Το δημοψήφισμα των Σκοπίων για την επικύρωση του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία» και κατ’ επέκταση της Συμφωνίας των Πρεσπών με την Ελλάδα από τους πολίτες της γείτονος χώρας, διεξήχθη κανονικά δίδοντας μια «πύρρειο» νίκη στον πρωθυπουργό Ζάεβ και στους υποστηρικτές της συμφωνίας.
Έλαβε χώρα σε μια περίοδο που ολόκληρος ο δυτικός κόσμος ετάσσετο φανερά υπέρ της επικύρωσης της διμερούς συμφωνηθείσας «βορειομακεδονικής» ονομασίας. Πρόκειται για μια συμφωνία που στην πραγματικότητα ικανοποιεί τις σκοπιανές κυρίως επιδιώξεις, αφού στην ουσία επιλύεται το ονοματολογικό υπέρ του ονόματος «Μακεδονία», το οποίο αναμένεται να επικρατήσει και η «Βόρεια Μακεδονία» θα μείνει μόνο στα χαρτιά. Βέβαια ούτως ή άλλως εκτός από την Ελλάδα πουθενά σε ολόκληρο τον κόσμο δεν την ήξεραν με άλλο όνομα.
Θεωρείται άξιο σχολίου το ενδιαφέρον και η αγωνιώδης προσπάθεια του διεθνούς παράγοντα Ευρωπαίων και Αμερικανών να διασφαλίσουν την επίτευξη της Συμφωνίας των Πρεσπών και την επικράτησή της ως επιβεβαίωση από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
Είναι σαφές ότι με την περιβόητη αυτή συμφωνία η Π.Γ.Δ.Μ. αναβαθμίζεται γεωπολιτικά, με την αναμενόμενη ένταξή της στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ο πρόεδρος των Σκοπίων και μεγάλο ποσοστό του λαού αντέδρασαν κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, χαρακτηρίζοντάς την προδοσία για τη χώρα τους.
Στην Ελλάδα επίσης η κοινή γνώμη είναι αρνητικά διακείμενη σε μεγάλα ποσοστά, διαβλέποντας κινδύνους και βεβαίως δεν δέχεται την παραχώρηση του ονόματος «Μακεδονία», της γλώσσας και της ταυτότητας. Απλοί άνθρωποι αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν δυο λαοί για την ίδια συμφωνία να βρίσκονται διχασμένοι καθένας για τους δικούς του λόγους και όλοι μαζί κατά της επικύρωσης της συμφωνίας. Αφού η συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι συμφέρουσα και για τις δυο χώρες γιατί έπρεπε να επικυρωθεί από τους λαούς τους;
Η απάντηση είναι απλή και απολύτως κατανοητή και από τους Σκοπιανούς και από τους Έλληνες. Η Συμφωνία των Πρεσπών ταυτίζεται με τα συμφέροντα της Δύσης. Εφόσον οι λαοί της Ελλάδας και των Σκοπίων έχουν αποφασίσει στην πλειοψηφία τους ότι θέλουν να ανήκουν στην Δύση, τότε δικαιολογείται η επικύρωσή της από το λαό των Σκοπίων, με αναμενόμενη την επικύρωσή της τον Μάρτιο από τη Βουλή των Ελλήνων.
Με νικήτρια την αποχή οι Σκοπιανοί υπερψήφισαν τη συμφωνία κατοχυρώνοντας έναντι της διεθνούς κοινότητας μια σύνθετη «μακεδονική» ονομασία, γλώσσα, ταυτότητα και πολιτισμό. Αυτό αποτελεί κατά τα φαινόμενα νίκη του κράτους των Σκοπίων στα μάτια της διεθνούς κοινότητας έναντι της Ελλάδας.
Η Ελλάδα υποχώρησε και παραχώρησε υφιστάμενη διεθνείς ασφυκτικές πιέσεις που αγγίζουν τα όρια της διεκδικούσης αξιοπιστίας, αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας. Ως κρατική οντότητα η Ελλάδα την περίοδο αυτή βρίσκεται σε δυσχερή οικονομική θέση και για τούτο έχουν ευθύνη όλοι οι Έλληνες. Διαφορετική θα ήταν η διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας εάν δεν βρισκόταν κάτω υπό το βάρος ενός τεράστιου, δυσβάστακτου κρατικού χρέους.
Η συμφωνία δεν είναι η καλύτερη που θα μπορούσε να πετύχει η Ελλάδα, όμως θεωρείται απολύτως βέβαιο ότι είναι προτιμότερη από το να μην υπήρχε καθόλου συμφωνία. Οι συμβιβασμοί, οι υποχωρήσεις και οι παραχωρήσεις επί εθνικών θεμάτων, δεν αποπνέουν αξιοπιστία και αξιοπρέπεια.
Όμως ως κρατική οντότητα η Ελλάδα οφείλει μέσα στο διεθνές σύστημα συμμαχίας κρατών που συμμετέχει, να διατηρήσει το δικό της κύρος, την εμπιστοσύνη και την αποτρεπτική ισχύ έναντι των αντιπάλων του συνασπισμού που ανήκει, αποκτώντας στοιχεία συναφή προς την ικανότητάς της να υπερασπίζεται πρωτίστως τα συμφέροντα του κράτους και του λαού της.