Συχνά ακούμε και διαβάζομε εξαγγελίες για έργα, για νέους νόμους, για μέτρα, για αλλαγές στο Σύνταγμά μας, για ελάφρυνση της φορολογίας, όλα με κύριο στόχο την «εξυπηρέτηση του πολίτη».
Η εκφώνηση κάθε νέας εξαγγελίας γίνεται με ένα τρόπο μεγαλόστομο που αποκλείει κάθε σκέψη αερολογίας. Ακόμα και αν δεν πραγματοποιηθεί, τουλάχιστον θα δημιουργήσει μία ευαρέσκεια, ένα ενθουσιασμό μία αισιοδοξία για το μέλλον. Και φυσικά όλα για την «εξυπηρέτηση του πολίτη».
Υπάρχει η ενδόμυχη άποψη ότι και μόνο η οιαδήποτε εξαγγελία είναι αρκετή για να ικανοποιήσει και να ενισχύσει τη γνώμη του πολίτη υπέρ του εξαγγέλλοντος, ή έστω του αφήνει μια προοπτική δημιουργώντας του κάποια ευφορία έστω εφήμερη.
Ο πολίτης, χάριν του οποίου κόπτονται οι διάφοροι ιθύνοντες από όποια θέση και αν κατέχουν, αναλίσκοντας την ενεργητικότητά και την εφευρετικότητά τους, πρέπει να είναι «ευγνώμων» προς αυτούς που ολημερίς εργάζονται γιά εκείνον, και κάνουν κάθε τι για να γίνει η ζωή του πιο εύκολη, πιο ξεκούραστη, χωρίς προβλήματα και ανησυχίες, χωρίς φόβους για το αύριό του. Και τι δεν θα «έδιναν» για να ιδούν τον πολίτη να είναι γελαστός, χαρούμενος και ξέγνοιαστος, να σκορπίζει τη χαρά του στους γύρω του οι οποίοι θα διακατέχονται από την ίδια αγαλλίαση.
Εξαγγέλλονται σχέδια με ή χωρίς μελέτη (δεν είναι απαραίτητη) για να φυλαχθούν στη συνέχεια κάποιες από αυτές στο συρτάρι. Και αν πραγματοποιηθούν, όσες πραγματοποιηθούν, πολλές φορές εκ του αποτελέσματος θά ταν καλύτερα να μην είχαν γίνει.
Οι εξαγγελίες γίνονται αφ’ενός για να εντυπωσιάσουν ή να καθησυχάσουν και αφ’ετέρου να δείξουν στον πολίτη ότι η υλοποίησή τους πρόκειται να βελτιώσει σημαντικά τις συνθήκες της ζωής του, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι έχουν και την προσδοκώμενη απήχηση, αφού ο πολίτης καλά-καλά δεν ξέρει αν θα είναι για το καλό του ή όχι.
Ο πολίτης που έχει γίνει, με την πάροδο του χρόνου, αποδέκτης πολλών εξαγγελιών στη ζωή του, αμφιβάλλει και με το δίκιο του (η πείρα διδάσκει) για το ποσοστό αληθοφάνειας που κρύβεται σε κάθε εξαγγελία, καθώς και τη διαφαινόμενη, ή μη, ουσία η οποία σερβίρεται με αξιοζήλευτη παραλλαγή ώστε να μη γίνει αντιληπτή και έτσι αυτός ελπίζει πάντα, αρκεί να έχει, όπως λέγει «την υγειά του».
Οταν οι εξαγγελίες δεν διατηρήσουν την αξιοπιστία τους, δηλαδή δεν έχουν τη συνέπεια των λόγων τους, τότε η εμπιστοσύνη του πολίτη μειώνεται προς τον εκπρόσωπο του θεσμού που εκπροσωπεί ο εξαγγέλλων, με τραγικές συνέπειες που αγγίζουν την ποιότητα του πολιτεύματός μας, την αποχή από το εκλογικό δικαίωμά του, την άρνηση τήρησης των κανόνων της Πολιτείας, της μη ευπρεπούς συμπεριφοράς, την φοροδιαφυγή κ.ά.
Αρα, οι ποικίλες εξαγγελίες θα ήταν καλύτερα να περιμένουν την ωρίμαση των συνθηκών και της πιθανότητας πραγματοποίησής τους πριν ανακοινωθούν, ώστε το αποτέλεσμα να έχει θετικό αντίκτυπο, λόγω συνέπειας λόγων και έργων, στον πολίτη.
*Ο Γιώργος Λυδάκης είναι φαρμακοποιός