Κάποιες σύντομες φράσεις αλλά με πλούσιο και περιεκτικό περιεχόμενο ή οι ανάλογες παροιμίες αποτελούν λαϊκά δημιουργήματα με διαχρονική αξία και σοφία. Κάποιες χρησιμοποιούνται με ειρωνική χροιά με σκοπό να δώσουν έμφαση στα λεγόμενα κάποιου για τα όποιας μορφής κατορθώματα ή αστοχίες του. «Με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;», είναι μια από αυτές.
Αναφέρεται στις περιπτώσεις κατά τις οποίες συγκεκριμένες άστοχες και ακατανόητες ενέργειες ενοχοποιούνται για καταστροφικά επακόλουθα. Ας έρθουμε τώρα εις τα καθ’ ημάς! Για τις αρχές Ιουλίου του τρέχοντος έτους ήταν προγραμματισμένο να διεξαχθεί στα Ιωάννινα το πρώτο ‘Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας’ με οργανωτές τις Μαιευτικές και Γυναικολογικές Κλινικές των Πανεπιστημίων Ιωαννίνων, Θράκης και Θεσσαλίας.
Να ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξ αρχής κάποια πράγματα. Με τον όρο «γονιμότητα» εννοούμε στην ιατρική την ικανότητα, με τη βιολογική έννοια, για αναπαραγωγή της γυναίκας, ενώ με τον όρο «υπογονιμότητα» την αδυναμία του ζευγαριού να επιτύχει σύλληψη και εγκυμοσύνη μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Η «υπογονιμότητα» θεωρείται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας διαταραχή της υγείας και χρήζει αντιμετώπισης από μέρους της ιατρικής επιστήμης.
Εδώ όμως πολλοί χάνονται στην ορολογία και θεωρούν τον όρο «υπογεννητικότητα» δηλαδή τον μειωμένο αριθμό γεννήσεων σε μία χώρα, ιδιαίτερα όταν αυτός ο αριθμός είναι μικρότερος από τον αντίστοιχο αριθμό των θανάτων, ταυτόσημο με την «υπογονιμότητα».
Θα μπορούσαμε να πούμε, έτσι, ότι ο όρος «υπογεννητικότητα» παριστά στατιστική παράμετρο, ενώ η «υπογονιμότητα» καθαρά ιατρικό πρόβλημα.
Το πρώτο ‘Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας’, τελικά, αναβλήθηκε με πομπώδη τρόπο δεδομένου ότι ενεπλάκησαν, ως μη όφειλαν, πολυπαραγοντικοί κύκλοι πέραν των καθαρά ιατρικών. Στην πάνω από σαράντα έτη ενασχόλησή μου με τη χειρουργική επιστήμη (και τέχνη), είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω εκατοντάδες χειρουργικά συνέδρια, ελληνικά και διεθνή, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μάλιστα σε κάποια από αυτά ήμουν πρόεδρος ή γενικός γραμματέας της οργανωτικής επιτροπής, οι κατ’ εξοχήν δηλαδή υπεύθυνοι της όλης οργάνωσης. Είθισται, λοιπόν, σε κάποιες περιπτώσεις να προσκαλούμε τοπικούς φορείς όπου πρόκειται να διεξαχθεί το συνέδριο για έναν σύντομο χαιρετισμό, για τιμητικούς περισσότερο λόγους προς την πόλη που το φιλοξενεί, ειδικά εάν αυτή είναι μικρή και περιφερειακή.
Εδώ όμως πριν καλά -καλά αρχίσουν τα όργανα, άρχισαν άλλα! Ενεπλάκησαν γυναικείοι σύλλογοι, πρόεδροι Δημοκρατίας, δημοσιογράφοι, φεμινίστριες, αφήνοντας βέβαια ασχολίαστο το γεγονός των χιλιάδων ανώνυμων του διαδικτύου ωσάν το θέμα του συνεδρίου να ήταν η «υπογεννητικότητα» και οι κατάλληλοι τρόποι αντιμετώπισής της. Αλλά αναφύεται αβίαστα το δραματικό ερώτημα τι γύρευαν όλοι αυτοί, με τον ένα ή άλλο τρόπο, σε ένα συνέδριο καθαρά ιατρικό;
Στα ιατρικά συνέδρια οι συμμετέχοντες καταθέτουν την πείρα τους στα όσα αντιμετώπισαν με τους ή τις ασθενείς τους, με την αγωγή που ακολούθησαν σε συγκεκριμένα νοσήματα, τα ανεπιθύμητα συμβάματα, και τις προτάσεις τους για παραπέρα δράση. Συγκρίνουν τα δικά τους αποτελέσματα με εκείνα των άλλων, καταρτίζονται περαιτέρω ενέργειες των μελών και πρωτόκολλα, ανταλλάσσονται απόψεις. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω από ποιους και πως δημιουργήθηκε το σχετικό βίντεο που προβλήθηκε πολλαπλώς και το σπουδαιότερο γιατί.
Με τον ερχομό του, όμως, στη δημοσιότητα άνοιξαν οι ήδη παραγεμισμένοι ασκοί του Αιόλου και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που είδαμε. Ένα ιατρικό συνέδριο αναβλήθηκε, οι ειδικοί δεν έμαθαν κάτι παραπάνω απ’ όσα ήξεραν και ανοίγεται καινούργιος κατάλογος ερωτηματικών για άλλα παρεμφερή.
Αλήθεια, λοιπόν, τι μέλλει γενέσθαι αν αύριο ή μεθαύριο σε ένα άλλο ιατρικό συνέδριο που αφορά το AIDS και τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, για παράδειγμα, εμφανισθούν πριν την διεξαγωγή του ανάλογοι φορείς, θύματα του γνωστού και θανατηφόρου κάποτε ιού, ιερείς, σύλλογοι και εμπλακούν με τους διοργανωτές εκείνου του μελλοντικού συνεδρίου;
Η δημιουργία ετούτου του βίντεο προφανώς αποσκοπούσε την ευαισθητοποίηση του κοινού στο θέμα της «υπογεννητικότητας» και ουχί της «γονιμότητας», αλλά κάποιοι, που τελικά ήταν πολλοί, χάθηκαν στα δαιδαλώδη μονοπάτια της άγνοιάς τους και αντέδρασαν ενώ μάλλον δεν έπρεπε.
Στο λαϊκό ερώτημα, «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;», τελικά, δεν διαφαίνεται κάποια εξήγηση στον ορίζοντα, ούτε και έχει νόημα κάποια προσπάθεια απάντησης αφού τόσο και τόσο καιρό δεν δόθηκε κάποια τέτοια ικανοποιητική που να δίνει τέλος σε όλο αυτό το νέφος.