Το είδαμε κι αυτό: «Κασσελάκης Στέφανος». Ούτε φαινόμενο ούτε ουρανοκατέβατος. Η εξατομικευμένη παγκοσμιότητα, που χαρίζει μια εμβέλεια πέραν του εθνικού χαρακτηριστικού και που προβλέπω πως θα καταδειχτεί στα αμέσως επόμενα χρόνια. Ο λόγος του εκφράζει πάθη, λεπτά και τρυφερά συναισθήματα (λύπης, μελαγχολίας, χαράς) και αισιοδοξίας για το μέλλον. Λόγος που αναρωτιέται για τη μοίρα των ανθρώπων, των αδύναμων όντων και των πραγμάτων (πλημμύρες, φωτιές, άδικοι θάνατοι).
Αφορά, άραγε, στο εμείς και όχι το εγώ της ομιλούσας αριστερής φωνής; Λειτουργεί συνεκδοχικώς ως μέσο αντί του «Όλου» δηλαδή του ανέπαφου, του ακέραιου, του αχρησιμοποίητου;
Ασύλληπτο για το αριστερό ημισφαίριο της τρέχουσας αριστερής λογικής, την οποία συχνά ειρωνεύεται η υποκρισία των δημόσιων και μη προσώπων του άλλου ημισφαιρίου, αλλά και του ιδίου.
Σαν να λέμε, δουλειά δεν είχαμε και βρήκαμε, ενώ οι αδικίες στην κοινωνία συνεχίζονται – νομοθετημένες πλέον – προερχόμενες από τους «τα φαιά φορούντες».
Η ζωή είναι εδώ. Με το άδικο για τους πολλούς και το ανεπηρέαστο και άκαμπτο για τους λίγους. Η ζωή είναι εδώ. Με τη σκοτεινιά, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα που εκβάλλει η πολυώνυμη πολιτισμική και οικονομική κρίση στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα και στις ζωές μας.
Η ζωή είναι εδώ και, ναι, η Αριστερά είναι εδώ. Με φωνές αδέσμευτες και ανεξάρτητες που μας δίνουν τα εχέγγυα για να πιστεύουμε στην ανάσταση της πάλης, της ελπίδας, της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Η Αριστερά είναι εδώ όταν στις πιο ιερές της ώρες συνομιλεί με την ψυχή και όχι με τον καθρέφτη της. Και αυτή η ψυχή είναι η μόνη της αποσκευή σε κάθε βήμα αγώνα. Γιατί η ψυχή της Αριστεράς, όπως και να ερμηνευτεί, αποτελεί τον ιστό της σκέψης, της δράσης και του συναισθηματικού κόσμου των ανθρώπων της.
Αυτή η ψυχή στο ζωντανό παρόν δεν θα καταλήξει σε σιωπηρό παρελθόν.
Ναι, η Αριστερά είναι εδώ.
*Η Κατερίνα Δερμιτζάκη είναι ποιήτρια