Πριν λίγες μέρες δημοσιοποιήθηκε η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), για το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία.
Η καταδίκη αυτή δικαιώνει τους γονείς Ελλήνων μαθητών από τη Μήλο και τη Σίφνο αντίστοιχα, που προσέφυγαν στο εν λόγω Δικαστήριο, γιατί υποχρεώθηκαν να δηλώσουν εγγράφως οι ίδιοι, ότι τα παιδιά τους δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, προκειμένου να απαλλαγούν εκείνα από το υποχρεωτικό μάθημα των Θρησκευτικών.
Η Ελλάδα καταδικάστηκε για προσβολή των δικαιωμάτων στην εκπαίδευση και στην ελευθερία της συνείδησης και της θρησκείας.
Το Δικαστήριο έκρινε ομόφωνα ότι, δεν έχουν δικαίωμα οι Αρχές να υποχρεώνουν τους πολίτες να αποκαλύπτουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Το ελληνικό κράτος υποχρεώνεται τώρα να καταβάλει 8.000 ευρώ αποζημίωση για ηθική βλάβη σε κάθε μαθητή που προσέφυγε στο ΕΔΔΑ (και τους γονείς τους), καθώς και το ποσό των 6.566,52 ευρώ για δικαστικά έξοδα.
Τα Θρησκευτικά, μαζί με τις σχολικές παρελάσεις, αναδεικνύονται σήμερα σε κρίσιμα, ακανθώδη ζητήματα της εκπαίδευσης και ως εκ τούτου, προσφέρονται αναμφισβήτητα για αντιπαραθέσεις πολιτικές, αλλά και κοινωνικές. Έτσι, τώρα έχουν δημιουργηθεί δύο ακόμα εγχώρια ιδεολογικά «στρατόπεδα». Καθόλου παράξενο για την ιδιοσυγκρασία μας!
Έμφυτη η τάση του λαού μας προς τον διχασμό. Το «αυτοάνοσο» εθνικό μας «νόσημα»!
Από τη μία πλευρά είναι εκείνοι που προσπαθούν να επιβάλουν την άποψή τους για το «τι πρέπει» να συμβαίνει. Είναι αυτοί που επιμένουν να διδάσκονται τα Θρησκευτικά, ως υποχρεωτικό μάθημα, σε όλα τα σχολεία και για όλους τους μαθητές, χωρίς εξαιρέσεις. Είναι οι ίδιοι που στέκονται προσοχή, συγκινημένοι και υπερήφανοι μπροστά από τις παρελάσεις των εθνικών μας επετείων, ακόμα και όταν κάποιοι από τους συμμετέχοντες σε αυτές, αποφασίζουν να παρελάσουν με την «τιμημένη» φανέλα του… Ολυμπιακού!
Από την άλλη πλευρά βρίσκονται εκείνοι που στυλώνουν τη δική τους άποψη για το «τι δεν πρέπει» να γίνεται. Είναι αυτοί που θεωρούν αναχρονιστικό τον καταναγκασμό της διδασκαλίας των Θρησκευτικών στις σχολικές αίθουσες, τη στιγμή μάλιστα που στα σχολεία της Αθήνας, για παράδειγμα-χωρίς να αποκλείονται και άλλες μεγάλες περιοχές-η παρουσία μαθητών που πιστεύουν σε διαφορετικές θρησκείες είναι πλέον ισχυρή…
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αντιδρούν και αντιτάσσονται, κατά την άποψή τους πάντα, στη γελοιότητα και τον ψυχαναγκασμό των παρελάσεων. Επιδοκιμάζουν μεμονωμένες πρωτοβουλίες παρελαυνουσών μαθητριών που, μαζί με τον «ξεκούρδιστο» βηματισμό τους, επιδιώκουν να «ξεκουρντίσουν» και τον συντεταγμένο καθωσπρεπισμό των κάθε λογής «επισήμων», που τιμούν τη μνήμη των ηρώων προγόνων τους, «σερφάροντας» ακατάπαυστα στα έξυπνα κινητά τους κατά την ώρα της παρέλασης. Αυγά πάντως δεν «εκτοξεύονται» πια από κανέναν προς τις εξέδρες των εκπροσώπων του «συστήματος»…
Σε κάθε περίπτωση, η υπερβολή, απ’ όπου κι αν αυτή προέρχεται, έχει ένα και μόνο αποτέλεσμα. Να μας απομακρύνει από την πραγματικότητα! Αποτελεί όμως και εκείνη, άλλη μία ξεχωριστή έμφυτη τάση του λαού μας…
Μέσα σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα όπως το δικό μας, που αντιμετωπίζει ήδη σωρεία προβλημάτων που χρονίζουν, δεν θα πρέπει να αφήσουμε ακόμα ένα να διαφύγει της προσοχής που του αναλογεί.
Ανάμεσα στον όποιο λαϊκισμό και τον ανορθολογισμό, ανάμεσα στον όποιο εθνικισμό και τον αναθεματισμό, θα πρέπει να σταθεί επιτέλους, με τόλμη, ειλικρίνεια, σεβασμό, αλλά κυρίως με υπευθυνότητα η ελληνική Πολιτεία, που μέχρι τώρα πάντως ήταν «ηχηρά» απούσα!
Εκεί, στο Υπουργείο Παιδείας, κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιληφθούν, πως υπάρχει πλέον επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπιστούν αυτά τα συγκεκριμένα προβλήματα πριν να είναι αργά, χωρίς όμως να έχουν ταυτόχρονα στραμμένη και την προσοχή τους στο αναπόφευκτο και «τρισκατάρατο» πολιτικό κόστος!
Όλα τα προηγούμενα χρόνια, από τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις απέφευγαν επιμελώς να πάρουν ξεκάθαρη θέση απέναντι στα «λεπτά» αυτά εκπαιδευτικά ζητήματα, υποχωρώντας σε πιέσεις, σε επιθυμίες, σε ομάδες, σε διάφορους εκκλησιαστικούς και δικαστικούς κύκλους με αναχρονιστικές αντιλήψεις και σε κάθε λογής συμφέροντα, που επέβαλαν την διατήρηση αυτής της ιδιάζουσας «αρμονικής ισορροπίας», της χρονίζουσας απραξίας και απαξίας ταυτόχρονα.
Όποτε τολμούσε υπουργός Παιδείας να αγνοήσει αυτές τις ομάδες πίεσης και να αναλάβει κάποιες πρωτοβουλίες εξομάλυνσης, που διατάρασσαν όμως αυτήν την «αρμονική ισορροπία», ετίθετο, προτού καλά-καλά προλάβει να το αντιληφθεί, εκτός υπουργικού «νυμφώνα»! Πολλά τα παραδείγματα επιβεβαίωσης του κανόνα, ανύπαρκτες όμως οι εξαιρέσεις…
Οι «ιερές» συμφωνίες που ακολουθούσαν στη συνέχεια, με τις υπογραφές των συμβιβασμένων πολιτικών «ενάρετων» ανδρών και γυναικών, (ας είναι καλά οι εφεδρείες!), «εξόρκιζαν» παραδειγματικά τις τολμηρές μεμονωμένες και μονομερείς αυτές ενέργειες και διέγραφαν με μονοκοντυλιά τα ανεπιθύμητα πολιτικά κόστη!
Τώρα όμως το εκπαιδευτικό «τοπίο» ανασυντίθεται. Η έκρηξη του μεταναστευτικού στη χώρα μας, αλλά και στην Ευρώπη, έχει ήδη δημιουργήσει νέα δεδομένα στη μέση εκπαίδευση, τα οποία δεν μπορεί και δεν πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους.
Όσο και να μην θέλουν να το αντιληφθούν ορισμένοι, θα πρέπει να καταλάβουν κάποια στιγμή πως δεν είμαστε πια μόνοι μας εδώ. Οι όποιες αποφάσεις της Πολιτείας, αλλά και η εφαρμογή τους, όταν μάλιστα αυτές σχετίζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα ή με τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, δεν αποτελούν πλέον μόνο δική μας εσωτερική υπόθεση.
Όσο θα συνεχίζουμε να παραβιάζουμε βασικούς κανόνες που υπάγονται στο Διεθνές Δίκαιο, με πρόσχημα την εθνική μας υπερηφάνεια και «την έμφυτη τάση του λαού μας να αντιμετωπίζει θαρραλέα τις δυνάμεις που τον απειλούν» (την επικαλείται η αξιότιμη κυρία υπουργός της Παιδείας μας) θα κινδυνεύουμε να γελοιοποιούμαστε διεθνώς.
Το πρώτο βήμα έγινε ήδη με τα Θρησκευτικά!
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε πως, όσο θα πλησιάζουμε στο 2021, με τις προετοιμασίες για τους ποικιλόμορφους εορτασμούς και τις πανηγυρικές εκδηλώσεις που θα λάβουν χώρα τότε, με υπερβολή και πάλι υποθέτω και με το «επαναστατικό DNA μας» να πυροδοτεί τον εθνικό μας ενθουσιασμό, τόσο θα μεγαλώνει και ο κίνδυνος εκδήλωσης ανεπιθύμητων «παρενεργειών» και απρόβλεπτων παραληρηματικών συμπεριφορών…