Όταν πριν ένα χρόνο περίπου έγραψα για πρώτη το έτος 2020, πρόσεξα ότι έχει δύο φορές το 20, δηλαδή τον επίζηλο βαθμό που επιδιώκουν οι μαθητές. Δύο φορές αριστούχος ο νέος χρόνος σκέφτηκα, μπράβο του. Ασφαλώς και θα μας φέρει πολλά καλά. Και επειδή μάλιστα το 2020 είχε ανακηρυχθεί ως έτος Μπετόβεν, πανηγύρισα. Καλά μετά μουσικής σκέφθηκα. Μπράβο!
Και δεν άργησε η απογοήτευση. Σήμερα με ένα μικρό απολογισμό του έτους που μόλις απήλθε, διαπιστώνεται ότι το έτος με τη διπλή αριστεία απορρίπτεται. Και μάλιστα όχι μόνο απορρίπτεται αλλά και αποβάλλεται δια παντός, λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς. Κανείς δεν θέλει να ξανάρθει ποτέ εξαιτίας της πανδημίας, του Ερντογκάν και των απειλών του, και της οικονομικής εξαθλίωσης του κόσμου.
Ας δούμε τα μεγάλα αυτά δεινά. Με το ξεκίνημα του 2020 ήρθε η είδηση από την Γουχάν: Προέκυψε νέος κορωνοϊός στην Κίνα. Είναι επικίνδυνος, έντονα μολυσματικός και μπορεί να προκαλέσει θάνατο˙ η Κίνα απειλείται με επιδημία. Και η επιδημία εξελίχθηκε τάχιστα σε πανδημία που απλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Αναφερόμενος στην όλη την παραφιλολογία που ακολούθησε, θα ήθελα να τονίσω ότι οι πανδημίες υπήρχαν πάντα από την εποχή της αρχαίας Αθήνας μέχρι σήμερα.
Ο ίδιος ο Περικλής υπήρξε θύμα του θανατηφόρου εκείνου ιού. Υπολογίζεται ότι κάθε 100 χρόνια εμφανίζεται μια πανδημία. Έτσι περί το 1820 εμφανίστηκε η πανδημία της πανώλης, της γνωστής μας πανούκλας που θέριζε κόσμο. Ήταν τότε που ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας έκλεισε τις εκκλησίες για να περιορίσει την εξάπλωση του ιού.
Εκατό χρόνια αργότερα, περί το 1918, με τη λήξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η Ισπανική Γρίπη θέρισε γύρω στα 50.000.000 ανθρώπους. Όπως εκτιμάται, χάριν της επιστημονικής προόδου, η σημερινή πανδημία, έχει περιορισθεί σε 1.800.000 θανάτους. Όσα λοιπόν λέγονται περί παγκόσμιας συνωμοσίας είναι φαντασιώσεις όσων αρέσκονται στη συνωμοσιολογία, αφού οι πανδημίες υπήρχαν πάντα.
Εκείνο που δεν μπορέσαμε να κατανοήσουμε ή να αποδεχθούμε και να τηρήσομε είναι:
- Ο ιός δεν χώνεται μέσα μας για να μας σκοτώσει. Σκοπός του είναι να ζήσει ο ίδιος και να πολλαπλασιαστεί. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα σε έναν ζωντανό οργανισμό και αυτό επιδιώκει.
- Εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να του κλείσομε την πόρτα. Ο τρόπος είναι απλός: Να μείνομε στο σπίτι και να μην συναναστρεφόμαστε με νέα πρόσωπα. Έτσι ο ιός βρίσκει κλειστές πόρτες και θα εξαφανιστεί.
Βέβαια ο κόσμος δεν μπορεί να είναι κλεισμένος μέσα εσαεί. Πρέπει να βγει, να δουλέψει, να κινηθεί, να υπάρξει ζωή και δράση. Και αυτό έγινε εξαρχής αντιληπτό και διατέθηκαν πολλά χρήματα στην έρευνα. Και έγινε το θαύμα της επιστήμης, όπως τότε με τη φυματίωση και τον μεγάλο Φλέμιγκ. Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο ήρθε το πρώτο εμβόλιο, για να ακολουθήσουν και άλλα.
Έτσι, με τους μαζικούς εμβολιασμούς έχει αρχίσει η μεγαλύτερη εκστρατεία κατά του θανατηφόρου ιού. Αποκαλυπτόμαστε μπροστά στους άοκνους θεράποντες της επιστήμης και της υγείας. Τους οφείλομε απέραντη ευγνωμοσύνη, μα ταυτόχρονα πρέπει να καταλάβομε ότι δεν μπορούν να «ρίχνονται τόσα χρήματα» στο άθλημα και το θέαμα και να αγνοείται η επιστημονική έρευνα.
Και ακολούθησε ο Τουρκοϊός, εννοώ τον Ερντογκάν με τις προκλήσεις και τις επικίνδυνες ελληνοτουρκικές σχέσεις που καλλιεργεί. Γράφω τουρκοϊό και όχι Ερντογκάν, γιατί το πρόβλημα δεν προέρχεται από ένα μόνο πρόσωπο. Το μίσος με τους Τούρκους είναι προαιώνιο και οι σχέσεις μας ιστορικά βεβαρυμμένες.
Δεν εννοώ ότι γι’ αυτό ευθύνεται ο τουρκικός λαός. Είναι οι πολιτικοί που καλλιεργούν αυτή τη στάση˙ αυτοί φορτίζουν σκόπιμα τις σχέσεις μας. Σήμερα όμως η ευθύνη του Ερντογκάν είναι τεράστια: Αναμόχλευσε παλαιά πάθη και εδραίωσε περισσότερο μίσος μεταξύ των δύο λαών, το οποίο έτσι διαιωνίζει.
Και τα πράγματα γίνονται δύσκολα, γιατί εδώ δεν μπορεί να υπάρξει εμβόλιο. Και θυμάμαι που ο μεγάλος φίλος μου, ο Κύπριος πολιτικός Βάσος Λυσαρίδης, ιδρυτής και επί μακρόν πρόεδρος του κόμματος της ΕΔΕΚ, μου είχε πει κάποτε: «κ. Αντιπρύτανη, ο Τούρκος δεν είναι για κουβέντα. Δεν μπορείς να κάνεις διαπραγματεύσεις και συμφωνίες μαζί του. Αύριο θα τις ανακαλέσει όλες. Ο Τούρκος μόνο με βία καταλαβαίνει. Μπορείς να κάνεις πόλεμο, έχει καλώς, αλλιώς δεν κάνεις τίποτα». Είναι απογοητευτικό, αλλά δυστυχώς επιβεβαιώνεται πλήρως από τη σημερινή στάση του Ερντογκάν.
Και το πιο επικίνδυνο όλων είναι η απαίτηση των Τούρκων για αποστρατικοποίηση των νησιών. Όταν οι Τούρκοι ζητούν αποστρατικοποίηση των νησιών είναι σαν να σου λένε, θέλω να καταλάβω τα νησιά, πάρτε το στρατό σας, με εμποδίζει. Αυτό έκαναν με την Κύπρο και μόλις ο δικτάτορας Παπαδόπουλος απέσυρε την ελληνική Μεραρχία οι Τούρκοι κατέλαβαν τη μισή Κύπρο.
Κι αυτό έχει στο νου του ο μεγαλομανής Ερντογκάν, γιατί φαίνεται πως τόχει βάλει πείσμα να ξεπεράσει το Κεμάλ Ατατούρκ. Ζήλεψε τη δόξα του και την λατρεία που του έχει ο τουρκικός λαός, και αποφάσισε να γίνει Βεζίρης στη θέση του Βεζίρη. Και απαιτεί να ξαναδιαπραγματευτεί τις συνθήκες που έχει υπογράψει ο Ατατούρκ με τον Βενιζέλο. Ίσως να έχει αντιληφθεί ότι Βενιζέλος υπήρξε μόνο ένας. Ευχόμαστε να μην επαληθευθεί η άποψή του.
Αυτά τα κορυφαία ζητήματα επιδείνωσαν την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας μία δεκαετία και πλέον τώρα και φαντάζομαι την έχουν φέρει σε οριακό σημείο.
Τελειώνοντας εύχομαι το νέο έτος που μπορεί να θεωρηθεί επαναστατικό, επειδή γιορτάζομε την επέτειο της εθνικής μας παλιγγενεσίας, να συμβάλει στην εδραίωση μιας μεγάλης ειρηνικής επανάστασης που θα αναιρέσει όλα αυτά. Τόσο με την ήττα του κορονωϊού και την νίκη της επιστήμης, όσο και με τη πολιτική ήττα του σουλτάνου Ερντογκάν, που θα σημάνει τελικά και την πολιτική του κατάρρευση.
Η μεγαλειώδης ήττα του γραφικού και άκρως επικίνδυνου ΤΡΑΜΠ, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού -το μόνο θετικό του απελθόντος 2020- καθώς και η και επιβολή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας από τις ΗΠΑ, ανοίγουν μικρές ρωγμές απ’ όπου μπορούν να διαφανούν ακτίνες αισιοδοξίας. Ίσως μάλιστα αυτό αφυπνίσει την Μεγάλη Κοιμωμένη, την Ευρωπαϊκή Ένωση, και υπερασπισθεί επιτέλους τις αιώνιες ευρωπαϊκές αξίες, που τόσο βίαια παραβιάζει ο πολυχρονεμένος σουλτάνος της σημερινής Τουρκίας, Ερντογκάν. Μακάρι.
Ο Ι.Ε. Πυργιωτάκης είναι ομότιμος καθηγητής και πρ. αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Κρήτης