Επιστρέφοντας στα παιδικά μου χρόνια ακούω συχνά τη φωνή της αγαπημένης μάνας που έχασα όταν ήμουν 7 χρονών να μ’ αγκαλιάζει και αντί να λέει το όνομά μου να μου ψιθυρίζει γλυκά «φως μου». Η ανάμνηση αυτή κάνει κι εμένα σήμερα να καμαρώνω τις εγγονούλες μου και να θεωρώ ότι εκείνες είναι το φως μου.
Μένει επίσης στη μνήμη η απάντηση του Χριστού που συχνά στα Ευαγγέλια θέλοντας να αποκαλύψει την ταυτότητά του λέει «Εγώ ειμί το φως». Άλλωστε ο Θεός αποκαλύπτεται στον Μωυσή ως «βάτος καιομένη και ου κατακαιομένη». Όλοι εξάλλου προσδοκούμε φως εκ φωτός για να λάβομε το «ιλαρόν φως» της Αναστάσεως με την πρόσκληση του ιερέως «δεύτε λάβετε φως».
Στην αρχαία μυθολογία μια από τις μορφές που παίρνει ο Δίας είναι ο κεραυνός, δηλαδή το φως. Η ζηλιάρα σύζυγός του Ήρα πείθει την ερωμένη του, τη Σεμέλη, να ορκίσει τον εραστή της ότι θα της αποκαλυφθεί με την πραγματική του μορφή. Και φυσικά εκείνη πυρπολείται και ο Δίας παίρνει το αθάνατο έμβρυο που κυοφορεί, το ράβει στο γόνατό του απ’ όπου γεννιέται ο θεός Διόνυσος.
Όλοι αγαπούμε το φως εκτός από τον Έρωτα που αρέσκεται να λειτουργεί και μεγαλουργεί στο σκοτάδι. Η φαντασία των ερωτευμένων αναπληρώνει το φως και πυρακτώνει σώματα και ψυχές.
Ο παιδικός φίλος Γιώργος Γραμματικάκης είχε την τύχη να συνομιλήσει με το φως και να γράψει την αυτοβιογραφία του αποκαλύπτοντας τα κρυμμένα μυστικά του. Η ανάγνωση του βιβλίου του είναι μια απόλαυση για μας τους μη ειδικούς. Η φύση του φωτός ανατρέπει το βασικό κανόνα της λογικής σκέψης, τον νόμο της αντίφασης.
Το φως είναι συγχρόνως και σωματίδιο και κύμα. Ύλη και ενέργεια.
Οι μεγάλοι μας ζωγράφοι με το φως παλεύουν και εκείνο τούς επιτρέπει να εκφράσουν υψηλά συναισθήματα, να μας παρασύρουν και να αισθανθούμε στην ψυχή μας κάθε είδους μεγαλείο. Ο αστροφώτιστος ουρανός, όσο κι αν έχει χαθεί στις μεγαλουπόλεις με το ηλεκτρικό φως, μας καλεί συχνά τη νύχτα σε ονειροπολήσεις μαγευτικές.
Οι ποιητές μας υμνούν το φως. Ο Γ. Σεφέρης μιλεί για «αγγελικό και μαύρο φως». Στον Ύμνο στην Ελευθερία ο Δ. Σολωμός, ενώ στα πρώτα τετράστιχα βλέπει την ελευθερία με το σπαθί καθώς βγαίνει απ’ τα ιερά κόκκαλα των Ελλήνων σε δυο άλλα τετράστιχα γράφει:
Α, το φως που σε στολίζει
Σαν ηλίου φεγγοβολή
Και μακρόθεν σπινθιρίζει δεν είναι, όχι,
από την γη
Λάμψιν έχει όλη φλογώδη
Χείλος, μέτωπο, οφθαλμός,
Φως το χέρι, φως το πόδι,
κι όλα γύρω σου είναι φως.
Και ο Π. Πρεβελάκης στο ποίημά του Νέος Ερωτόκριτος καλεί όλους τους αγωνιστές της ελευθερίας σε ένα εξαιρετικό δίστιχο:
Όσοι αγαπήσαμε το φως, ας σηκωθούμε ομάδι!
Σπίθες πολλές αν μαζωχτούν θα φέξει το σκοτάδι.
Σήμερα μέρα των Φώτων και του Φωτισμού με τις αμοιβαίες μας ευχές, ας ελπίσουμε ότι το αγαπημένο φως θα διώξει τα σκοτάδια απ’ τις ψυχές μας και τον κόσμο.
Ο Έρωτας, ως πανούργος και παντοδύναμος θεός, θα βρει δικό του χώρο και τρόπο για υπάρξει. …