Συνηθίζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας,να προβάλλονται, και δικαίως βέβαια, οι αγώνες και οι κατακτήσεις των γυναικών για ν’ αποκτήσουν μια ισότιμη θέση στον ανδροκρατούμενο κόσμο, τουλάχιστον στις κοινωνίες της Δύσης.
Όμως, φέτος, στον απόηχο των συζητήσεων, των εκπεφρασμένων απόψεων και των έντονων διαφωνιών για τη νομιμοποίηση του γάμου και τη συνακόλουθη τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών, αξίζει να εστιάσουμε στο μοναδικό ρόλο που διαδραματίζει η γυναίκα ως γονέας σε μια οικογένεια.
Πρωτίστως, ο βιολογικός προορισμός της γυναίκας για τεκνοποίηση καθιστά εξέχοντα το ρόλο της ως τεκούσας για την ανατροφή του παιδιού με το θηλασμό, τη φροντίδα, το συναισθηματισμό της, την τρυφερότητα, τη στοργή, τη συμπόνια και τον άρρηκτο δεσμό που δημιουργεί με το σπλάχνο της εφ’ όρου ζωής.
Ακολούθως, στο πλαίσιο της οικογένειας ο αρχετυπικός ρόλος της γυναίκας είναι αναντικατάστατος είτε έχει γεννήσει είτε έχει υιοθετήσει το παιδί καθώς αποτελεί το πιο φυσιολογικό (δηλαδή αυτό που η φύση έχει δημιουργήσει) θηλυκό πρότυπο για το παιδί, τόσο για τη μέλλουσα μητέρα, αλλά και εξίσου χρήσιμο για το μέλλοντα πατέρα ο οποίος είναι προορισμένος να διαδραματίσει διαφορετικό ρόλο. Στο ανδρικό πρότυπο κυριαρχεί η δύναμη,η προστασία της οικογένειας κ.λ.π. Η φύση το έχει ορίσει αυτό και ως γνωστόν τιμωρεί, χωρίς εξαιρέσεις, όσους εναντιώνονται σ’ αυτήν.
Από ψυχαναλυτικής θεώρησης, εξάλλου, ο διάσημος ψυχαναλυτής CARL JUNG αναλύοντας το μητρικό αρχέτυπο υποστηρίζει ότι αποτελεί το θεμέλιο του μητρικού συμπλέγματος (είδος νεύρωσης, ασυνείδητη παρόρμηση, το οποίο αναγκάζει το άτομο σε διαφορετική από τη φυσιολογική συμπεριφορά), το οποίο επιδρά διαφορετικά στο γιο και στην κόρη. Η μητέρα αποτελεί το πρώτο θηλυκό με το οποίο έρχεται σε επαφή ο μελλοντικός άνδρας και αναπόφευκτα συνδέεται συνειδητά με τον ανδρισμό του. Γι’ αυτό και παίζει σημαίνοντα ρόλο στη δημιουργία διαταραχών, κυρίως νευρώσεων. Οι τυπικές διαταραχές είναι η ομοφυλοφιλία, ο δονζουανισμός και ορισμένες φορές η ανικανότητα.
Στην περίπτωση της κόρης, το μητρικό σύμπλεγμα συνδέεται με μια υπερανάπτυξη των θηλυκών ενστίκτων, ώστε το ένστικτο οδηγεί την κόρη να μην μπορεί να συνειδητοποιεί την προσωπικότητά της ή σε άλλες περιπτώσεις στην εξασθένιση αυτών των θηλυκών ενστίκτων μέχρι αυτά να εξαφανιστούν τελείως.
Αν και η κοινωνία οφείλει να δείχνει σεβασμό στην όποια διαφορετικότητα, η οποία, όμως, υπερτονίζεται στην περίπτωση των ομόφυλων ζευγαριών, υπάρχει φόβος να διολισθήσει σε κανονικότητα με ανυπολόγιστες συνέπειες για το ανθρώπινο γένος.
Η εικόνα της Ελληνίδας τροφού έχει υμνηθεί ανά τους αιώνες μέσα από τη λογοτεχνία, την προσωπική και τη δημοτική ποίηση, αλλά και γενικότερα την τέχνη και τις παραδόσεις μας, τη χριστιανική θρησκεία με τη μορφή της Παναγίας και έχει χαραχθεί βαθιά μέσα στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Ας τη διαφυλάξουμε, αποφεύγοντας τις επικίνδυνες ακροβασίες στο όνομα της σύμπλευσης με άλλες κοινωνίες και του εκμοντερνισμού της οικογένειας.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Σ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!