Η περιοχή της Παλαιστίνης από τις 7 Οκτωβρίου έχει μπει σε έναν τρομερό πόλεμο. Και φυσικά εκεί τα λουλούδια έχουν μαραθεί, κι ο ήλιος έχει εξαφανιστεί γιατί έχει επικρατήσει το σκοτάδι, κι οι νέοι δεν μπορούν να τραγουδούν, και τα παιδιά δεν μπορούν να παίζουν ανέμελα στους δρόμους, και τα λευκά περιστέρια της ειρήνης δεν πετούν στον μελαγχολικό ουρανό.
Και ποιος φταίει για αυτήν την τραγωδία; Φταίει ο Ισραηλινός λαός; Φταίει ο Παλαιστινιακός λαός; Σαφώς, όχι. Και οι δυο λαοί είναι αθώοι και καλοί. Οι Ισραηλινοί δικαιούνται να έχουν το δικό τους κράτος, αλλά και οι Παλαιστίνιοι δικαιούνται να έχουν το δικό τους κομμάτι γης με κρατική υπόσταση. Οι πολιτικοί, όμως, και πρωτίστως της ισχυρής ισραηλινής πλευράς, όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν έκαναν τα απαραίτητα σωστά βήματα για την επίλυση αυτού του καυτού προβλήματος στην περιοχή της Μέσης Ανατολής με αποτέλεσμα τη σημερινή τραγική κατάσταση.
Και ποια είναι αυτά τα βήματα; Εδώ και 75 χρόνια –από το 1948, το έτος δηλαδή που δημιουργήθηκε και το κράτος του Ισραήλ-υπάρχει απόφαση του ΟΗΕ για τη δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους και αυτή δεν εφαρμόζεται.
Τότε, από την περιοχή που χαρακτηρίζεται ως «Ιστορική Παλαιστίνη» το Ισραήλ πήρε το 52% και στο υπόλοιπο 48% καθορίστηκαν τα σύνορα για το Παλαιστινιακό κράτος που έπρεπε να ιδρυθεί. Τουναντίον το κράτος του Ισραήλ-και κράτος είναι οι εκάστοτε κυβερνώντες-επιτίθεται στον παλαιστινιακό λαό και έχει επεκτείνει την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών.
Και φυσικά οι λαοί σε όλο τον κόσμο είναι αθώοι και καλοί. Οι λαοί σε κάθε χώρα στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν θέλουν τον πόλεμο, δεν θέλουν σκοτωμούς, νεκρούς και εγκλήματα. Θέλουν να ζουν μέσα σε ένα ειρηνικό περιβάλλον όμορφα, γαλήνια και ευτυχισμένα. Θέλουν την ειρήνη. Θέλουν να χαμογελούν κάθε μέρα και να κάνουν όνειρα. Όλοι οι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο βάζουν στόχους και προσπαθούν να τους υλοποιήσουν, δίνοντας έτσι νόημα στη ζωή τους.
Δεν θέλουν αυτοί οι στόχοι να διακοπούν βίαια, ξαφνικά και απότομα, όπως συμβαίνει όταν μια χώρα βουτάει στη δίνη του πολέμου. Δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να βυθιστούν για μήνες ή και χρόνια μέσα σε αυτήν τη φρίκη. Οι πατεράδες και οι μανάδες θέλουν να βλέπουν τα παιδιά τους να προοδεύουν και να τους γεμίζουν περηφάνια. Δεν θέλουν να τα στέλνουν στον πόλεμο και να σκοτώνονται με τον πλέον φρικώδη τρόπο.
Ποιος, όμως, σε αυτόν τον πλανήτη, κάνει τους πολέμους; Μα οι τεράστιες οικονομικές δυνάμεις που εξουσιάζουν τον πλανήτη μας και μέσω των πολέμων προωθούν τα συμφέροντα, τους σκοπούς και τα σχέδια τους. Κυριολεκτικά τρέφονται από τους πολέμους και δεν τους ενδιαφέρει διόλου πόσες χιλιάδες ή και εκατομμύρια θα πεθάνουν. Βέβαια, ρόλο στους πολέμους έχουν και μερικοί πολιτικοί οι οποίοι θέτουν, προωθούν και προσπαθούν να υλοποιήσουν ακραίες εθνικιστικές και κατακτητικές επιδιώξεις.
Και σήμερα βλέπουμε ότι την ανθρωπότητα την έχουν βυθίσει μέσα στην παράνοια του πολέμου. Η ανθρωπότητα στις μέρες μας διανύει την πιο κρίσιμη φάση της Ιστορίας της, αφού βρίσκεται στην κυριολεξία ένα βήμα πριν από τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα καταστροφικά αποτελέσματα του οποίου για τον ανθρώπινο πολιτισμό πολλοί από εμάς δεν θα ζουν για να τα δούνε. Κι όπως είπε ο ‘Αλμπερτ Αϊνστάιν “Αν διεξαχθεί τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο τέταρτος θα γίνει με ρόπαλα” .
Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, οι λαοί είναι τα θύματα. Αυτοί πληρώνουν με το αίμα τους τον πόλεμο. Στο παρελθόν υπήρξαν λαοί που παρασύρθηκαν από τους πολιτικούς τους μέσω της ανελέητης προπαγάνδας, της πλύσης εγκεφάλου και της διασποράς του φόβου σε αυτόν τον ολέθριο και τραγικό δρόμο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του γερμανικού λαού που υπήρξε θύμα του ναζισμού και της γκεμπελικής προπαγάνδας και μετατράπηκε έτσι σε μοχλό εξόντωσης άλλων λαών.
Και βεβαίως η ψυχή και η καρδιά κάθε καλού και συμπονετικού ανθρώπου σπαράζει με όσα τραγικά διαδραματίζονται σήμερα στη Μέση Ανατολή, αλλά και στην Ουκρανία και αλλού. Κάθε καλός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να δακρύσει μπροστά στο αποτρόπαιο θέαμα ανθρώπων με κομμένα κεφάλια, χέρια και πόδια. Δεν μπορεί να μην δακρύσει μπροστά στην εικόνα παραμορφωμένων παιδιών και βουτηγμένων μες στο αίμα.
Δεν μπορεί να μην δακρύσει με τα καραβάνια των προσφύγων που εγκαταλείπουν την αγαπημένη τους γη με τις βόμβες να αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια τους. Δεν μπορεί να μην δακρύσει για κάθε άνθρωπο που χάνεται, είτε είναι ένοπλος είτε είναι άμαχος, είτε είναι Παλαιστίνιος, είτε είναι Ισραηλινός, είτε είναι Ρώσος, είτε είναι Ουκρανός, είτε οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας. Εξάλλου, όλοι οι άνθρωποι, βιολογικά, είμαστε ίδιοι, έχουμε βγει από την ίδια μήτρα και έχουμε την ίδια μοίρα.
Όλοι οι άνθρωποι, και προπαντός αυτοί που βρίσκονται σε καίριες θέσεις πολιτικής εξουσίας, και θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν και σώφρονες πολιτικοί και πολιτικοί που έχουν κάποιο πολιτικό ανάστημα, πρέπει να αγωνιστούμε για να σταματήσουν οι ανελέητοι φονικοί πόλεμοι, να αποφευχθεί ο καταστροφικός Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος και να γεννηθεί ένας καινούργιος δημοκρατικός κόσμος που θα βασίζεται στη συνεργασία, στον αλληλοσεβασμό και στην ειρηνική συμβίωση όλων των κρατών και των λαών του πλανήτη.