Έκλεισα τα μάτια και ευχήθηκα για την μοναδικότητα και το ανεπανάληπτο της”.
14-9-2020
Αγιασμός.
Μαζεύονται από πιο νωρίς δειλά δειλά. Φοράνε μάσκες με γατάκια, δεινοσαύρους, μονόχρωμες.
‘Αλλα σωστά, άλλά όχι,από κάτω όμως όλα φοράνε τα καλά τους.
Ολα!
Γιορτή σήμερα.
Η μάσκα δεν κρύβει το ύψος τους μεγάλωσαν τα νηπιάκια μου!
Θέλω να τρέξω να τα κρύψω όλα μαζί στην αγκαλιά μου, να τα φιλήσω χωρίς ανάσα. Κρατιέμαι.
Κάθονται αμήχανα στα πεζούλια.
Κι εγώ αμήχανη πάντα στη πρεμιέρα, μου πέφτουν τα καρβουνάκια και το λιβάνι από το κουτί,σκύβω να τα μαζέψω και τρεις ολοκαίνουργιο μασκοφόροι σκύβουν μαζί μου.
-Ωωω ευχαριστώ!
-Μου το είπε η μαμά μου να βοηθήσω.
Μου λέει μικρό στοματάκι κάτω από δύο πορτοκάλι αλεπουδίτσες.
15-2-2020-Δια ζώσης.
Πρώτη μέρα σχολικής ζωής αυτής της ταινίας επιστημονικής φαντασίας.
Φοράνε όλα τις δικές τους μασκούλες, στο δικό τους μέγεθος και ευτυχώς πολύχρωμες πάλι με ζώα με λουλούδια με αστέρια.
Όπως και να ‘ναι δεν κλέβουν την παράσταση από τα λαμπερά αστέρια μάτια που φιγουράρουν ακριβώς από πάνω.
Η Ιφιγένεια (η κούκλα μας) τρέχει να ακουμπήσει τις μυτούλες που βγαίνουν με αυθάδεια έξω από τη μάσκα και τα παιδιά ξεκαρδιζονται και τις κρύβουν!
Στο γνωστό πλέον διάλειμμα μάσκας,
βγάζουν νερό, ταπεράκι για φαγητό, ταπεράκι για μάσκα. Υποκλίνομαι στην Ελληνίδα μάνα της πανδημίας.
Ρουφάμε τα προσωπάκια τους επίμονα.
Ωωω νομίζω είναι τα πιο όμορφα μουτράκια που είχα ποτέ.
Στο τέλος τους λέω ένα μεγάλο μπράβο από τη γη μέχρι τον Πλούτωνα!
Αξιζουν πιο μεγάλο!
16 -9-2020-Δια ζώσης.
Σήμερα είχαμε τα πρώτα ματάκια που έσταξαν… πάνω σε ένα τυραννόσαυρο.
Ευτυχώς έχουμε κι άλλους στα ταπεράκια.
Νομίζω έχει οξυνθεί η ακοή μου.
Μέχρι να τελειώσει η χρονιά εγώ και όλοι οι νηπιαγωγοί θα ακούμε το πέταγμα του ψύλλου!
Και ήθελα σήμερα να μη χάσω ούτε λέξη από την Κατερίνα που αφηγούνταν το παραμύθι μου πίσω από τη μάσκα με τις φράουλες!
Τη στιγμή που ταξίδεψα για δευτερόλεπτα και ξαναέδεσα στον κάβο της τάξης, συγκλονίστηκα από την εικόνα.
Έκλεισα τα μάτια και ευχήθηκα για την μοναδικότητα και το ανεπανάληπτο της…
1-10-2020-Δια ζώσης.
Είχα χρόνια πολλά να πάρω το ολοήμερο…εύχομαι να κάνω ακόμα πιο πολλά να το ξαναπάρω!
Δεν χωράμε όρθιοι μέσα στην τάξη.
Πώς γίνεται να χωρέσουμε ξαπλωμένοι;
Στοιβάζω τα τραπέζια και τις καρέκλες το ένα πάνω στο άλλο για να
απλώσουμε τα στρώματα σε απόσταση
Μια τάξη γεμάτη στρώματα… αρνιέμαι να τραβηξω φωτογραφία.
Κάθομαι σε μια άκρη και κοιτάζω το ρολόι μου,ανυπομονώ να περάσει αυτή η ώρα της χαλάρωσης.
Ψιθυρίζω παραμύθια και τους λέω να κλείσουν τα μάτια.
Χάνουμε μια εικόνα ανάξια για φωτογραφία και φτιάχνουμε άλλες παραμυθένιες.
Κάθε μέρα ένα καινούργιο παραμύθι που το ακούω και εγώ πρώτη φορά να βγαίνει ψιθυριστά από μέσα μου.
Και με διδακτικό περιεχόμενο παρακαλώ!
Χθες μόλις άνοιξα την πόρτα έτρεξε το Κατερινάκι μου, που την φωνάζω Κατερίνα Κεραμέως γιατί διορθώνει ολόσωστα την θέση της μάσκας πάνω της και πάνω μου, και αξιολογεί αν αυτό που κάνουμε θα μας σώσει από τον κόβιτ!
-Κυρία πες στον Γιάννη το παραμύθι με το παιδί που έπαιζε πόλεμο γιατί σήμερα παίζει όλη μέρα πόλεμο.
Θέλω να της πω ότι δεν το θυμάμαι…γιατί δεν το θυμάμαι, αλλά της λεω διπλωματικά, ότι δεν είναι κάθε ώρα κατάλληλη για παραμύθι!
Χθες τους ψιθύρισα ένα παραμύθι με ένα φίδι και ένα αετόπουλο που νόμισε ότι το φίδι ήταν η μαμά του.
Αυτό θα το θυμάμαι γιατί ψάχναμε ώρα να βρούμε πως λέγεται το κορίτσι αετόπουλο… Κορίνα η αετοπουλίτσα!
-Κυρία ποτέ θα ξυπνήσουμε;
Λέει ο Παναγιώτης,μόλις τελειώνει το παραμύθι.
-Για να ξυπνήσετε πρέπει πρώτα να κοιμηθείτε.
-Ε τότε πες μας το παραμύθι με τον καλό δράκο.
Κάτι μου θυμίζει αυτός ο δρακος αλλά πάλι δεν είμαι σίγουρη.
Σήμερα Πέμπτη και έχουμε πει ότι κάθε Πέμπτη θα βλέπουμε λίγο από παιδική ταινία.
“Δε θέλουμε ταινία θέλουμε το παραμύθι με το φίδι και το αετόπουλο” .Φωνάζουν τα ολοημεράκια μου .
Είναι σκληρός ο ανταγωνισμός των παραμυθιών με τις παιδικές ταινίες ξέρετε. Φαίνεται ότι κερδίσαμε μια μάχη.
Λέτε να νικήσουμε τον πόλεμο;
Τον κοβιτ;
Τις αποστάσεις;
Την τάξη με τα στοιβαγμένα τραπέζια και τα απλωμένα στρώματα;
Κλείνουμε τα μάτια λοιπόν και φτιάχνουμε ψιθυριστά παραμύθια που βγαίνουν από μέσα μας όπως ο έρωτας,με μανούλες φίδια, κορίτσια αετόπουλα και δράκους, όχι από τους συνηθισμένους από εκείνους τους καλούς!
11 Δεκεμβρίου 2020-Τηλεκπαιδευση.
Πλησιάζουν Χριστούγεννα και μια αόρατη κλωστή μας έχει δέσει μπροστά από τον υπολογιστή.
Είναι μπροστά στην οθόνη σε μικρά παραθυράκια ολη η τάξη μας, μα όσο και να απλώσουμε τα χέρια ..μένουν άδεια τα ακροδάχτυλα μας!
Όχι, δε θα γκρινιάξουμε πάλι.
Δεν θα φορέσουμε κάτω το κεφάλι, δεν θα μεμψιμοιρήσουμε. Δεν θα πούμε για όλα αυτά που στερηθήκατε που στερήθηκαν όλα τα παιδιά του κόσμου.
Ας μένουν άδεια τα ακροδάχτυλα μας
Είναι πρόσκαιρη συνθήκη.
Και σε εσάς που είστε μαχητές αξίζουν τα καλύτερα σε κάθε συνθήκη.
θα βάλουμε τα δυνατά μας θα κάνουμε τα μαγικά μας για να να θυμάστε για πάντα αυτά τα Χριστούγεννα.
Θα τραβήξουμε την κουρτίνα να δούμε τον ήλιο του Δεκέμβρη και θα τον ζωγραφίζουμε.
Έλατε χαμογελάστε μικρά μου.
Θα γίνουμε αστέρια και θα πετάξουμε.
Θα τιναξουμε όλη την κουραμπιεδόσκονη στον καναπέ.
Θα βάλουμε χρυσόσκονη στο πληκτρολόγιο, στην οθόνη, στο ποντίκι.
Θα στολίσουμε το δέντρο με ζύμη από αλάτι και αλεύρι και αστέρια από γλωσσοπίεστρα .
Θα δούμε παραμύθια θα κάνουμε μαζί εργασίες θα μάθουμε για τους μάγους, για την γέννηση, για την αγάπη και το μοίρασμα, για την ταπεινοφροσύνη.
Θα φτιάξουμε ρόδια και ξωτικά από πηλό.
Τάρανδους από κουκουνάρια.
Θα ντυθουμε χιονάνθρωποι από χαρτί υγείας και θα βάλουμε καρότα στο στόμα.
Θα γράψουμε και τις μανούλες στο Νηπιαγωγείο.
Έχουμε κενές θέσεις δίπλα σας…
Θα κόψουν θα κολλήσουν θα τραγουδήσουν μαζί μας…
Θα μας φτιάξουν slime
Κρέπες, τηγανίτες, τρούφες,χριστουγεννιάτικα σουβέρ.
Θα μας πουν παραμύθια και χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
Και θα βρούμε τρόπους να πάρετε και να δώσετε δώρα.
Να μοιρασετε την αγάπη σας .
Θα βρούμε αόρατες σήραγγες να σας αποχαιρετήσουμε με μια Χριστουγεννιάτικη παράσταση με ηθοποιούς, δασκάλες τηλεπαρουσιάστριες, στο τελος.
Και θα γελάσουμε πολύ.
Θα πέσει το ίντερνετ από τα γέλια!
Έχουμε κάνει ήδη τα μισά, σηκώνουμε τα μανίκια ψηλά για τα επόμενα.
Και μετά από χρόνια σας υποσχόμαστε θα λέτε:
“Θυμάστε εκείνα τα Χριστούγεννα του 2020 που κάναμε μάθημα από τον υπολογιστή.
Πόσο πολύ είχαμε διασκεδάσει!”
-Πώς πέρασες αγάπη μου όταν δεν είχαμε σχολείο;
– Κάθε βράδυ κυρία διάβαζα το παραμύθι σου και όταν έφτανα στην τελευταία σελίδα…φιλούσα τη φωτογραφία σου και κοιμόμουν!!
4 Μαρτίου 2021-Δια ζώσης.
Έχω χάσει το μέτρημα ή έχω χαθεί κάπου μέσα του.
Σήμερα ετοιμάσαμε τις στολές που θα φορούσαμε αύριο.
Ζωγράφοι θα ντυνόμασταν.
Είχαμε φτιάξει τεράστιες παλέτες από χαρτόκουτα και είχαμε απλώσει στην αυλή γκρι σακούλες σκουπιδιών στα μέτρα μας και τις κοινωνήσαμε με όλες τις πιτσιλιές χρώματων,σαν τον Πόλοκ τους έλεγα.
“Μα σκουπίδια θα ντυθουμε κυρία;”
“Σκουπιδένια σκουπιδόπαιδα ζωγραφένια ζωγραφόπαιδα”.
Δεν τράβηξα φωτογραφίες γιατί τα χέρια μου ήταν γεμάτα χρώματα,μονάχα μία. Μία, περιζήτητη πια να ορίζει μία γιορτή.
Αύριο ξημερώνει μια άλλη Τσικνοπέμπτη .Αυτή που θα κοσκινίσει τα χρώματα, τις στολές, τα κομφέτι, το κέφι
από τα παιδιά. Αυτή που κοιτάξαμε για λίγο από την κλειδαρότρυπα της χαράς.
Αύριο θα μας περιμένει πεσμένη βαριά πάνω στα τραπέζια του σχολείου, υποταγμένη…εξαντλημένη σαν κι εμάς.
Αύριο τηλεκπαίδευση.
15 Μαρτίου 2021-Τηλεκπαίδευση.
Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν…
Η Αποκριά κοιμήθηκε ορφανή.
Ο Αρλεκίνος κοιτούσε από το παράθυρο του την άδεια πλατεία .
Η Μπαλαρίνα δε φόρεσε τις πουέντ της.
Ο Κλόουν έμεινε ακίνητος σαν κούκλα βιτρίνας.
Ο Μπάτμαν δεν βγήκε από το καταφύγιο του.
Η Φρόζεν πάγωσε στον χιονένιο της κάστρο.
Και ο Σούπερμαν άκουσε τις σιωπές μας και δεν πέταξε να μας σώσει.
Τα πάρτι φέτος τα έλεγαν “κορονοπάρτι” και μόνο Κλέφτες και Αστυνόμοι ήταν καλεσμένοι.
Ξύπνησε μια Καθαρή Δευτέρα βροχερή…
Θα βράχουν οι χαρταετοί μας.
24 Μαρτίου 2021-Τηλεκπαίδευση.
Το ζήσαμε κι αυτό…
Να μιλάμε για την ανδρεία και την λευτεριά και να βλεπουν τη συγκίνηση θολό γυαλί.
Να ακούνε το σπάσιμο στη φωνή και να νομίζουν ότι έχει πρόβλημα ο ήχος.
Να έρχεται ο Καραϊσκάκης και ο Κολοκοτρώνης σαν διαδικτυακό παραμύθι.
Ο Μιαούλης και ο Κανάρης σαν πειρατές σε παιδική ταινία που διαμοιράζεται.
Να τραγουδάς ένα παλληκάρι 20 χρόνων και να ραγίζει η φωνή σου από τα δικά μας κορνιζωμένα παλληκάρια…
Να κολλάει η εικόνα στον Εθνικό μας ύμνο…και η όψη να μενει αδειανή.
Να βλέπεις χαμηλά τις φτερούγες τους και να κρύβεις τις δικές σου …στο ίδιο ύψος!
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.
Είπαν…
Του χρόνου λεύτεροι να γιορτάσουμε τη λευτεριά!
25 Μάιου 2021 -Δια ζώσης.
Και ήρθε ο Μάης ένας μήνας πριν τελειωσει αυτή η σχ.χρονιά…ας τρέξουμε
με την ασφάλεια του self test να προλάβουμε…
Να παίξουμε και με τις πέντε μας αισθήσεις
Να ανακαλύπτουμε την μαγεία σε κάθε τι που κοιτάμε!
Να διαβάσουμε τα παραμύθια που θα αγαπήσουμε.
Να συνεργαστούμε,να μοιραστούμε, να περιμένουμε,να αποδεχτούμε,να μαλώσουμε,να αγαπήσουμε,να ζητήσουμε συγγνώμη!
Να κάνουμε λάθη!
Να πούμε ευχαριστώ,παρακαλώ.
Να φροντίσουμε τα λουλούδια μας.
Να παρακολουθήσουμε τα μυρμήγκια της αυλής.
Τα μπουμπούκια της λεμονιάς.
Να κάνουμε κούνια στα κλαδιά της.
Να ζωγραφίζουμε τους τοίχους του σχολείου μας!
Να κοιτάξουμε τον ουρανό και το βροχερό και το φωτεινό!
Να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, να στροβιλιστουμε όπως τη Γη.
Να τακτοποιήσουμε την τάξη και τον κόσμο μας!
Να ανακυκλώσουμε αντικείμενα και συναισθήματα!
Δεν χρειάζεται να μάθουμε όλα τα γράμματα και τους αριθμούς.
Δε χρειάζεται να βρούμε λέξεις από Μ από Ν από Τ…
Δεν χρειάζεται να κάνουμε μοτίβα, προσθέσεις και αφαιρέσεις
Το δημοτικό εχει 1,2,3,4,5,6 ταξεις γι αυτά και καμία για όλα τα προηγούμενα.
Το νηπιαγωγείο δεν επαναλαμβάνεται.
Και εμείς θέλουμε να το θυμόμαστε ως τα βαθιά μας γεράματα.
Να το θυμάται το τραγούδι, το παιχνίδι,το ευχαριστώ, η συγγνώμη, το σε αγαπώ μας!
Ας τρέξουμε λοιπόν…
*H Ζαμπία Λαζανάκη είναι νηπιαγωγός