Στις σελίδες ετούτης της πάντα φιλόξενης εφημερίδας, στις 29 Δεκεμβρίου του μακρινού έτους 2016, ο γράφων είχε δημοσιεύσει κάποιες σκέψεις του σε ένα άρθρο με τίτλο «Τιμές εν ζωή ή μετά θάνατον;», με αφορμή την τελετή αποχαιρετισμού του αποθανόντος Προέδρου Κωστή Στεφανόπουλου. Ήρθε στη μνήμη μου τελευταία με την βράβευση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού στις 6 Νοεμβρίου.
Και ορθώς κατά την ταπεινή μου γνώμη, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι κάποιες προσωπικότητες πρέπει να τιμώνται και εν ζωή. Βεβαίως πέρασαν σχεδόν δύο δεκαετίες από την εποχή στην οποία ο προαναφερόμενος πολιτικός άντρας βρισκόταν στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Από τότε μέχρι σήμερα, έγιναν πολλά και διαδραματίστηκαν άκρως ενδιαφέροντα γεγονότα.
Είχαμε πτωχεύσεις, μνημόνια, την πολυποίκιλη κατακρήμνιση του ΠΑΣΟΚ, την ξέφρενη άνοδο του λαϊκισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, και τόσα άλλα ενδιαφέροντα πράγματα, χωρίς να λησμονούμε την πιθανότητα εξόδου της χώρας μας από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς από τις απύθμενες ανευθυνότητες, άγνοιες και επιπολαιότητες του ΣΥΡΙΖΑ. Στο διαρρεύσαν χρονικό διάστημα, πολλοί αναφέρθηκαν στο έργο που άφησε πίσω του ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης απομακρυνόμενος από την ενεργό πολιτική ζωή.
Στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας με την ένταξή της στη αυστηρή ζώνη του ευρώ, την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. με άλυτο το χρονίζον πρόβλημα της τουρκικής κατοχής μεγάλου τμήματος της Κυπριακής μεγαλονήσου, τα μεγάλα έργα στην πρωτεύουσα, μετρό, αεροδρόμιο κλπ, τη Γέφυρα Ρίου -Αντιρρίου και διάφορα άλλα που άλλαξαν πολλά στην καθημερινότητα των πολιτών και έδωσαν άλλον αέρα στη χώρα και τόσα άλλα που έχουν αναφερθεί κατά κόρον και δεν συντρέχει λόγος επανάληψής τους.
Ίσως να μην ήταν άνθρωπος που ερχόταν σε δημοσιότητα εύκολα ούτε τότε, ούτε και τώρα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ήρθε αναμφίβολα αντιμέτωπος με κατεστημένα, επιχειρηματικές φατρίες, συντεχνίες και συγκρούστηκε με νοοτροπίες φυγόκεντρες από την ευθεία και χαραγμένη πορεία της χώρας. Όλα όσα κατάφερε όσο βρισκόταν στο τιμόνι της χώρας, δεν ήταν εύκολα πραγματοποιήσιμα. Το αντίθετο!
Ίσως να υπερβαίνουν αριθμητικά και σημασιολογικά τα όσα δεν μπόρεσε ή όσα δεν έπρεπε να κάνει! Δυστυχώς, όμως, τα τελευταία είναι πολλά. Απίστευτα πολλά, αρχής γενομένης με την ένταξή μας στο ευρώ, τότε που παρά τα ψευδή στοιχεία, όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε, που προσκόμισε στην Ε.Ε. δεν κατάφερε να διαπραγματευτεί και την ισοτιμία της δραχμής με το ευρώ με αποτέλεσμα αφ’ ενός να εκτιναχθεί το κόστος ζωής, αφ’ ετέρου το δημόσιο χρέος της χώρας σε επίπεδα απαράδεκτα. Τα νούμερα είναι γνωστά και εύκολα προσβάσιμα στον καθένα. Φυσικά δεν είναι μόνο ετούτο.
Η εποχή του σείστηκε με το αποκαλούμενο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, για το οποίο τόσο ο ίδιος όσο και ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου, φέρουν βαρύτατες ευθύνες, αφού με συνεχείς προτροπές και δηλώσεις τους κατάφεραν και έπεισαν τους καταθέτες να επενδύσουν τις οικονομίες τους σε μετοχές του δήθεν υγιούς ελληνικού Χρηματιστηρίου.
Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες πολιτών που επένδυσαν και εγκλώβισαν τα χρήματά τους και στο τέλος τα έχασαν, η ότι πολλοί αυτοκτόνησαν αφού είδαν περιουσίες μιας ζωής η εφάπαξ συνταξιούχων να κάνουν φτερά εν μια νυκτί! Φυσικά δεν έχει άμεση ευθύνη γι’ αυτό η τότε κυβέρνηση, αλλά αρκεί αυτό; Τα παραπάνω, βεβαίως, δεν είναι τα μόνα. Υπάρχουν πολλά άλλα, επίσης σοβαρά.
Πέρα από το προαναφερθέν σκάνδαλο, επί εποχής του ήρθαν στην επιφάνεια τα σκάνδαλα των εξοπλιστικών προγραμμάτων και εκείνο με τα ταμεία της Ζήμενς.
Αλλά και στα εθνικά θέματα, παρατηρήθηκαν απίστευτης έκτασης και βαρύτητας καταστάσεις. Ακόμα δεν μας έχουν εξηγήσει τι ακριβώς διημείφθη την νύχτα των Ιμίων και με τίνος προτροπή, γιατί όσα έρχονται κατά καιρούς στην επιφάνεια από τους αξιωματικούς μας που βρέθηκαν εκεί, άλλα λένε και μάλιστα καθόλου κολακευτικά για τους κυβερνώντες! Εξ’αιτίας του δρομολογήθηκε το περίφημο γκριζάρισμα του Αιγαίου που έρχεται κάθε λίγο στην επικαιρότητα.
Φυσικά τίποτα! Κι εδώ δεν χωράνε μασημένα λόγια από διάφορους καλοθελητές. Με τι ανταλλάγματα συναίνεσε κι αυτός όπως και οι δήθεν δημοκράτικες και αριστερές κατ’ όνομα κυβερνήσεις Ευρώπης και Αμερικής στον βομβαρδισμό της πάλαι ποτέ περήφανης Γιουγκοσλαβίας και τον διαμελισμό της στη συνέχεια; Πάλι τίποτα!
Για να μην μακρηγορώ, γιατί υπάρχουν τόσα για να του προσάψει κανείς, δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν οι μισοί του υπουργοί, αλλά όχι ο ίδιος, μπαινόβγαιναν στις φυλακές και στις δικαστικές αίθουσες για πάμπολλα χρόνια. Η ιστορία τα έχει καταχωρισμένα όλα αυτά στις σημειώσεις της και θα τα καθαρογράψει στις σελίδες της κάποια στιγμή, αλλά οι περισσότεροι πολλά απ’ αυτά, τα γνωρίζουν ήδη από τώρα!