Έχουν περάσει λίγες ημέρες μετά το φετινό εορτασμό του ΟΧΙ και 78 χρόνια μετά το «Έπος του Σαράντα», ενώ πολλοί Έλληνες δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα στη συνείδησή τους ποιος είπε τελικά το ΟΧΙ στους Ιταλούς το πρωί της 28ης Οκτωβρίου1940.
Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το ΟΧΙ το είπε ο Ελληνικός λαός. Άλλοι υποστηρίζουν ότι το ΟΧΙ ανήκει στον Ιωάννη Μεταξά. Είναι βέβαιο ότι η αλήθεια βρίσκεται με το μέρος της δεύτερης εκδοχής, γιατί εάν ο Μεταξάς έλεγε ναι εκείνο το πρωί, θα ήταν δύσκολο ο Ελληνικός λαός να ανατρέψει τα δεδομένα.
Στη συνέχεια βέβαια σύσσωμος ο Λαός, η πολιτική ηγεσία, ο Στρατός και η Εκκλησία, ευθυγραμμίστηκαν με τον Έλληνα πρωθυπουργό και έγραψαν την ιστορία, που γεμίζει κάθε χρόνο με υπερηφάνεια όλους τους Έλληνες.
Αυτή είναι η πραγματικότητα ανεξάρτητα από οποιαδήποτε αντίθεση υπήρχε με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε την ιστορική αλήθεια και να πούμε ότι το ΟΧΙ το είπε πρώτος ο Ιωάννης Μεταξάς ταυτιζόμενος με τις σκέψεις και τα αισθήματα του Ελληνικού Λαού.
Ο λαμπρός εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου φέτος είχε ιδιαίτερη σημασία, με την υψηλού συμβολισμού κίνηση του προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλα, να συμμετέχει στις εορταστικές εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκης.
Είπαν ότι δεν είναι ένας τυχαίος ο Ιταλός πρόεδρος, ο μικρός πρόεδρος όπως τον αποκαλούν οι Ιταλοί που με την ήρεμη και διακριτική δύναμή του αποδεικνύει ότι τιμά τον θεσμικό του ρόλο.
Χρειάζεται θάρρος και μεγάλα ψυχικά πολιτικά αποθέματα, αντικειμενικής ιστορικής μνήμης, για να αναγνωρίσεις τα λάθη των άγριων καιρών που οδήγησαν σε βάρβαρες και μοχθηρές συγκρούσεις στον καταστροφικό ανθρωποκτόνο παγκόσμιο πόλεμο.
Εδώ αναδεικνύεται σαφέστατα η διαφορά του σύγχρονου δημοκρατικού -δυτικού – χριστιανικού πολιτισμού, από τις δυνάμεις της εκδίκησης, του μίσους και του φανατισμού, που εκπροσωπεί ο κόσμος του ισλαμισμού. Γι’ αυτό και θεωρείται απίθανο να συμβεί ποτέ για παράδειγμα στις εορταστικές εκδηλώσεις για την 25η Μαρτίου, να παρευρεθεί ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν.
Η Ελλάδα έγραψε πραγματική ιστορία πρότυπο για την ιστορία όλων των λαών της γης. Ήταν η μοναδική χώρα στα Βαλκάνια σε αντίθεση με την Τουρκία, που πήρε θέση απέναντι στις ισχυρές δυνάμεις του «Άξονα», όταν οι προβλέψεις σύμφωνα με τα δεδομένα που είχαν διαμορφωθεί, δεν ήταν ενθαρρυντικές για τους συμμάχους. Ήταν ίσως η μοναδική χώρα που συμμετείχε ενεργά στην τελική νίκη των συμμάχων, αλλά την επομένη του πολέμου βρέθηκε αποδυναμωμένη, έρμαιη στη διαμάχη των ισχυρών για το ποιος θα την κερδίσει, με τραγική κατάληξη τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο.
Δυστυχώς η αλληλεγγύη και η ενότητα που επιδεικνύουν οι Έλληνες όταν βρίσκονται προ του κοινού κινδύνου, εξαφανίζονται πάντα την επομένη των νικών και του θριάμβου. Αδυνατούν να διαχειριστούν τις νίκες και τις κατακτήσεις του λαού, η διχόνοια η δολερή πνίγει την ενότητα και κατατρώει την ομόνοια.
Σήμερα που η Ελλάδα βρίσκεται στη δίνη ενός διαφορετικού οικονομικού παγκόσμιου πολέμου, ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι ακόμη μεγαλύτερος.
Ο πολιτικός κόσμος συνεχίζει να διολισθαίνει σε πρακτικές ακραίου διχασμού. Μπροστά μας έχουμε μια μεγάλη προεκλογική περίοδο με πιθανή κατάληξη τις πολλαπλές κάλπες του Μαΐου 2019. Οι πολιτικοί καλούνται να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, γιατί οι κίνδυνοι για τη χώρα δεν έχουν εκλείψει.
Το παρελθόν και η ιστορία πρέπει επιτέλους να διδάξουν τους Έλληνες. Να προχωρήσουν μπροστά ενωμένοι για να δουν ξανά στην πατρίδα τους τους χιλιάδες νέους που μετανάστευσαν προσδοκώντας ένα καλύτερο αύριο. Να μπουν στο περιθώριο οι φωνές του λαϊκισμού που υπονομεύουν την πρόοδο, γιατί η δύναμη του Ελληνισμού ήταν και θα είναι η ενότητα και αυτό πρέπει να ενθυμούνται για πάντα οι Έλληνες.