Όποιος θαρρεί πως κάποια ψίχουλα θα πέσουνε από τα τραπέζια όσων μοιράζουνε τον πλούτο που δήθεν θα προκύψει στην Ελλάδα από τα πετρέλαια είναι γελασμένος.
Κάποιοι θα καταλάβουνε, κι ας είναι και όχι νωρίς, πως το πετρέλαιο είναι μνημείο της φύσης και όχι καύσιμη ύλη.
Υπάρχουν τρόποι για να κινήσομε τις μηχανές μας χωρίς να καίμε πετρέλαιο.
Δεν μας χρειάζεται το πετρέλαιο για να ζεσταινόμαστε ούτε και στη βιομηχανία είναι αναντικατάστατο ως καύσιμο.
Αυτό το ορυκτό μπορεί να μετασχηματιστεί στη χειρότερη περίπτωση και στην περίπτωση της αναγκαίας λύσης, σε χιλιάδες προϊόντα, πλαστικά, χρώματα, φαρμακευτικά προϊόντα, οικοδομικά υλικά.
Μπορούμε να βελτιώσομε και να σώσομε τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων αναπτύσσοντας τεχνολογίες ανακύκλωσης αυτών των χημικών προϊόντων και αναβάθμισής τους με τη χρήση τους.
Και χωρίς αυτό όμως, και πάλι μπορούμε να εφαρμόσομε τεχνολογίες μη πετρελαϊκές. Υπάρχουν!
*Ο Δημήτρης Χρηστάκης είναι μηχανολόγος-καθηγητής ΤΕΙ