Έχουν περάσει κάποιες δεκαετίες από εκείνο τον Αύγουστο! Τον μήνα με τις υπέροχες φεγγαροβραδιές, με τους ανθρώπους να ξεχύνονται τα βράδια στον λιμενοβραχίονα και στο Μπεντενάκι, αλλά και στον δροσερό Μασταμπά.
Αρκετούς προβληματίζει η τιμή της σταφίδας που είναι σε χαμηλά επίπεδα. Βρισκόμαστε στα 1936. Ο Δήμος Ηρακλείου επανιδρύει το μεταφραστικό του γραφείο, αφού υπάρχουν έγγραφα-κειμήλια μεγίστης ιστορικής αξίας, τα οποία μεταφραζόμενα από ειδικό επιστήμονα θα φωτίσουν όλες τις σκοτεινές γωνίες της ιστορίας της Κρήτης κάτω από τον τουρκικό ζυγό.
Η πλάζ της Τρυπητής καθημερινά είναι γεμάτη. Κυκλοφορούν επίσης τα νέα τσιγάρα της μεγάλης καπνοβιομηχανίας Αδελφών Ματσάγγου. Η συγκεκριμένη εταιρεία έδωσε τον τελειότερο τύπο τσιγάρου που το διέκρινε η υπέροχη γεύση και το λεπτό του άρωμα.
Η πόλη μας, το Ηράκλειο, έχει επιδείξει ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα φιλανθρωπίας και αυτό το αποδεικνύει καθημερινά στη πράξη, σε μικρούς και μεγάλους, σε παιδιά και γερόντους! Πολλά είναι τα ιδρύματα που τιμούν την πόλη μας και ένα από αυτά είναι και το παιδικό άσυλο Ηρακλείου.
Η λειτουργία του άρχιζε από την πρώτη Αυγούστου και τελείωνε τέλη Σεπτεμβρίου. Κάθε πρωί οι γυναίκες, πριν πιάσουν δουλειά, περνούσαν και άφηναν τα παιδιά τους και τρεις δραχμές για κάθε παιδί. Το βράδυ όταν σχολούσαν περνούσαν και τα έπαιρναν.
Το πρόγευμά τους ήταν γάλα με ψωμί, το γεύμα ήταν καλό και πλούσιο και τα παιδιά ήταν ελεύθερα να ζητήσουν όσο ήθελαν, πολλές φορές δύο και τρεις μερίδες. Το δε απόγευμα έτρωγαν ψωμί με τυρί ή βούτυρο και φρούτο.
Στο διάστημα των δύο μηνών διητώντο 1.483 παιδιά με πληρωμή 3 δραχμές το καθένα και 377 δωρεάν. Μαζί με τα έξοδα του προσωπικού, δαπανήθηκαν 22.000 δραχμές περίπου. Το προσωπικό αποτελούνταν:
α) Από την διδασκάλισσα δίδα Πυρομάλλη, η οποία επέβλεπε τα παιδιά, τους μάθαινε προσευχές, τραγουδάκια, παιχνίδια και άλλα διάφορα πράγματα εκπαιδευτικού χαρακτήρα.
β) Από την μαγείρισσα και μία επιστάτισσα, η οποία εκτελούσε και χρέη βοηθού μαγειρίσσης. Εκτός του προσωπικού αυτού, μία από τις κυρίες ή δεσποινίδες του Διοικητικού Συμβουλίου, είχε καθ’ εκάστην την γενική επίβλεψη. Οι πόροι του Ασύλου ήταν οι μηνιαίες εισπράξεις των μελών του συλλόγου, οι περιφορές δίσκων στις εκκλησίες και οι δωρεές των φιλανθρώπων της πόλης μας!
Ιδρύθηκε το 1936. Μία ευγενής προσπάθεια πραγματικά και άξια κάθε υποστήριξης. Σ’ αυτό το ίδρυμα φτωχά παιδάκια της πόλης μας, που ουδέποτε είχαν απασχολήσει καν την σκέψη της κοινωνίας μας, είδαν να αναφαίνονται τα πρώτα ευοίωνα σημεία για ένα καλύτερο αύριο!
Εκεί για πρώτη φορά βρήκαν έναν αληθινό προστάτη, στοργικό και άριστο καθοδηγητή, που τα πήρε από το δρόμο, όπου τα είχε πετάξει η φτώχεια, η κακομοιριά και οι στερήσεις της φτωχής μητέρας. Στο ίδρυμα αυτό κάθε φτωχή μητέρα μπορεί τώρα να αφήνει το παιδί της χωρίς υποψία.
Χωρίς τον παραμικρότερο φόβο, ότι θα πεινάσει, ή θα κρυώσει, ή θα διδαχθεί τις άσχημες εκείνες συνήθειες που θα έπαιρναν ενδεχομένως από την απροστάτευτη ζωή του δρόμου. Σίγουρα ένα τέτοιο άσυλο αποτελεί έναν μεγάλο σταθμό στην εξέλιξη και στην πρόοδο της πόλης μας.
Σε πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες λειτουργούν αρκετά τέτοια όπου δίνεται η δυνατότητα στα απροστάτευτα παιδιά να μορφωθούν, να διαπαιδαγωγηθούν σωστά και να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι για την κοινωνία μας, εφοδιασμένοι με όλα τα θετικά προσόντα.
Δεν είναι τυχαία λοιπόν η εμπιστοσύνη 1.483 μητέρων στο άσυλο αυτό που άρχισε να λειτουργεί από την 1η Αυγούστου 1936, οι οποίες κυρίως εργάζονται στα σταφιδεργοστάσια, αλλά και σε άλλες εργασίες.
Καθοριστική στη δημιουργία του, η συνδρομή του Συλλόγου Κυριών της πόλης μας, όπως και η λειτουργία του, η γενική επίβλεψη των παιδιών για τη μόρφωσή τους. Η πόλη μας θα ήταν πολύ ευτυχισμένη αν είχε την τύχη να φιλοξενεί και άλλες τέτοιες εστίες ανθρωπιάς και αγάπης, στήριξης και βοήθειας προς τους συνανθρώπους μας!
Πράξεις και δράσεις που αξίζει να τις μιμηθούμε και να μας παραδειγματίσουν.