Ο πρόσφατος θάνατος σημαντικού Γερμανού πολιτικού ξεσκέπασε ένα σκηνικό που αφορά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας. Πριν όμως αναδείξουμε τα πελώρια ψέματα που αποδείχνεται πως χρησιμοποιούνται για να κρυφτούν από τον Έλληνα πολίτη τα προβλήματα του τόπου, θα ήταν καλή μια ανασκόπηση της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Η Ελλάδα επαινείται σήμερα για την οικονομική σταθερότητα που διευκολύνει τη μείωση του κρατικού χρέους ως προς το ΑΕΠ, και την αποπληρωμή από χαμηλότοκο δανεισμό χρεών.
Όλο αυτό έχει επιτευχθεί διότι υπάρχει ως το 2032 η οικονομική κάλυψη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, και νωρίτερα με τη συμφωνία διάσωσης. Για την επίτευξή της η τότε ελληνική κυβέρνηση συνεισέφερε 16 δισ. Ευρώ, ενώ ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός δάνεισε 76 δισ. Καμιά άλλη χώρα στον κόσμο δε δανείζεται με ευρωπαϊκές εγγυήσεις και με την ισχυρή διασφάλιση 37 δισ. που διαθέτει- ακόμη, ελπίζουμε-η χώρα ως αποθεματικό. Η ερμηνεία που δίδεται ότι η συγκεκριμένη πορεία οφείλεται στο αστικό προφίλ των σημερινών πολιτικών μας είναι ασφαλώς γελοία.
Απέναντι στα μέτρα που εγγυούνται ως το 2032 την ελληνική πορεία, η πρόταση διάσωσης που κατατέθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου θεωρήθηκε από τα Ευρωπαϊκά όργανα μη βιώσιμη. Βασιζόταν, σύμφωνα με το αλήστου μνήμης μέιλ Χαρδούβελη, στην εισφορά από την Ελλάδα ποσού 1 δισ. και από τα Ευρωπαϊκά όργανα 4 δισ. που υποτίθεται θα έφερναν το ίδιο αποτέλεσμα.
Δε χρειάζεται οικονομικές σπουδές να αντιληφθεί κανείς τη διαφορά ανάμεσα στο λεγόμενο αχρείαστο μνημόνιο, που κρατεί τη χώρα ζωντανή στα πόδια της, και την πρόταση Σαμαρά-Βενιζέλου που θα έδινε στην Ευρώπη μια πτωχευμένη χώρα να συνυπάρξει μαζί της. Εκείνη η μη λύση θα ήταν ο ασφαλέστερος δρόμος διάλυσης της Ευρώπης, από κόμματα και πολιτικούς της Ελλάδας που δεν έπαψαν ποτέ να την υπονομεύουν.
Ας έλθουμε και στα πελώρια ψεύδη που τροφοδοτούν και αποκαλύφθηκαν με το θάνατο του τότε υπουργού Σόιμπλε. Η πρότασή του να βγει η χώρα μας για ένα διάστημα από τη ζώνη του Ευρώ για να μπορεί να κάμει εσωτερική υποτίμηση του νομίσματός της, παρουσιάστηκε και ακόμη κρύβεται πίσω από ένα ψευδεπίγραφο GREXIT.
Έξοδο πλήρη όπως υπονοούσαν για την Ελλάδα έκαμε το ΗΒ, που σήμερα πληρώνει τις συνέπειες. Η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος δεν ήταν βέβαια αντιευρωπαϊκή στάση. Ακόμη και σήμερα πολλά μέλη της ΕΕ είναι εκτός της ζώνης Ευρώ. Είπαν ψέματα για την πρόταση Σόιμπλε. Σπουδαία ήταν και τα μέτρα που συμφωνήθηκαν με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό ανακεφαλαιοποίησης με 80 δισ.+16 δισ. της χώρας, που μας κρατούν ακόμη ζωντανούς. Δεν είναι δυνατό να μην αντιλαμβάνονται τη διαφορά ανάμεσα στις δυο πολιτικές όσοι σήμερα ταυτίζουν τις επιπτώσεις τους.
Κάθε νέο μωρό που έρχεται στον τόπο μας χρεώνεται αυτόματα με πάνω από 40,000 Ευρώ-ήταν κοντά στα 35,000 το 2019. Ο πληθωρισμός ειδών διατροφής που καλπάζει οφείλεται στην εξαφάνιση των εγχώρια παραγόμενων ειδών. Έτσι η Ελλάδα πορεύεται σαν ακυβέρνητο καράβι, με έκδηλα σημάδια ευτυχίας αυτών που θεωρούν ότι καλοπερνούν και όσων απολαμβάνουν να κατακερματίζεται και να αποδυναμώνεται το πολιτικό της σκηνικό.
* Ο Νίκος Λεβεντάκης είναι μηχανικός