Το μεταναστευτικό πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο δεν είναι ούτε σημερινό, ούτε χθεσινό, αλλά είναι αρκετά παλαιό, αφού και κατά την αρχαιότητα υπήρχαν μετακινήσεις πληθυσμών, όπως στην περιοχή μας υπήρξε η κάθοδος των Δωριέων, γιατί ο άνθρωπος πάντα αναζητούσε ένα καλύτερο τρόπο ζωής. Οι κύριες αιτίες όμως οι οποίες προκαλούν το πρόβλημα, είναι πάντα οι ίδιες και κυρίως είναι οι πόλεμοι και η φτώχεια.
Αφού όταν υπάρχει κίνδυνος της ζωής σου προσπαθείς να βρεις κάποιο μέρος να έχεις περισσότερη ασφάλεια και όταν υπάρχει φτώχεια προσπαθείς επίσης να μετακινηθείς και να πας εκεί που θα εξασφαλίσεις καλύτερες συνθήκες ζωής.
Τα τελευταία χρόνια όμως και κυρίως μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους, ο πλούτος έχει συγκεντρωθεί σε συγκεκριμένα κράτη όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία κτλ, όχι επειδή οι κάτοικοι τους είναι περισσότερο εργατικοί, ή ότι είναι πολύ πλουσιότερα τα εδάφη τους, αλλά επειδή κατάφεραν με διάφορους τρόπους, να συγκεντρώσουν τον παγκόσμιο πλούτο στις χώρες τους. Αφού για να αποκτήσει κάποιος πολλά χρήματα, δε χρειάζεται πολύς κόπος, αλλά χρειάζεται ο κατάλληλος τρόπος και τον τρόπο αυτό μόνο οι ισχυροί του κόσμου ξέρουν να εφαρμόζουν με μεγάλη επιτυχία. Υπάρχουν για παράδειγμα Χώρες με τεράστιο πλούτο, όπως είναι αυτές που έχουν μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και οι κάτοικοι τους είναι πάμφτωχοι, επειδή η εκμετάλλευσή τους γίνεται από τους ισχυρούς του κόσμου.
Έτσι λοιπόν με τους πολέμους που γίνονται σε διάφορες περιοχές του πλανήτη μας, όπως είναι στη Μέση Ανατολή και η φτώχεια που επικρατεί σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής, δημιουργείται η ανάγκη στη μετακίνηση πληθυσμών από τις πιο φτωχές χώρες προς τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης, της Βορείου Αμερικής, της Αυστραλίας,. προκειμένου να εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή.
Επειδή λοιπόν η Χώρα μας βρίσκεται στο σταυροδρόμι Ασίας, Αφρικής και Ευρώπης είναι φυσικό οι μετακινούμενοι πληθυσμοί να περνούν από τη χώρα μας, η οποία ενώ είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όφειλαν οι ηγεσίες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών να συμμετέχουν στην αντιμετώπιση του τωρινού μεταναστευτικού προβλήματος. Όμως επειδή πιέζονται από τη ραγδαία αύξηση του ακροδεξιού εθνικισμού, νίπτουν τα χείρας τους και αφήνουν τη χώρα μας να αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό πρόβλημα μόνη της. Αυτό όμως δεν είναι Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ένα μπάχαλο.
Για την αντιμετώπιση όμως του μεταναστευτικού προβλήματος στη χώρα μας, υπάρχει μεγάλη ευθύνη κυρίως στα κόμματα εξουσίας, τα οποία γνωρίζουν ότι για την επίλυση του μεταναστευτικού προβλήματος χρειάζεται εθνική συνεννόηση και συναίνεση. Δυστυχώς όμως την τελευταία χρονική περίοδο παρατηρήθηκε το φαινόμενο να χρησιμοποιηθεί το μεταναστευτικό πρόβλημα ως μέσο πολιτικής εκμετάλλευσης και να δίδονται προεκλογικές υποσχέσεις, ότι υπάρχουν έτοιμες λύσεις, όπως για παράδειγμα ότι θα χρησιμοποιήσουν σύγχρονα τεχνικά μέσα για τη φύλαξη των θαλασσίων και χερσαίων συνόρων, ότι θα καθιερώσουν κλειστά κέντρα προσωρινής υποδοχής και φιλοξενίας, στα οποία θα γίνεται εξέταση ασύλου που θα ολοκληρώνεται το πολύ σε έξι βδομάδες και όσοι δεν έχουν τα νομιμοποιητικά έγγραφα, θα επιστρέφουν στις χώρες καταγωγής τους.
Οι υποσχέσεις όμως αυτές που είχαν δοθεί από τη σημερινή κυβέρνηση, όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση, δυστυχώς αν και έχουν περάσει όχι έξι βδομάδες αλλά επτά μήνες κυβερνητικής θητείας, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, με αποτέλεσμα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, όπως απέδειξαν και οι πρόσφατες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των κατοίκων, να μην αντέχουν άλλο να σηκώνουν το τεράστιο βάρος των μεταναστών, που δυστυχώς οι ροές τους συνεχώς αυξάνονται.
Αλλά και η άποψη ότι πρέπει να μεταφερθούν μετανάστες στην ενδοχώρα, οι οποίοι θα καλύπτουν σε ποσοστό το 1% του νόμιμου πληθυσμού, είναι γνωστό ότι αυτοί που θα φύγουν από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου δε θα μπορούν να επιστραφούν στην Τουρκία, ενώ το ποσοστό αυτό έχει ήδη υπερκαλυφθεί μετά το άνοιγμα των συνόρων στις αρχές τις δεκαετίας του 1990, αφού τότε ήρθαν στη χώρα μας εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες τόσο από τις όμορες χώρες όσο και από άλλες περιοχές.
Καλόν λοιπόν θα ήταν οι πολιτικοί, να μη δίνουν υποσχέσεις για κρίσιμα θέματα, όπως είναι το μεταναστευτικό, αφού γνωρίζουν ότι δε μπορεί να αντιμετωπισθεί εύκολα, γιατί απέναντι τους υπάρχει ένας απρόβλεπτος Ερντογάν, ο οποίος κρατά στο χέρι του το προσφυγικό και το χρησιμοποιεί ως εργαλείο, για να επιβάλει τις θέσεις του σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Τέλος τα σοβαρά εθνικά προβλήματα δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με επικοινωνιακά μέσα, διότι η πραγματικότητα είναι σκληρή και εκδικείται αυτούς που την παραβιάζουν και είναι σαν να λες ότι η εγχείρηση πέτυχε αλλά ο ασθενής απεβίωσε.
*Ο Ιωάννης Ξηρουχάκης είναι πρώην δ/ντής ΕΛΤΑ