Κυριακή στην Μεσσαρά. Χειμώνας. Κρύο. Συζητούσαμε με τον Νίκο, τον επιστήμονα γεωργό, μαζεμένοι γύρω από την ξυλόσομπα, στο σπίτι του.
– Γιατί, Νίκο, στις διενέξεις μας με την Τουρκία δεν μας βοηθάει ο Τραμπ; Αφού ολοφάνερα το δίκαιο είναι με το μέρος μας… Απορούσε ο Πολύκαρπος.
– Αυτό σκέφτομαι και του λόγου μου, γιάντα δεν μας-ε βοηθούνε…. Συμπλήρωσε ο Χαρίδημος. Όι μόνο ο Τραμπ, αλλά και οι εταίροι μας.
– Είναι νωρίς ακόμη. Περιμένετε να δούμε. Όμως τον Τραμπ μην τον βλέπετε σαν δικαστή. Είναι αρχηγός κράτους. Και υποχρέωσή του είναι πρωτίστως να υποστηρίζει τα συμφέροντα της δικής του χώρας.
Μη νομίζετε λοιπόν ότι οπωσδήποτε θα υποστηρίξει εμάς παραβλέποντας την δυσαρέσκεια που θα δημιουργήσει στην Τουρκία και την ζημιά που θα έχει η Αμερική από αυτό. Ο Τραμπ θα μας υποστηρίξει, μόνο εάν βεβαιωθεί ότι η υποστήριξη προς εμάς συμπίπτει με τα συμφέροντα της Αμερικής. Και φυσικό είναι το κάθε κράτος να ενεργεί πρώτα σύμφωνα με το δικό του ατομικό συμφέρον .
Και δευτερευόντως σύμφωνα με το συμφέρον των πιο στενών του φίλων και των εταίρων του, από τους οποίους έπειτα οπωσδήποτε περιμένει κάποια έμπρακτη αναγνώριση. Και για να μπορεί ο ευεργετηθείς φίλος και σύμμαχος να ανταποκριθεί στην αναμενόμενη αναγνώριση, θα πρέπει και ο ίδιος να έχει κάποια αξία. Κάποια δυνατότητα ανταποδόσεως των ευεργεσιών.
Να μην είναι τιποτένιος. Γι’ αυτό ας σκεφτούμε πρώτα – αφού οι εταίροι μας δεν τολμούν να μας βοηθήσουν – τι όφελος μπορεί να περιμένει η Αμερική από εμάς, εάν μας βοηθήσει. Και έπειτα να απαιτήσομε βοήθεια από τον πρόεδρό της στις διενέξεις μας με την Τουρκία. Συνεπώς ποιος έχει το δίκαιο στον καβγά μας με την Τουρκία, μην το πολυλογαριάζετε. Λογαριάζετε κυρίως ποιο θα είναι το όφελος της Αμερικής, εάν βοηθήσει εμάς.
Γιατί αν, αντίθετα, το συμφέρον του Τραμπ είναι να βοηθήσει την Τουρκία, μολονότι στις σχέσεις αυτής με την Ελλάδα αυτή είναι ο παραβάτης, θα το κάνει. Θα αποδώσει σε αυτήν το δίκαιο και θα την βοηθήσει. Μην παραξενεύεστε. Ο Ερντογάν έχει αυξήσει πολύ την δύναμη της χώρας του. Έκανε την Τουρκία πανίσχυρη.
Και μπορεί και παίζει το παιχνίδι της πορτοκαλιάς: «Δεν μας δίνεις, κύριε Τραμπ, αυτό που ζητούμε; Έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. Πάμε λοιπόν να αγοράσομε πορτοκάλια από τον κύριο Πούτιν». Και έτσι ο Ερντογάν επιβάλλεται. Και του επιτρέπουν να κάνει αυτό που θέλει. Και ας μην είναι δίκαιο. Και τελικώς επικρατεί ο νόμος του ισχυρού και όχι ο νόμος της δικαιοσύνης. Ζούγκλα θυμίζομε, παρά τον πολιτισμό που έχομε αναπτύξει.
– Και γιάντα δε μας εκαλέσανε στη διάσκεψη του Βερολίνου που γίνεται σήμερο; Μας-ε περιριφρονούνε; Ρώτησε ο Χαρίδημος.
– Στην σημερινή διάσκεψη του Βερολίνου, η οποία γίνεται με γερμανική πρωτοβουλία και αφορά τον εμφύλιο πόλεμο στην Λιβύη, η κυρία Μέρκελ έκανε το χατίρι του Ερντογάν και φρόντισε να μη κληθεί η χώρα μας, μολονότι είμαστε αμέσως ενδιαφερόμενοι εξαιτίας του παράνομου μνημονίου που έχει υπογράψει η Λιβύη με την Τουρκία για ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο.
Έχει καλέσει όμως το Κογκό! Περιφρόνησε (μεγάλη προσβολή για την χώρα μας) η κυρία Μέρκελ την Ελλάδα, αντί να μας προσέχει και να ζητά συγγνώμη που οι Γερμανοί μάς κατασφάξανε στην Κατοχή. Γεμάτη είναι η Ελλάδα από μνημεία σφαγιασθέντων υπό των Γερμανών.
– Η Μέρκελ φέρεται όχι σαν εταίρος μας αλλά σαν εχθρός μας. Φοβάται το μεταναστευτικό και κάνει τα χατίρια του Ερντογάν – γιατί αυτός ξεφορτώνει τους πρόσφυγες στην Ευρώπη – και κατατρέχει εμάς. Πρόσθεσε ο Πολύκαρπος.
– Στην διεθνή πολιτική δυστυχώς ο αδύνατος περιμένει δικαιοσύνη. Ο δυνατός αδίστακτος αρπάζει. Γι’ αυτό πρέπει να είσαι δυνατός. Να σε φοβάται ο άλλος. Όχι αδύνατος επαιτών δικαιοσύνη. Γιατί τότε το δίκιο σου δεν θα μπορέσεις να το βρεις. Μην το περιμένεις: Διεθνές δίκαιο, ΟΗΕ, Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης… Κολοκύθια!
Εμείς ακούγαμε τον Νίκο σκεφτικοί.