Αν κρίνουμε από τα τελευταία γεγονότα και την κατάσταση στον διεθνή χώρο όπου εμπλέκεται άμεσα ή έμμεσα η χώρα μας, μάλλον πρέπει επειγόντως να αναθεωρήσουμε πολλές απόψεις για την αποτελεσματική της παρουσία εκεί.
Εδώ και καιρό, ο Τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, ελλείψει δυστυχώς στοιχειώδους αντιπολίτευσης, βοά και ωρύεται για την νωθρή στάση των ελληνικών θέσεων σε ζητήματα κρίσιμα για τον ελλαδικό χώρο. Ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός (αλήθεια υπάρχει ακόμα;) παραμένει άφαντος και χωρίς να απαντά, όπως θα όφειλε, σε δηλώσεις ξένων αξιωματούχων που έχουν σχέση με τη χώρα μας.
Αντ’ αυτού, άκρα του τάφου σιωπή! Καμία απάντηση από το σημαντικό Υπουργείο Εξωτερικών σε αλλότριες δηλώσεις, θέσεις και απαιτήσεις. Η κατάσταση είναι σοβαρή και απορεί και ο πιο αθώος πολίτης, τι κάνει και πως τα ανέχεται όλα αυτά ο πρωθυπουργός, εκτός εάν βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία οπότε τα πράγματα είναι πιο επικίνδυνα.
Αν κρίνουμε από την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό με τις τραγικές επιλογές και τις ακόμα χειρότερες ή σωστότερα ανύπαρκτες, υποτονικές και ενδοτικές θέσεις στην διεθνή σκηνή, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι κάτι πρέπει να δρομολογηθεί και μάλιστα γρήγορα.
Στον περίγυρό μας υπάρχουν έθνη που αντιμετωπίζουν την εξωτερική πολιτική με σθένος και τα προβλήματα της χώρας τους στο διεθνές γίγνεσθαι με απίστευτο θάρρος και συνεχόμενο ενδιαφέρον.
Εμείς, αντίθετα, δίνουμε την εντύπωση πλήρους αδιαφορίας για τα τεκταινόμενα, με μια στάση δίκην ‘’αριστοκρατικής και υπεροπτικής αδιαφορίας’’, ωσάν να μην μας αφορούν. Συχνά πυκνά σερνόμαστε πίσω από δηλώσεις και αιχμές τρίτων, εμφανιζόμενοι ανίκανοι για στοιχειώδη υπεράσπιση των θέσεών μας και των δικαίων μας.
Δεν πείθουν πια τους πολίτες οι πολλαπλές παρουσιάσεις και ομιλίες του πρωθυπουργού ενώπιον διεθνών οργανισμών. Εκεί αρχίζουν και εκεί τελειώνουν. Κι’ ύστερα στα ίδια! Γύρω μας συμβαίνουν κοσμοϊστορικά γεγονότα, που εμείς απλώς παρακολουθούμε.
Ποιες είναι λοιπόν οι έως τώρα επιτυχίες του υπουργού εξωτερικών της πατρίδας μας; Τι ακριβώς κατάφερε στα εξωτερικά θέματα μέχρι τώρα; Εντύπωση προκαλεί και η έλλειψη αντίδρασης από τους συναδέλφους του, ειδικά από τον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ, γιατί ως γνωστόν εκεί κατοικοεδρεύουν και άλλοι, όπως φυσικά και από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, όπως εντύπωση προκαλεί, ακόμα και στους αδαείς, και η αντικατάσταση του προηγούμενου υπουργού εξωτερικών με τον σημερινό.
Ποια ήταν, λοιπόν, η συμβολή του στις σχέσεις της χώρας μας με τις χώρες των δυτικών Βαλκανίων, στην περίφημη και ανύπαρκτη πρακτικά Διακήρυξη των Αθηνών, πως συμπεριφέρθηκε στην περίπτωση της υποχώρησης της Ελλάδας στα νερά της Κάσου, ένας κυριολεκτικός κόλαφος για τη χώρα, πως αντέδρασε και τι υπερασπίστηκε στα περίφημα και υπό διαμόρφωση θαλάσσια πάρκα;
Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή για να συνεχιστεί ως έχει! Σε αντίθεση, η εξ’ ανατολών γειτονική μας χώρα ασκεί επιθετική πολιτική με επικεφαλής έναν πολύπειρο διπλωμάτη, ο οποίος οργώνει τον περίγυρό μας επιβάλλοντας τις προχωρημένες θέσεις της χώρας του με ευθύνη, πυγμή, επιθετικότητα και αξιοπρέπεια.
Πόσο λοιπόν πιο αναξιόπιστη οφείλει, γιατί εκεί οδηγούμαστε, να γίνει η δική μας εξωτερική πολιτική;
Η ανύπαρκτη διπλωματία σε καιρούς που εγκυμονούν πολλά, σε συνεχόμενες κρίσεις και τόσους εξωτερικούς κινδύνους;
Γύρω μας συντελούνται αξιοσημείωτα γεγονότα, νέες συμμαχίες δρομολογούνται, αλλαγές συνόρων κρατών προοιωνίζονται και καινούργιοι χάρτες μελετώνται, κι εμείς απλώς υποκλινόμαστε!
Που είναι σήμερα η εξωτερική μας πολιτική που θα αναβαθμίσει το ρόλο και τη θέση της χώρας στην διεθνή κοινότητα;
Πόσο ικανοποιημένος μπορεί να αισθάνεται ο Έλλην πολίτης ότι προστατεύονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, όταν ο υπουργός εξωτερικών δήλωνε, τυχαία ή εσκεμμένα άραγε, όταν ήταν υπουργός Επικρατείας, ότι τα εθνικά χωρικά ύδατα είναι προσδιορισμένα στα έξι ναυτικά μίλια;
Θλίψη και μόνο θλίψη προκαλούν όλα αυτά! Και προφανώς φόβο για τα απείρως χειρότερα!
Πρόσφατα στο Βελιγράδι, υπογράφτηκαν ένα σωρό συμφωνίες μεταξύ του Τούρκου Προέδρου και του ομολόγου του της Σερβίας, που αφορούσαν το εμπόριο, την ενέργεια, την κοινωνική ασφάλιση, τον αθλητισμό, και το κρισιμότερο όλων για τη χώρα μας την συνεργασία Άγκυρας και Βελιγραδίου σε θέματα αμυντικής βιομηχανίας και άλλα αφορώντα αυτόν τον τομέα.
Τι κάναμε εμείς για όλα αυτά;
Αλλά για την συνέχιση της κατεδάφισης και αποδιοργάνωσης της εξωτερικής μας πολιτικής, ακέραια την ευθύνη θα έχει πλέον ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι δ/ντής Χειρουργικής και συγγραφέας