Έπρεπε να πάμε σε εκκλησία. Μπορεί να ήμασταν σε άλλη χώρα και μακριά από ορθόδοξη εκκλησία όμως, Χριστούγεννα δεν γινόταν, έπρεπε να μπούμε σε εκκλησία να ανάψουμε ένα κερί. Η θρησκευτική συνείδηση μας οδήγησε σε εκκλησία έστω και μη ορθόδοξη. Όπως λέει κι ο Ελύτης… λίγο φαΐ λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση..
Η λειτουργία θα άρχιζε στις 10 το βράδυ την παραμονή των Χριστουγέννων ως είθισται στις καθολικές εκκλησίες, οπότε σκέφτηκα να σιγουρευτώ για την τοποθεσία της εκκλησίας αναζητώντας την κατά τις 6 ώρα το απόγευμα. Πλησιάζοντας την είσοδο της εκκλησίας του San Candido αρκετός κόσμος έβγαινε κρατώντας ένα φαναράκι, σαν τα πασχαλινά μας.
Το San Candido, κωμόπολη 3.500 κατοίκων, σε υψόμετρο 1.200 περίπου μέτρων στη βόρειο Ιταλία στις δολομιτικές Άλπεις με υψηλή τουριστική κίνηση χειμώνα καλοκαίρι, περήφανο για το σπεκ (είδος προσιούτου) που παράγουν αποκαλείται και ΄μαργαριτάρι των Δολομιτών΄. Μνημείο παγκόσμιο κληρονομιάς της Unesco οι δολομίτες με ιδιαίτερα χρώματα και σχήματα η ονομασία τους να οφείλεται στο Γάλλο ορυκτολόγο Ντολομιέ που πρώτος περιέγραψε τον δολομίτη, ένα τύπο πετρώματος.
Ένα εξαίρετο ορεινό τοπίο, όπου υπάρχουν και πολεμικά μουσεία, περάσματα και αναρίθμητα λαγούμια από το πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, αφού κατά μήκος της οροσειράς των δολομιτών ήταν τότε το μέτωπο των ιταλικών με τα αυστρο-ουγγρικά στρατεύματα.
Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1986 ο περιφερειακός σταθμός της αυστριακής κρατικής τηλεόρασης ORF στο Λίντς της Αυστρίας, πρωτεύουσα του κρατιδίου της Άνω Αυστρίας, διοργάνωνε τον καθιερωμένο ετήσιο μαραθώνιο αγάπης με τον τίτλο «Φως στο Σκοτάδι», προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για τη στήριξη παιδιών με αναπηρία.
Ήταν μία συνηθισμένη εκπομπή όπως κάθε χρόνο, πλην όμως, μία ερώτηση ενός τηλεθεατή προς τον συντονιστή της εκδήλωσης έμελε να δημιουργήσει ένα θεσμό, μία παράδοση τα επόμενα χρόνια : Γιατί να μην φέρουμε το φως που ανάβει στο σπήλαιο που γεννήθηκε ο Χριστός στη Βηθλεέμ και να το μεταφέρουμε στα άρρωστα παιδιά;
Η Βηθλεέμ, μία πόλη 25.000 κατοίκων σήμερα, 9 χλμ. περίπου νότια της Ιερουσαλήμ, που στα εβραϊκά σημαίνει το σπίτι του ψωμιού (γόνιμος τόπος). Επάνω στο σπήλαιο της Γεννήσεως, το θεοδέγμον σπήλαιο, η Αγία Ελένη έκτισε το 327 με 333 μεγαλοπρεπή βασιλική εκκλησία της οποίας το εσωτερικό σώζεται στην αρχική του μορφή, καθιστώντας το μικρό και ασήμαντο τότε χωριό σε σπουδαίο προσκυνηματικό κέντρο. Ναό, που αργότερα ανοικοδόμησε ο Ιουστινιανός το 530, και από το 2012 αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco. Γενέθλια πόλη η Βηθλεέμ και του σπουδαιότερου βασιλιά των Ιουδαίων Δαβίδ.
Κάτω από την Αγία Τράπεζα του ναού της Γέννησης ευρίσκεται το Σπήλαιο της Γέννησης και η Φάτνη. Ένα δεκατετράκτινο ασημένιο αστέρι, περιβαλλόμενο από 16 κανδήλια, συμβολίζει το φωτεινό άστρο της Γέννησης του Χριστού και υποδεικνύει τη θέση ακριβώς της Γεννήσεως. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγία Ελένη βρήκε την αυθεντική πήλινη φάτνη την οποία αντικατέστησε με μια ασημένια, ενώ τμήματα της φάτνης μεταφέρθηκαν στη Βασιλική της Σάντα Μαρία Ματζόρε στη Ρώμη.
Η πρόταση αυτή εισακούστηκε και από το 1989 αντιπροσωπεία, με εκατοντάδες εθελοντές υπό τον κυβερνήτη του κρατιδίου της Άνω Αυστρίας, μεταφέρει με ειδική πτήση των αυστριακών αερογραμμών περί τα τέλη Νοεμβρίου κάθε έτους το Φως από κανδήλι της Βηθλεέμ στην Αυστρία. Το Φως παραλαμβάνει από τη Βηθλεέμ πάντα ένα παιδί το οποίο και επιλέγεται ειδικά γι’ αυτό το σκοπό κάθε χρόνο από το κρατίδιο της Άνω Αυστρίας,.
Ως “Φως της Ειρήνης από τη Βηθλεέμ” ονομάστηκε τότε το Φως, λόγω των μηνυμάτων για την ειρήνη και αγάπη στον κόσμο που εκπέμπει η γέννηση του Θεανθρώπου. Μεταφέρεται αρχικά στο Λιντς της Αυστρίας και από εκεί στην υπόλοιπη Αυστρία, σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης καθώς και στη Βόρειο Αμερική και αλλού.
Ξεχωριστές στιγμές η μεταφορά του στο «Σημείο Μηδέν» στη Νέα Υόρκη και σε αποστολές κυανόκρανων του ΟΗΕ.
Με την ελπίδα το άστρο της Βηθλεέμ να φωτίσει για λύση και ειρήνη στην γύρω περιοχή, καλές γιορτές και ευτυχές νέο έτος!