“Ευαγγελίζου γην χαράν μεγάλην, αινείται ουρανοί Θεού δόξαν”.
“Ξυπνάτε με τ’ αγέρι της αυγής
κι η Μούσα μας χαρούμενη προσμένει
να ψάλλουμε μαζί αυτής της γης
τη δόξα τη δαφνοστεφανωμένη”.
Η Εκκλησία και το Εθνος μας συμπανηγυρίζουν σήμερα”.
Σαν σήμερα, πριν από 2018 χρόνια, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ αποστέλλεται προς την Πάναγνο Μαρία ειπείν το “Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σου”.
Ο θείος Ευαγγελισμός υπήρξε η αρχή όλων των αγαθών και των θείων δωρεών, η σωτηρία των ανθρώπων, η αναζήτηση των αμαρτωλών, η ελευθερία των δούλων. Σαν σήμερα πριν από 197 χρόνια άρχισε ο απελευθερωτικός αγώνας τους, επί 400 χρόνια υπόδουλου ελληνικού έθνους.
Υπέροχος και ασύγκριτος ο συνδυασμός του λευκού κρίνου με την αειθαλή δάφνη.
Υστερα από τη μακρόχρονη αυτή δουλεία των 400 χρόνων από τον βάρβαρο Τούρκο κατακτητή, η Ευρώπη κι όλος ο τότε γνωστός κόσμος πίστευε πως η Ελλάδα έπαυε ν’ αναπνέει πάνω σ’ αυτή τη γη. Είχε μόνο ένα ένδοξο παρελθόν που αν και ξεχασμένο στα βάθη της ιστορίας.
Πίστευε πως για την Ελλάδα δεν υπήρχε πια ούτε παρόν ούτε μέλλον. Οι Θερμοπύλες, ο Μαραθώνας και η Σαλαμίνα είχαν πεθάνει οριστικά για το ελληνικό έθνος. Πίστευε ακόμη πως αυτή η γη, που είχε γεννήσει κάποτε θεούς και ημίθεους, ήρωες και ηρωίδες, δεν επρόκειτο να γεννήσει άλλους, γιατί η πορεία της είχε σταματήσει, είχε σβήσει. Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί.
Κι όμως συνεχίστηκε με την 25η Μαρτίου 1821. Είχε ξεχάσει φαίνεται ότι ο ελληνικός λαός κρύβει μέσα του μια ακοίμητη φλόγα, τη φλόγα της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ και μια σάλπιγγα, που τον ξυπνά σε κάθε κατάλληλη ώρα και έτσι αρχίζει να γράφεται νέα ιστορία, που κάθε της λέξη είναι ένας ηρωισμός, κάθε σειρά μια αυτοθυσία, κάθε της σελίδα ένα τρόπαιο.
Ο ασύκωτος ζυγός της οθωμανικής τυραννίας, η καταπίεση, τα βασανιστήρια, οι ταπεινώσεις, ο εξανδραποδισμός, οι προσβολές, το χαράτσι, η αμορφωσιά, η αιμοβορία, ο κοτσαμπασισμός κι άλλα, ήταν στοιχεία που συνθέταν την άθλια κατάσταση κάτω από την οποία ζούσαν οι υπόδουλοι Ελληνες.
Αυτά όμως δεν παρουσιάστηκαν ξαφνικά στις αρχές του 19ου αιώνα. Υπήρχσαν σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και ήσαν αυτά και πολλά άλλα που εξέθρεψαν το αντάρτικο κίνημα (τους κλέφτες και αμαρτωλούς).
Τα κινήματα της Γαλλικής Επανάστασης αποτέλεσαν τον ιδεολογικό ιστό όπου στηρίχθηκε αργότερα η Φιλική Εταιρεία. Εκείνη κατόρθωσε να μυήσει στον αγώνα κυρίως πρόσωπα της αστικής τάξης (εμπόρους, βιομηχάνους, γιατρούς κ.λπ.) για να αναλάβουν την ηγεσία του αγώνα.
Εκείνα υπόσχονταν ένα κράτος ελεύθερο, ανεξάρτητο, εθνικό, συνταγματικό, φιλελεύθερο, με προοπτική τον κοινωνικό μετασχηματισμό, με διανομή της γης, με πολιτικά και ατομικά δικαιώματα κ.ά. και έτσι πύρωσε τις καρδιές των αγωνιστών και γαλβάνισε την αποφασιστικότητά τους για τη νίκη.
Ανισος και μακροχρόνιος υπήρξε ο αγώνας και παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συνάντησε τόσο από αντιδραστικές ντόπιες δυνάμεις (προεστούς, κοτσαμπάσηδες) που άλλοτε συνεργάζονταν κρυφά και άλλοτε φανερά με τον κατακτητή για το χτύπημα του αγώνα, όσο και από τις ευρωπαϊκές αυλές (βλέπε Μέτερνιχ) σύντομα οδήγησε στη δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
Το μικρό και αδύναμο αυτό κράτος με άλλους κατοπινούς αγώνες κατάφερε να επεκτείνει τα εθνικά του σύνορα και να κάνει αισθητή την παρουσία του μέσα στη συλλογική προσπάθεια των άλλων εθνών για ειρήνη, δημοκρατία, πολιτισμό.
Η 25η Μαρτίου 1821 είναι ένας σημαντικός σταθμός στην πορεία του έθνους μας. Είναι το ξημέρωμα μιας μακρόχρονης νύχτας. Είναι η ανάσταση μετά από τον Γολγοθά και τη σταύρωση της φυλής μας στις 29 Μαΐου 1453. Είναι το φωτεινό ορόσημο της πορείας του έθνους μας που δικαίωσε την καταγωγή μας, τον πολιτισμό και τις εθνικές μας παραδόσεις.
Το αν πέτυχε ο αγώνας αυτός, αυτό οφείλεται στη συμμετοχικότητα και την ομοψυχία των Ελλήνων. Μ’ αυτές μεγαλούργησε. Μ’ αυτές σαν βάση και πυρήνα δημιουργήθηκε το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.
Σήμερα ο λαός μας, τιμώντας την 25η Μαρτίου, έχει βαθιά συνείδηση του χρέους του απέναντι στις θυσίες των αγωνιστών του ‘21. Οφείλουμε ενωμένοι αδιάκριτα από πολιτικές πεποιθήσεις και κομματικές εντάξεις να περιφρουρήσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα.
Να διατηρήσουμε δε με κάθε θυσία την πολύτιμη κληρονομιά, που μας άφησαν οι πρόγονοί μας, τα δύο μεγάλα ιδανικά, την ΠΙΣΤΗ και την ΛΕΥΤΕΡΙΑ που θεωρούνται το θεμέλιο ύπαρξης κάθε Ελληνα.
Εχουμε δε ιερόν καθήκον να παραδώσουμε τα ιδανικά αυτά της φυλής μας στους μεταγενέστερους, όπως τα παραλάβαμε ακέραια και ανόθευτα γιατί τότε μόνο θα συνεχίσει η Ελλάδα μας, η δοξασμένη μας πατρίδα, να μεγαλουργεί.
* Ο Εμμανουήλ Μπελιβάνης είναι συνταξιούχος δάσκαλος