό ιδεώδες του λαού, τις παραδόσεις του και την αληθινή εθνική και θρησκευτική του ιστορία με γνώσεις και βιβλία ψεύτικου εν πολλοίς περιεχομένου.
Με άλλα λόγια, επιδίωξαν να καλλιεργήσουν στους νέους μας την πεποίθηση ότι ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος και δε διατρέχουμε κίνδυνο από πουθενά. Προετοίμαζαν, επομένως, τη νεολαία μας ως “πρόβατα επί σφαγήν” και οδηγούσαν τη χώρα, με την εν γένει πολιτική τους, στην εξαφάνιση, αγνοούντες (;) ότι η χώρα μας υπάρχει και ζει ανάμεσα σε λύκους. Έτσι, οι ώριμοι Έλληνες που είχαν την τύχη να διαπαιδαγωγηθούν εθνικά, ήταν δυνατόν να ξαναδώσουν στους συριζαίους τη δυνατότητα να οδηγήσουν σταδιακά την πατρίδα στη διάλυση; Ασφαλώς όχι.
6) Τι να πούμε με την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας και το ξεπούλημα της εθνικής μας περιουσίας (λιμάνια, αεροδρόμια κ.λπ.); Για την άμυνα; Έγινε μήπως καμιά σοβαρή επένδυση, ώστε η χώρα να μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά σε εχθρική επιβουλή; Για την ανεργία και τη μετανάστευση των νέων μας σε ξένες χώρες; Έγινε κάτι; Αλήθεια, ποιος θα στρατευθεί, για να υπερασπίσει την πατρίδα σε μια ενδεχόμενη σύρραξη, όταν σ’ αυτήν εδώ την άμοιρη χώρα έμειναν μόνο οι γέροντες;
7) Για τη ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας και της ανασφάλειας που νιώθουν οι Έλληνες και ιδίως οι ηλικιωμένοι που, όσο και να σφικτοκλειδώνονται, δε γνωρίζουν αν θα ξυπνήσουν σώοι και αβλαβείς την επόμενη μέρα, τι έκαμε ο πρωθυπουργός; Ουσιαστικά αγκάλιασε τους εγκληματίες, αφού, αντί να αυστηροποιήσει το ποινολόγιό τους, προώθησε την ελάφρυνση των ποινών, κι έτσι τους ενθάρρυνε να συνεχίζουν απτόητοι τη φοβερή δράση και εγκληματικότητά τους.
8) Άνοιξε διάπλατα τις κερκόπορτες στους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες ο κ. Τσίπρας, χωρίς να αναλογιστεί τα σίγουρα για τη χώρα κακά που θα δημιουργεί η μόνιμη παρουσία τους και ότι η στάση του αυτή ευθέως εξυπηρετεί τα δόλια σχέδια κάποιων που μισούν την Ελλάδα και επιδιώκουν τη σταδιακή μουσουλμανοποίησή τους αλλά και την πρόθεσή τους να τους χρησιμοποιήσουν εν καιρώ για τη δημιουργία εσωτερικών προβλημάτων και πεμπτοφαλαγγίτικης αποστολής σε δύσκολες εσωτερικές και εξωτερικές συγκυρίες για την πατρίδα μας. Ή μήπως φαντάζεται ή πιστεύει ότι με μελλοντικές ελληνοποιήσεις τους θα έχει σίγουρες και τις εκλογικές τους προτιμήσεις; Μάλλον αυτό πρέπει να συμβαίνει, που είναι λίαν επικίνδυνο.
9) Άφησα τελευταίο το “Μακεδονικό” πρόβλημα, γιατί αναμφισβήτητα είναι το σπουδαιότερο. Η λύση που έδωσε ο κ. Τσίπρας με τον κ. Κοτζιά, αποτέλεσμα σοβιετικής (μυστικής) διπλωματίας, ήταν σίγουρα η χειρότερη και αυτό σύντομα θα αποδειχτεί. Άρα, ο κ. Τσίπρας πρέπει να είναι υπερευχαριστημένος με το εκλογικό ποσοστό που του έδωσαν οι Μακεδόνες.
10) Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα πολλά για την πολιτική Τσίπρα, αλλά θα σταματήσω εδώ.
11) Με την ευκαιρία, θα ήθελα να θυμίσω στον πιθανότερο διάδοχο του κ. Τσίπρα, τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι κι αυτός έχει στο ενεργητικό του τρία βάρη: α) Ότι υπήρξε υπουργός της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησης, β) ότι διέλυσε αντί να ενισχύσει τη Δημοτική Αστυνομία και να απολύσει όσους κατείχαν παράνομα δημόσιες θέσεις και γ) τη στάση του στο Μακεδονικό, στάση που δεν τον τιμά, γιατί είχε στην διάθεσή του τρία σοβαρά όπλα, για να μην επιτρέψει την προδοσία, που δεν τα χρησιμοποίησε: Πρώτον, πίεση για δημοψήφισμα. Δεύτερον παραίτηση όλης της αντιπολίτευσης, κατόπιν συνεννόησης και εκλογές. Και τρίτον απαίτηση για την αναγνώριση και αποδοχή της συμφωνίας των Πρεσπών την υπερψήφισή της από 180 τουλάχιστο βουλευτές.
Ας ελπίσουμε ότι ως ο πιθανότερος μελλοντικός πρωθυπουργός, δε θα διαπράξει άλλο σοβαρό λάθος, θα διορθώσει τα κακώς κείμενα ή θεσπισθέντα και στο “Μακεδονικό” να δείξει το ενδιαφέρον και τη στάση που πρέπει.
* Ο Μανώλης Ροδιτάκης είναι τ. εκπαιδευτικός και ειδικός πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών