Ο εγγονός, μαθητής δευτέρας γυμνασίου, μέρες τώρα βλέπει τον παππού στο γραφείο του να διαβάζει σκυμμένος, με μεγάλη προσοχή, ένα ξένο βιβλίο. Και τον ρώτησε τι μελετά.
-Μελετώ τις σκέψεις του συγγραφέα για την απεραντοσύνη του σύμπαντος, για την απεραντοσύνη του χώρου και του χρόνου. Και τις προσπάθειες του ανθρώπου να το εξερευνήσει. Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να τα συλλάβει αυτά, γιατί δεν μπορεί να φανταστεί κάτι που να μην έχει μιαν αρχή και ένα τέλος. Μέσα σ’ αυτή την απεραντοσύνη βρίσκεται και η γη μας, που επάνω στην λεπτή κρούστα της έχει αναπτυχθεί η ζωή. Γύρω μας και πέρα μακριά υπάρχουν αμέτρητα ουράνια σώματα: συστήματα γαλαξιών, ήλιοι και πλανήτες και δορυφόροι πλανητών και μαύρες τρύπες που καταπίνουν ύλη… Και όλα φαίνονται ακατάλληλα για την ανάπτυξη ζωής.
Μόνο στην λεπτή κρούστα του πλανήτη μας, από ό,τι και από όσα μέχρι τώρα ξέρομε, έχει αναπτυχθεί ζωή. Και εξαρτάται από απολύτως ειδικές συνθήκες, οι οποίες αν διαταραχθούν, αν λίγο αλλάξουν, η ζωή μας θα σβήσει. Οι επιστήμονες προσπαθούν, αλλά δεν μπορούν να εξερευνήσουν το σύμπαν. Να δουν μήπως είναι δυνατόν, σε περίπτωση ανάγκης, να μετοικήσομε σε άλλο πλανήτη για να σωθούμε.
-Μα, παππού, με τα διαστημόπλοια, που συνεχώς στέλνουμε, δεν το μελετούμε;
-Η ανθρώπινη ζωή, μέσα στο διαστημόπλοιο που ταξιδεύει στο άπειρο, είναι πολύ μικρή. Δεν φτάνει. Εξάλλου τα μη επανδρωμένα διαστημόπλοια πόσες πληροφορίες μπορούν να μας δώσουν; Μέχρι να χαθούν και αυτά στο δύσκολο ταξίδι μέσα στο σύμπαν, από το οποίο η γη μας μόλις φαίνεται σαν μια ωχρή μπλε κηλίδα.
-Πώς το λένε το βιβλίο;
-Είναι το Pale Blue Dot του Carl Sagan, στα αγγλικά. Σπουδαίο βιβλίο! Δυστυχώς δεν έχει ακόμη μεταφραστεί. Να μάθεις αγγλικά, να το διαβάσεις κι εσύ.
-Παππού, αγγλικά ξέρουμε αρκετά καλά. Όλα τα παιδιά της τάξης μας. Αφού, όταν είχαμε την επίσκεψη ενός ξένου σχολείου, με το πρόγραμμα Erasmus, η φιλόλογός μας, που μιλάει καλά αγγλικά, έκανε μάθημα στο σχολείο μας, στα αγγλικά, για την μινωική Κρήτη. Την παρακολουθήσαμε όλοι. Μαζί και οι ξένοι δάσκαλοι και μαθητές. Και όλοι την καταλαβαίναμε…
-Μπράβο! Αυτό είναι σπουδαία πρόοδος!
Ο παππούς, παλιός εκπαιδευτικός, αγκάλιασε και φίλησε τον εγγονό.