Τα γεγονότα, καταμεσής του καλοκαιριού, συντάραξαν για ακόμα μια φορά το πολιτικό μας σκηνικό, αλλά κυρίως τους πυρόπληκτους εναπομείναντες συνανθρώπους μας στις πληγείσες και μαρτυρικές περιοχές, όπου αρκετοί έχασαν πλην των άλλων υλικών αγαθών και προσφιλή τους πρόσωπα.
Ο κατάλογος των πάσης φύσεως απολεσθέντων, όπως και εκείνος των χαμένων ψυχών, μακρύς και ακόμα εν πολλοίς ανεξιχνίαστος. Αν δούμε το θέμα λίγο εκ του μακρόθεν και πέρα από τις όποιες ευαισθησίες και εκνευρισμούς των δύσκολων εκείνων ημερών, μπορούμε να οδηγηθούμε σε μερικά ψυχρά συμπεράσματα, τα οποία θα μας χρησιμεύσουν στην παραπέρα πορεία μας. Αρχικά, για ότι δραματικό έγινε στις περιοχές, η ευθύνη αναμφίβολα διαχέεται σε πολλά μέτωπα. Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί σοβαρά ότι την ευθύνη φέρει αποκλειστικά και μόνο η παρούσα κυβέρνηση.
Σε όλη τη τελευταία, τη μεταδικτατορική δηλαδή περίοδο της χώρας μας, όλες οι κυβερνήσεις έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Άλλες λίγο, άλλες πολύ! Όλες σε άλλοτε άλλο βαθμό η κάθε μια, χρησιμοποίησαν τα αυθαίρετα κτίσματα σε βουνά, λαγκάδια, ρέματα και παραλίες των νεόπλουτων και ανερχόμενων κοινωνικά νεοελλήνων για να τους εκμεταλλευτούν ψηφοθηρικά και οικονομικά. Είναι γνωστές οι δηλώσεις και οι ενέργειες των πολιτικών όλων των παρατάξεων, καμιάς εξαιρουμένης.
Σχετικές δήθεν ενέργειες και δηλώσεις, πληρωμή προστίμων για νομιμοποίηση, για παράδειγμα, είναι διαχρονικές, και καλύπτουν όλο το φάσμα των πολιτικών μας. Αν, ωστόσο, θέλαμε να αποδώσουμε το αναλογούν ανάθεμα στην παρούσα κυβέρνηση, ίσως θα μπορούσαμε να εστιαστούμε στον τρόπο που χειρίστηκαν κάποιες υπηρεσίες την εκκένωση των περιοχών, όταν το κακό βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη.
Στη δρομολογούμενη επιπλέον προσπάθεια της κυβέρνησης να μην παρουσιάσει γρήγορα την καταστροφή, για λόγους που μόνο εκείνη ήξερε. Πιθανότατα φοβήθηκε την κοινωνική αντίδραση, ίσως κάποιες ανεξέλεγκτες καταστάσεις και προτίμησε να οργανώσει ένα θεατρικό στήσιμο ενημέρωσης του Έλληνα πολίτη, γιατί άραγε;
Πού βρέθηκαν στη δύσκολη χρονικά περίοδο και τι είχαν οργανωμένο λοιπόν εκ των προτέρων και προληπτικά οι υπεύθυνοι της Πυροσβεστικής, της Αστυνομίας, του Λιμενικού Σώματος, της Πολιτικής Προστασίας, της Περιφέρειας Αττικής; Μάλλον όχι κάτι το αποτελεσματικό όπως φάνηκε στη συνέχεια. Την ίδια στιγμή ήρθαν για άλλη μια φορά τα περιβόητα οικιστικά σχέδια για οικοδόμηση κάποιων ελκυστικών περιοχών της χώρας. Και μάλιστα από ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία και εφημερίδες. Η απάντηση ήταν αφοπλιστική. Απολύτως κανένα!
Την ώρα που γράφονται ετούτες οι γραμμές, η προσπάθεια ανεύρεσης κάποιων χαμένων ψυχών βρίσκεται ακόμα σε ισχύ. Όταν όμως με το καλό κοπάσει ολόκληρη η μπόρα, κάποια πράγματα θα πρέπει επιτέλους να πάρουν τον δρόμο τους. Δεν αναφέρομαι σε νομικές ευθύνες και άλλα παρόμοια, γιατί αυτά είναι δουλειά, απ’ ότι γνωρίζουμε, της ανεξάρτητης και ανεπηρέαστης δικαιοσύνης.
Εστιάζομαι σε πολιτικές ευθύνες και προσπάθειες να χαραχθούν επιτέλους κάποιες οικιστικές ζώνες όπου θα δύναται ο κάθε ενδιαφερόμενος να χτίσει νόμιμα χωρίς το κτίσμα του να εμπίπτει στην κατηγορία του αυθαιρέτου. Να γίνει προέκταση του σχεδίου κάποιων πόλεων, χωρίς να γεμίζει και να υπερηφανεύεται η κάθε πόλη για τα αυθαίρετά της και στη συνέχεια να οδηγούνται οι ενδιαφερόμενοι για τους πολίτες πολιτικοί, δήθεν για να τα σώσουν με κάποια νομικά τερτίπια “νομιμοποιώντας” τα προσωρινά και παράνομα. Απλά πράγματα τα οποία όλες οι χώρες πέτυχαν και μάλιστα με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Η κοινωνία δεν φαίνεται να αντέχει άλλη πολιτική αερολογία. Αρκετή ανέχτηκε ως τώρα! Οι λόγοι που δεν αντιδρούν δυναμικά οι πολίτες, είναι άλλοι και πολλοί και ξεφεύγουν του παρόντος κειμένου! Όσον αφορά την κυβέρνηση και πέρα από τις όποιες ευθύνες της αναλογούν, ας αναλογισθεί με σεβασμό τις χαμένες ζωές των πολιτών, τι θα μπορούσε όλα αυτά τα χρόνια να κάνει και δεν έκανε!
Τι μπορεί να κάνει στο εξής, τώρα που οι περισσότερες δημοσκοπήσεις τη βρίσκουν στο ναδίρ. Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι ο νεαρός πρωθυπουργός μας γνωρίζει τι θα ακολουθήσει στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Πολλοί διατείνονται ότι κάνει διαχείριση της κρίσης και στο όνομα της παράταξής του την οποία ακόμα πιστεύει ότι εκφράζει.
Αν είναι έτσι, ή έστω κάπως αλλοιώς, ας κάνει διαχείριση και της έννοιας της Αριστεράς από την οποία άλλωστε ξεκίνησε φιλόδοξα. Δεν φταίει ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος, με τους γνωστούς και τίμιους αγώνες του, όσο μεγάλος ή μικρός κι’ αν είναι, να κληρονομήσει τις όποιες αστοχίες του και τα αποτελέσματα της προσωπικής σε μεγάλο βαθμό πορείας και επιλογών του. Όλα τ’ άλλα, μάλλον δεν ωφελούν!
* Ο Γιώργος Σχορετσανίτης είναι χειρουργός και διευθυντής του χειρουργικού τομέα στο ΠΑΓΝΗ