Δεν κατάλαβα που ακριβώς ήταν το αστείο, και γιατί προκάλεσε τον γέλωτα των δημοσιογράφων, η αιτία στην οποία απέδωσε το ξέσπασμα της φωτιάς στη Βούλα ο πρόεδρος των τεχνικών της ΔΕΔΔΗΕ; Να θυμίσουμε εδώ ότι, ο κύριος Μανιάτης υπέδειξε ως υπαίτιο της πρώτης για φέτος μεγάλης πυρκαγιάς στην Αττική, που κατέκαψε 6.000 στρέμματα γης και προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές σε κτίρια και σε Ι.Χ., ένα πουλί του οποίου τα φτερά πήραν φωτιά – σύμφωνα με τη μαρτυρία του – και την μετέφεραν στη συνέχεια έξω από τον υποσταθμό της ΔΕΔΔΗΕ.
Πάνω που είχε ξεσπάσει μεγάλη κόντρα – όπως συνηθίζεται άλλωστε – για τις ευθύνες και τα αίτια της πυρκαγιάς μεταξύ των δημάρχων του Ελληνικού και της Γλυφάδας, ήρθε η «πυροσβεστική» εξήγηση δια στόματος του προέδρου των τεχνικών της ΔΕΔΔΗΕ:
«Ένα πουλί φταίει. Κάθισε πάνω στον υποσταθμό και με τον ιονισμό πήραν φωτιά τα φτερά του και έτσι ξεκίνησε η φωτιά στην Άνω Γλυφάδα».
Καθόλου απίθανη εξήγηση για τον αιώνα που ζούμε, αν λάβουμε μάλιστα υπόψη μας ότι, στην πρωτοπόρο Αμερική που τόσο θαυμάζουμε, υπάρχει ένα κίνημα που ισχυρίζεται ότι τα πουλιά που πετάνε στον ουρανό είναι ψεύτικα και ότι πρόκειται ουσιαστικά για drones που παρακολουθούν τους ανθρώπους και κάποιες φορές κάθονται πάνω στα ηλεκτροφόρα καλώδια για να φορτίζουν…
Μην τα υποτιμάτε καθόλου τα πουλιά! Από τα αρχαία χρόνια οι οιωνοί ήταν πουλιά που αντιπροσώπευαν το θείο θέλημα, τις αποφάσεις των θεών και τη θέση τους απέναντι στα ανθρώπινα. Οι Έλληνες, από τα Ομηρικά χρόνια έδειχναν ιδιαίτερη προσοχή στους οιωνούς, τόσο στους καλούς όσο και τους κακούς.
Έτσι και τώρα, τα πουλιά θα μπορούσαν να μας δώσουν όλες τις εξηγήσεις για όλα όσα συμβαίνουν, ακόμα κι αν κάποιες από αυτές μοιάζουν απίθανες. Μετά την απόδοση της ευθύνης για την πυρκαγιά στην Άνω Γλυφάδα στο «πουλί-εμπρηστή», όλα ξεκαθάρισαν. Δυο-τρία ακόμα τέτοια πουλιά να βρίσκαμε, που να αναλάμβαναν την ευθύνη για όλα τα άσχημα που συμβαίνουν, θα είχαμε «καθαρίσει».
Το «πουλί του νερού», για παράδειγμα, θα έπαιρνε την ευθύνη πάνω του για τις περιοχές που θα βυθίζονταν στις λάσπες κάθε φορά που θα έβρεχε. Το «πουλί της βενζίνης», θα έδειχνε σήμερα η κοινωνία μας ως τον υπεύθυνο της «φωτιάς» που έχουν πάρει τα καύσιμα.
Στο «πουλί της ακρίβειας» θα βρίσκαμε τον ένοχο, που πήρε στα φτερά του τις τιμές των βασικών αγαθών και πέταξε ως τον ουρανό. Όσο για τα συμπαθή ωδικά πτηνά, τα γνωστά σε όλους μας «παπαγαλάκια», σήμερα ίσως περισσότερο από ποτέ, επιδίδονται σε αυτό το οποίο ξέρουν πολύ καλά να κάνουν, να διαμορφώνουν δηλαδή την ευάλωτη και εύπλαστη κοινή γνώμη.
Το «πουλί-εμπρηστής» όμως και πρωταγωνιστής της πρόσφατης επικαιρότητας, έγινε η αιτία να θυμηθούμε ένα εμβληματικό έργο τέχνης του 20ου αιώνα, το ρηξικέλευθο μπαλέτο του Igor Stravinsky, «Το Πουλί της Φωτιάς». Το έργο είναι βασισμένο σε ένα γνωστό ρωσικό παραμύθι, το οποίο συναντάται σε μια ποικιλία παραλλαγών στη ρωσική γραμματολογία.
«Το Πουλί της Φωτιάς» ήταν το πρώτο μπαλέτο που συνέθεσε ο Igor Stravinsky για τα Ρωσικά Μπαλέτα του Sergei Diaghilev. Το θέμα του το άντλησε από τα ρωσικά παραμύθια και συγκεκριμένα από το μύθο του μαγικού πουλιού, που μπορεί να είναι ταυτόχρονα ευλογία αλλά και κατάρα, για εκείνον που θα θελήσει να το κάνει δικό του.
Η ιστορία του έργου μιλά για «το πουλί της φωτιάς», ένα μεγαλόσωμο, πανέμορφο πτηνό, με μαγικές ικανότητες και με μεγαλοπρεπές φτέρωμα στο χρώμα της φωτιάς.
Η βασική του ικανότητα έγκειται στο να βάζει σε μεγάλες περιπέτειες όποιον επιχειρεί να το πιάσει. Το «πουλί της φωτιάς» είναι μαγικό και εκθαμβωτικό και συμβολίζει την απόλυτη ελευθερία, γι’ αυτό και η κατάκτησή του σχετίζεται με την πραγματοποίηση των πιο δύσκολων στόχων, των πιο μεγάλων επιθυμιών.
Ακολουθήσαμε την ιστορία μιας παραλλαγής του μύθου την οποία βρήκαμε εξόχως ενδιαφέρουσα: Όταν ο τσάρος Βιτσλάφ ανακάλυψε ότι τα πολύτιμα χρυσά του μήλα άρχισαν να λιγοστεύουν, ανέθεσε στους τρεις γιούς του, Ντιμίτρι, Βασίλι και Ιβάν να πιάσουν τον κλέφτη και να του τον παραδώσουν.
Σε αντάλλαγμα, τους προσέφερε το στέμμα και το βασίλειό του. Ο μικρότερος γιός του ο Ιβάν, ο πιο κακομαθημένος, ναρκισσιστής και αλαζόνας, ξεγέλασε τα αδέρφια του και ξεκίνησε μόνος του ένα συναρπαστικό και δύσκολο ταξίδι στο «Μαύρο Δάσος» που ανήκε στην επικράτεια του αθάνατου μάγου βασιλιά Κοσέι, του μεγαλύτερου μάγου όλων των εποχών και όλων των παραμυθιών.
Ο Ιβάν αναζήτησε στο δάσος το χρυσό «πουλί της φωτιάς» για να το παραδώσει στον πατέρα του και να του αποδείξει ότι αξίζει να γίνει εκείνος ο επόμενος τσάρος. Ο κλέφτης όμως των χρυσών μήλων της μηλιάς του τσάρου Βιτσλάφ, ήταν μια όμορφη κοπέλα η Γελένα, κόρη του μεγάλου Μάγου Βασιλιά Κοσέι, που δεμένη με τα μάγια του πατέρα της, είχε μεταμορφωθεί σε πουλί-κλέφτη.
Η Γελένα ήταν «το πουλί της φωτιάς» και δεν συμφωνούσε καθόλου με τον ρόλο που επέλεξε για εκείνη ο πατέρας της και προσπαθούσε να ξεφύγει απ’ αυτόν. Η συνάντησή της με τον Πρίγκιπα Ιβάν, αποδείχθηκε επικίνδυνη, μα και λυτρωτική συνάμα. Μέσα από τις περιπέτειές του ο Πρίγκιπας Ιβάν θα μάθει από την αρχή και με δύσκολο τρόπο την αξία της ειλικρίνειας και της γενναιότητας, απαραίτητα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που οδηγούν στο δρόμο της γέννησης ενός πραγματικού βασιλιά.
Το πρωτοποριακό χορόδραμα του Stravinsky πρωτοπαρουσιάστηκε στην «Όπερα του Παρισιού» στις 25 Ιουνίου του 1910, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία, από τα Ρωσικά Μπαλέτα του ιμπρεσάριου Sergei Diaghilev, ο οποίος είχε ήδη ξεκινήσει μια συστηματική προσπάθεια να «συστήσει» τη ρωσική τέχνη στο δυτικό κοινό.
Η χώρα μας τίμησε δεόντως «Το Πουλί της Φωτιάς». Τον Οκτώβριο του 2017, η «Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής» στο «Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος», παρουσίασε την όπερα για παιδιά και νέους, «Ο Πρίγκιπας Ιβάν και το Πουλί της Φωτιάς» του σημαντικού συνθέτη και σκηνοθέτη Θοδωρή Αμπαζή. Η παράσταση μετέφερε τα παιδιά και τους νέους στον κόσμο της φαντασίας.
Μέσα από ένα εντυπωσιακό σκηνικό ταξίδεψαν σε καταπράσινα δάση, ονειρεμένα παλάτια και απόκοσμα μέρη, εκεί όπου όλα μπορούν να συμβούν. Τα έντονα χρώματα, οι μαγικές κινήσεις και οι εξαιρετικές μεταμορφώσεις πάνω στη σκηνή συνέθεταν ένα συναρπαστικό μουσικοθεατρικό ταξίδι. Το εμβληματικό έργο του Igor Stravinsky, παρουσιάστηκε και το 2018 σε δύο παραστάσεις στο «Μέγαρο Μουσικής», με τη συμμετοχή της «Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης» στα πλαίσια του φεστιβάλ πολιτισμού «SKG Bridges Uprising Art & Culture Festival».
Το κεντρικό θέμα του παραμυθιού είναι η αλαζονεία, ως ένας δρόμος που οδηγεί στην απομόνωση και τελικά στην καταστροφή. Ο προικισμένος Πρίγκιπας Ιβάν, θεωρεί ότι μόνος του μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Κοροϊδεύει και εκμεταλλεύεται τους πάντες γύρω του, αποσκοπώντας στην εγκαθίδρυση της απόλυτης εξουσίας. Όμως θα πάρει ένα μάθημα ζωής από την όμορφη Γελένα, που ενώ έχει εξαπατηθεί και βαθιά πληγωθεί από εκείνον, τον σώζει τελικά από την εξορία και την απόλυτη δυστυχία.
«Το Πουλί της Φωτιάς» είναι ένα όμορφο παραμύθι για παιδιά, αλλά και μια διδακτική ιστορία για μεγάλους, και κυρίως για όσους επιζητούν την εξουσία. Μέσα από ένα μαγικό παραμύθι όπως αυτό, προκύπτουν τόσο όμορφα μηνύματα, ενώ οι συμβολισμοί και τα κρυμμένα νοήματα οδηγούν σε πολύ αξιόλογα διδάγματα και συμπεράσματα.
«Ένα παράξενο τραγούδι» από τα «Ξύλινα Σπαθιά», λέει: «Τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα». Μα και η ζωή μας η ίδια, ένα παραμύθι είναι. Το πιο όμορφο παραμύθι!
https://moschonas.wordpress.com