Η κυβέρνηση-ορθώς- έχει δημιουργήσει ένα δίχτυ προστασίας για τους εργαζόμενους επιχειρήσεων που είχαν αναστείλει τη λειτουργία τους ελέω covid.
Πέρα απο την αποζημίωση ειδικού σκοπού έχει θεσπίσει και προστασία της εργασίας τους για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μετά την επαναλειτουργία της επιχείρησης, στα πρότυπα των όσων ισχύουν για τις νέες μητέρες για τις οποίες είναι παράνομη η απόλυση για ένα χρονικό διάστημα μετά την επιστροφή τους στην εργασία.
Ως εδώ όλα καλά και απολύτως δίκαια. Όμως βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες οι προστατευόμενοι εργαζόμενοι να αφήνουν απροστάτευτους τους εργοδότες.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Απο την ημέρα που ανακοινώθηκε η επαναλειτουργία της εστίασης και της τουριστικής βιομηχανίας δεκάδες είναι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι αφού αξιοποίησαν τις αποζημιώσεις ειδικού σκοπού, τώρα εγκαταλείπουν τις θέσεις εργασίας τους, απροειδοποίητα και αφήνοντας εκτεθειμένους τους εργοδότες τους αφενός απέναντι στο Κράτος με ό,τι αυτό οικονομικά συνεπάγεται και αφετέρου να ψάχνουν για νέο προσωπικό λίγα 24ωρα πριν ανοίξουν.
Αλήθεια, τον εργοδότη δεν υπάρχει κάποιος να τον προστατέψει; Όπως υποχρεώνεται ο εργοδότης να παρέχει εργασία για συγκεκριμένο διάστημα, έτσι θα έπρεπε και ο εργαζόμενος να παρέχει υπηρεσίες για το ίδιο διάστημα. Τι, όχι;