Το πρόβλημα της ασφάλειας των πολιτών σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας, είναι από τις βασικές προϋποθέσεις μιας υγιούς πολιτείας. Ετούτη η κυβέρνηση, μέσω των εκπροσώπων και αξιωματούχων της στο ανάλογο υπουργείο, πολλάκις αναφέρθηκε σε αυτήν. Αλλά και στην ιστορία να ανατρέξουμε, θα διαπιστώσουμε ότι όλοι οι κυβερνήτες ετούτο το αγαθό ήταν από τα πρώτα που φρόντιζαν να εξασφαλίσουν στους υπηκόους τους, όχι μόνο στον τόπο διαμονής τους αλλά και στις διάφορες μετακινήσεις τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο γνωστός Δρόμος του Μεταξιού που συνέδεε τα βάθη της ανατολής με τον μεσογειακό χώρο, ή το ετήσιο προσκύνημα των μουσουλμάνων με τα καραβάνια στους γνωστούς χώρους λατρείας, στη Μέκκα.
Ας αφήσουμε όμως την πολύπειρη ιστορία και ας έρθουμε εις τα καθ’ ημάς! Και ο σημερινός πολίτης έχει την απαίτηση και ελπίζει ότι το κράτος τού εξασφαλίζει στοιχειώδη προστασία στην πόλη, ή οπουδήποτε αλλού, ζει και δραστηριοποιείται επαγγελματικά.
Όχι μόνο γι’ αυτόν αλλά και για την περιουσία του κοκ.
Όμως, οι τελευταίοι μήνες της κυβέρνησης δεν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ήταν οι καλύτεροι στο θέμα αυτό! Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως! Είναι ποτέ δυνατόν ένα μεγάλο πλήθος διαδηλωτών να εισέρχεται στους χώρους του πρώτου και μεγαλύτερου αεροδρομίου της χώρας φωνασκώντας και διαδηλώνοντας στους χώρους οι οποίοι αν μη τι άλλο είναι κάπως σαν προθάλαμος των αντίστοιχων διεθνών; Αλήθεια σκέφτηκε ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός ή οι υπεύθυνοι στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τι περίπου θα συνέβαινε εάν τα αλαλάζοντα πλήθη συναντιούνταν με Ισραηλινούς επιβάτες, οι οποίοι είτε θα εισέρχονταν στη χώρα μας, είτε θα βρίσκονταν εκεί και θα ταξίδευαν για κάπου αλλού; Μάλλον όχι! Γιατί ο αντίκτυπος θα ήταν μεγάλος για τη φήμη και την ασφάλεια ετούτης της χώρας. Ποιος ήταν λοιπόν υπεύθυνος να σταματήσει με όλους τους τρόπους και μέσα που διαθέτει εκείνη την πομπή στα εσώτερα των χώρων του αεροδρομίου, αλλά το σπουδαιότερο πριν φτάσουν εκεί;
Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που η νυν κυβέρνηση βρίσκεται σε αμηχανία, ανικανότητα ή αδιαφορία, ώστε να μην έρθει σε αντιπαλότητα με συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους! Πριν ένα χρόνο, περίπου, επίσης διαδηλωτές συγκεκριμένου πολιτικού σχηματισμού εισήλθαν ανενόχλητοι στο χώρο της Ακρόπολης και ανάρτησαν πανό με αντιπολεμικά συνθήματα σε δύο γλώσσες παρακαλώ, ελληνικά και αγγλικά, ώστε να μην μείνουν οι επισκέπτες της χώρας μας ανενημέρωτοι περί αυτών! Πρόσφατα, είδαμε κι άλλα εξωφρενικά. Διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης ακύρωσαν την αλλαγή φρουράς στον χώρο, άκουσον-άκουσον, του Άγνωστου Στρατιώτη, ενώ σε άλλη περίπτωση κάποιοι έπαιζαν με το ιερό σύμβολο του ελληνισμού, δηλαδή την ελληνική σημαία ανεβοκατεβάζοντάς την με εκείνες άλλων χωρών!
Να θυμίσουμε στους υπεύθυνους της κυβέρνησης τι διημείφθη όταν στις 14 Αυγούστου του έτους 1996, ο Κύπριος Σολωμός Σολωμού προσπάθησε να κατεβάσει την τουρκική σημαία από έναν ιστό στη νεκρή ζώνη στη Δερύνεια και έπεσε νεκρός από σφαίρα Τούρκου που τον βρήκε στο λαιμό του; Αλήθεια, αν Έλληνας πολίτης προσπαθούσε να κατεβάσει με ανάλογα συνθήματα την σημαία μουσουλμανικού κράτους, ή στη Λωρίδα της Γάζας, ας πούμε, μπορεί να φαντασθεί ο υπεύθυνος υπουργός τι θα ελάμβανε χώρα; Είμαι σίγουρος ότι στο υπουργείο αυτό είτε δεν το γνωρίζουν ή απλώς και προκλητικά, αδιαφορούν! Ο ξεπεσμός φαίνεται πώς είναι άγνωστη λέξη για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Πού βρισκόταν η αστυνομία σε όλα αυτά τα εξωφρενικά και κατάπτυστα, από πάσης πλευράς, συμβάντα; Υπήρξαν συλλήψεις μήπως γιατί δεν μάθαμε κάτι επ’ αυτού!
Η λέξη ντροπή δίδεται στην κυβέρνηση χωρίς εκπτώσεις. Οι υπουργοί της δεν πήραν το αξίωμα για να ξημεροβραδιάζονται σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς απ’ τα χαράματα μέχρι τα μεσάνυχτα. Όμως, δεν το έχουν ενστερνισθεί.
Δυστυχώς! Ποιος ασχολείται με τον σχεδιασμό όλων των μέτρων που απαιτούνται ώστε να εξασφαλισθεί η ασφάλεια των πολιτών και ταυτόχρονα της αξιοπρέπειας της χώρας; Δεν βαρέθηκαν πια να γράφουν στο μυαλό τους και να εκστομίζουν καθημερινά εκθέσεις ιδεών; Πότε θα μπορέσουν να κατανοήσουν ότι ορισμένα πράγματα είναι αδιαπραγμάτευτα; Που είναι οι λύσεις που έπρεπε ήδη να έχουν δώσει στα προβλήματα του υπουργείου τους; Πόσο υπερήφανος μπορεί να αισθάνεται ο απλός πολίτης ετούτης της χώρας βλέποντας τα αίσχη στο διεθνές αεροδρόμιο ή στους προαναφερόμενους χώρους της πατρίδας μας, ή στα ιερά της σύμβολα;
Μήπως θα έπρεπε να παρακολουθήσουν ένα ταχύρρυθμο σεμινάριο πάνω σε ξεχασμένες έννοιες; Αλλά αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι δεν υπάρχουν και καλύτερες και αποτελεσματικότερες λύσεις στο πρόβλημα!
Δύσκολο τόλμημα πράγματι να σταματήσεις όταν βρίσκεσαι σε κατήφορο!