Οι πόλεμοι, τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Λωρίδα της Γάζας, πρόσφατα, μας υπενθυμίζουν και επισημαίνουν ότι οι γεωπολιτικές εξελίξεις στις γειτονιές της χώρας μας ξεδιπλώνονται ταχύτατα. Προοιωνίζουν αλλαγές συνόρων, άλλες ισορροπίες δυνάμεων, ανάδυση στην επιφάνεια και πιθανή αλλαγή σε συμμαχίες, μεταξύ πολλών άλλων παραμέτρων. Ολοένα και αποδεικνύεται περίτρανα ότι όσα σημάδεψε η εποχή του 1989, αρχίζουν να παίρνουν άλλη διάσταση, με την μονοκρατορία των ΗΠΑ να αμφισβητείται ποικιλοτρόπως, σε παγκόσμιο βεβαίως επίπεδο και από πολλούς. Είχαν όμως προηγηθεί πολλαπλές διεθνείς αστοχίες της πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμης, με την υπόθεση του Αφγανιστάν και του Ιράκ να κρατάνε τα σκήπτρα ανάμεσα στους αδέξιους και αλλοπρόσαλλους χειρισμούς.
Αμφότερες οι δύο υποθέσεις οδήγησαν τα κράτη αυτά, αλλά και άλλα, να συστρατευτούν γύρω από το Ισλάμ ακραίες τρομοκρατικές εκδηλώσεις και να προκύψουν τα γνωστά φαινόμενα εις βάρος της Δύσης. Παράλληλα, για άλλους βεβαίως λόγους, πορεύεται η άνοδος της δύναμης της Κίνας. Η Δύση βρίσκεται σε δημογραφικό μαρασμό, την ίδια στιγμή που το μεταναστευτικό την αφορά και την επηρεάζει άμεσα σε πολλά ζητήματα από τα δημιουργούμενα κύματα μεταναστών.
Εν μέσω όλων αυτών των εξελίξεων, νέες δυνάμεις προσπαθούν να αποκτήσουν τον επίζηλο τίτλο της ανερχόμενης περιφερειακής δύναμης, σε πρώτη φάση, προς ίδιο σαφώς όφελος και με όχημα το πολιτικό Ισλάμ, μια από τις οποίες είναι και η γειτονική μας Τουρκία, κι’ ακόμα το Ιράν. Όμως η Τουρκία ενώ ανήκει στο ΝΑΤΟ, δρα ξεκάθαρα εναντίον της Δύσης με την προκλητική της συμπεριφορά προσπαθώντας να ανεξαρτητοποιήσει την πολιτική της από αυτήν. Η Δύση από τη μεριά της φαίνεται πως παρακάμπτει, για την ώρα τουλάχιστον, τις τουρκικές ιδιαιτερότητες και προφανώς αφήνοντας για το μέλλον την επίλυση των όποιων εκκρεμοτήτων μαζί της.
Για την πρόσφατη επίθεση της Χαμάς σε Ισραηλινούς οικισμούς γράφτηκαν πολλά και θα γραφτούν περισσότερα, όμως όλοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι αυτή οργανώθηκε και δρομολογήθηκε με σκοπό να ακυρωθούν οι ολοένα και αυξανόμενες σχέσεις του Ισραήλ με τις αραβικές χώρες και ταυτόχρονα να συσπειρωθεί ο απανταχού μουσουλμανικός κόσμος.
Η Τουρκία, ειδικότερα, τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει δύο αντικρουόμενες συμπεριφορές, με την δημιουργία αποσταθεροποιητικών γεγονότων, ενώ την ίδια στιγμή παρουσιάζεται ως μεσολαβητής της συγκεκριμένης κρίσης. Στην περίπτωση του Ναγκόρνο Καραμπάχ, κατάφερε να πετύχει τους ωμούς σκοπούς της, φανερά πια!
Η Δύση στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί λίαν επιεικώς απαράδεκτη σε μια υπόθεση η οποία κατά τα φαινόμενα θα έχει, για όσους γνωρίζουν λεπτομέρειες, και συνέχεια, με το Ναχιτσεβάν. Κάπως παρόμοια φέρθηκε η Τουρκία και στην περίπτωση της Συρίας, με την κατάληψη εδαφών και την εγκατάσταση Σύριων προσφύγων που είχαν καταφύγει παλιότερα στην Τουρκία, με παράλληλη εκδίωξη των Κούρδων. Στη Λιβύη επενέβη ενεργά στον εμφύλιο σπαραγμό, με το μέρος της μιας πλευράς με ανταλλάγματα τρανταχτά, αρνούμενη να συναινέσει σε έλεγχο των σκαφών της από ναυτικές δυνάμεις της ΕΕ. Στην Αιθιοπία, περίπου τα ίδια με εδώ. Όμως, η μεγάλη της διπλωματία φάνηκε στην Ουκρανία, όπου με το προσωπείο του ουδέτερου, παρείχε βοήθεια και προς τις δύο εμπόλεμες χώρες, δυνάμεις, με ίδια εθνικά ανταλλάγματα.
Ίσως η τελευταία εμπλοκή της στο Παλαιστινιακό ζήτημα να φανέρωσε καθαρά τη θέση της σε παγκόσμιο επίπεδο. Πήρε το μέρος ξεκάθαρα της Χαμάς και εναντιώθηκε απέναντι στο Ισραήλ. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά απειλεί να στείλει και εκεί στρατεύματα για ειρήνευση στην περιοχή, όπως φυσικά εννοεί την ειρήνη η ίδια.
Θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε πληθώρα παραδειγμάτων και επιχειρημάτων για την αλλοπρόσαλλη, εκ πρώτης όψεως, πολιτική της γείτονος χώρας, αλλά τί ακριβώς ονειρεύεται η δική μας για όλα αυτά; Γιατί, ολοένα και συχνότερα υπάρχουν καταγγελίες ότι πολλές μονάδες και οπλικά συστήματα των νησιών του ανατολικού Αιγαίου αποσύρονται με ήπιο και σταδιακό τρόπο, ότι εκείνα τα όπλα που εδόθησαν στην Ουκρανία δεν αντικαταστάθηκαν, όπως για περίεργο λόγο πριν κάποιους μήνες ο υπουργός μας των Εξωτερικών, για υπόγειες κυβερνητικές συνομιλίες με το Ισραήλ με αντικειμενικό σκοπό την φιλοξενία στην Ελλάδα και Κύπρο μεγάλου αριθμού Παλαιστίνιων κατ’ απαίτηση των Ισραηλινών, για ‘εκκαθάριση’ προφανώς της περιοχής της Γάζας, και πολλά άλλα!
Φυσικά δεν είμαστε αφελείς να πάρουμε απάντηση!