Από το 2016 συχνά λέω στους χωριανούς μου, τους Γουβιανούς, ότι το 2017 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τον θάνατο του χωριανού μας, του ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΛΥΡΑΡΗ Ιωάννη Κωνσταντινίδη 1848-1917. Για μισό αιώνα έγραφε, απήγγειλε και δημοσίευε τα ποιήματά του στην Κρήτη, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στη Σύρο, στην Τήνο, στο Κάιρο, στην Αλεξάνδρεια και αλλού για τη Λευτεριά και τον Πολιτισμό μας.
Γι’ αυτούς τους λόγους πρέπει εμείς οι Γουβιανοί, όλοι μαζί, οι απλοί άνθρωποι, οι υπεύθυνοι, οι προύχοντες και οι κατά φαντασία νεοπλουτισμένοι, να κάνουμε στις Γούβες ένα μνημόσυνο, να ανάψουμε ένα κεράκι στη μνήμη του, τους αγώνες για τα εκατό χρόνια από το θάνατό του (1917-2017). Ενώ τελειώνει το 2017, ΕΜΕΙΣ οι Γουβιανοί τα καταφέραμε και δεν κάναμε αυτό το μνημόσυνο και δεν ανάψαμε ένα κεράκι στην ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΜΑΣ Ιωάννη Κωνσταντινίδη.
Ένα άλλο κακό κατόρθωμα εμάς των Γουβιανών είναι ότι από το 1917 που πέθανε αυτός ο ποιητής και λυράρης ΜΑΣ, είναι ότι τα καταφέραμε και δεν του κάναμε έναν ανδριάντα στις Γούβες, στο Λιβάδι, να τον τιμήσουμε. Αλλά ευτυχώς ο Δήμος Καβάλας έκανε ένα άγαλμα στον ποιητή μας, στην κεντρική πλατεία της Καβάλας που τον τιμά.
Έτσι, εμείς οι Γουβιανοί με τον ίδιο τρόπο και την ίδια αδιαφορία τα καταφέραμε και δεν του κάναμε έναν Ανδριάντα, στις Γούβες, στο Λιβάδι του μεγάλου Γουβιανού, Κρητικού, τίμιου Πολιτικού Επαναστάτη Λεωνίδα Γεωργιάδη Λόγιου 1832-1870 και εκλεγμένου την 1/2/1868 γενικού γραμματέα της Επαναστατικής Κυβέρνησης της Κρήτης. Επανερχόμενος στη ΜΝΗΜΗ των 100 χρόνων από τον θάνατο του Ιωάννη Κωνσταντινίδη.
Εγώ φαντάζομαι ότι το 2117, που θα συμπληρωθούν 200 χρόνια από τον θάνατο αυτού του Ποιητή, πιθανον τότε να τον τιμησουν και να ανάψουν ένα κεράκι στη μνήμη του αντί για εμάς. Γι’αυτές τις αναμφισβήτητες απαράδεχτες πραγματικότητες δεν φταίμε εμείς οι απλοί και ασήμαντοι Γουβιανοί, γιατί εμείς δεν είμαστε αρχές των Γουβών αλλά ούτε των αρχών μας…