ΤΕΤΑΡΤΗ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023
Έφθασε πάλι η ώρα να δοξάσουμε και να υμνήσουμε την ΔΟΞΑ σου συμπαντικέ βασιλέα.
Όμως ποια δόξα σου να υμνήσουμε άστρο της μέρας που κι εσύ θύμα της Νέας Τάξης, ακόμη δεν μας φανέρωσες το λαμπερό πρόσωπό σου. Πώς επιτρέπεις τέτοια καμώματα σε σύννεφα που τελούν την διατεταγμένη υπηρεσία του χαλασμού μας; Το γέλιο σου το φωτεινό γιατί εχάθη βασιλιά μου;
Γιατί επέτρεψες να βάψουν γκρίζο το γαλάζιο σου παλάτι: Γιατί εφέτος όλα φαντάζουν προάγγελοι μιας καταστροφικής εποχής που έρχεται δεμένη στα κέρατα του διαβόλου; Όμως εμείς θα την γιορτάζουμε την μεγάλη σου δόξα όσο θα μας επιτρέπουν οι κοσμοχαλαστές. Γιατί:
Ο ήλιος με όποιο όνομα και να τον συναντήσουμε αποτέλεσε και αποτελεί τον ζωοδότη θεό που χάρισε στη γη το φως και την ζωή.
Οι περισσότερες θρησκείες θέσπισαν πανηγυρικούς εορτασμούς για τον θεό ήλιον. Κατά τη μυθολογία ο ήλιος είναι γιος του Υπερίωνα και της Ευρυφάεσσας. «Αυτή του γέννησε ωραία παιδιά. Την ροδοδάκτυλη Ηώ, την ωριοπλέξουδη Σελήνη και τον ακούραστο, ισόθεο Ήλιο που φεγγοβολάει με τις ακτίνες του και σκορπάει το φως του σε ανθρώπους και θεούς».
Η αλλαγή των θέσεων του ήλιου στο ουράνιο στερέωμα υπήρξε για τους ανθρώπους πηγή θαυμασμού για τον μεγάλο παντοκράτορα. Η περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο είναι η αιτία της επαναλαμβανόμενης παρέλασης της Άνοιξης, του θέρους, του Φθινοπώρου και του Χειμώνα.
Οι Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια ήταν σταθμοί μεγίστης σπουδαιότητας για τους Έλληνες. Μια και ο ήλιος ήταν δημιουργός των εποχών λατρεύτηκε από όλους ανεξαρτήτως τους λαούς. Για τους Αιγυπτίους ήταν ο Ρα ή ο Όσιρι, για τους Βαβυλωνίους ο Βάαλ, για τους Ινδούς ο Βράχμα, για τους Πέρσες ο Μίθρα, για τους Έλληνες ο Φοίβος – Απόλλων.
Η λέξη ηλιοστάσιο προέρχεται από το ήλιος και στέκομαι, επειδή λίγες μέρες πριν ή μετά το ηλιοστάσιο ο ήλιος επιβραδύνει την κίνησή και ΣΤΕΚΕΤΑΙ και αλλάζει πορεία. Γι’ αυτό το λόγο το ηλιοστάσιο λέγεται και ηλιοτρόπιο ή λιοτρόπι όπως το λέει ο απλός λαός.
Εξάλλου, κατά το βόρειο ηλιοστάσιο σε τόπους που βρίσκονται: πάνω στον Αρκτικό Κύκλο βλέπουν τον Ήλιο πάνω από τον ορίζοντα όλο το εικοσιτετράωρο. Αυτό είναι το φαινόμενο που είναι γνωστό ως ο ήλιος του μεσονυκτίου. Αντίθετα κατά το νότιο Ηλιοστάσιο δεν βλέπουν τον ήλιο ολόκληρο, το εικοσιτετράωρο φαινόμενο ονομάζεται «πολική νύχτα».
Στην αρχαία Αίγυπτο τα μεγάλα μυστήρια τα οποία συνδέονται με τους θεούς της γονιμότητας τελούνταν κατά τη διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου προς τιμή του Σεράπεως. Για τους Ίνκας οι οποίοι θεωρούσαν τους εαυτούς των απόγονους του Ίνκι, που δεν είναι άλλος από τον ήλιο, η μεγαλύτερη γιορτή γινόταν κατά τη διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου. Η εορτή αυτή τελείται ακόμη και σήμερα.
Οι Δρυίδες των αρχαίων Κελτών της Βρετανίας γιόρταζαν «το φως της ακτής» στο Στόουνχετζ. Στην αρχαία Κίνα τιμούσαν τη θεά ΓΗ και τις θηλυκές γήινες δυνάμεις.
Οι αρχαίοι Γαλάτες γιόρταζαν την Επόνα, θηλυκή θεότητα την οποία απεικόνιζαν καβάλα πάνω σε μια φοράδα.
Στην αρχαία Ρώμη τελούνταν τα Βεστάλια προς τιμή της Βεστά (Εστίας) που κρατούσαν μια βδομάδα.
Τα γερμανικά, κέλτικα και σλάβικα φύλα της Ευρώπης γιόρταζαν ανάβοντας φωτιές. Ιθαγενής φυλή της Αμερικής γιόρταζε την συγκομιδή τής πρώτης σοδειάς. Στη φυλή Χόπι οι άνδρες μεταμφιέζονταν σε πνεύματα «χορευτές της βροχής» που μετέφεραν μηνύματα των ανθρώπων στους θεούς.
Στην αρχαία ΑΘΗΝΑ το αθηναϊκό ημερολόγιο είχε σαν αφετηρία την πρώτη σελήνη μετά το θερινό ηλιοστάσιο. Στην διάρκεια αυτού του μήνα τελούνταν οι Ολυμπιακοί αγώνες. Οι Σπαρτιάτες και οι υπόλοιποι Δωριείς γιόρταζαν τα Υακίνθεια προς τιμή του Υάκινθου του νεαρού προστατευόμενου του Απόλλωνα που άθελά του σκότωσε ο θεός κτυπώντας τον με τον δίσκο του. Οι Λακεδαιμόνιοι διέκοπταν ακόμη και τις εκστρατείες για να λάβουν μέρος στις εορτές αυτές.
Όλες οι γιορτές των αρχαίων λαών κατά το θερινό ηλιοστάσιο ήταν γιορτές ερωτικής μανίας και προβλέψεων. Ήταν η νύχτα η γεμάτη μάγια που οι νέοι και οι νέες προσπαθούσαν να μαντέψουν ερωτικά σημάδια και πηδούσαν πάνω από τις ιερές φωτιές που άναβαν σε κάθε γειτονιά. Αντίστοιχα πίστευαν ότι τα σπαρτά θα ψήλωναν τόσο, όσο ψηλά πηδούσαν τα ζευγάρια.
Οι Έλληνες που τίποτα δεν μπορεί να σβήσει από την κυτταρική τους μνήμη τα δρώμενα και τις δοξασίες της πατρώας θρησκείας, διατήρησαν τα πρώτα χρόνια της εισβολής του χριστιανισμού πολλές εκδηλώσεις και εορτασμούς της ελληνικής παράδοσης. Η εκκλησία μην μπορώντας να εξαλείψει την τέλεση τέτοιου είδους τελετών τις προσάρμοσε και τις αφομοίωσε με χριστιανικές. Στη σύγχρονη Ελλάδα το θερινό ηλιοστάσιο (εντελώς τυχαία) συμπίπτει με την εορτή της γέννησης του Ιωάννου του Προδρόμου.
Η πανάρχαια αυτή γιορτή τελείται σήμερα τόσο με τις φωτιές του Άη- Γιάννη όσο και με τις πανάρχαιες μαντικές πράξεις, όπως αυτές του Κλήδονα με των διαφόρων μορφών μαντείες, όπου οι ανύπαντρες κοπέλες προσπαθούν να μαντέψουν τον μελλοντικό τους σύζυγο. Η ονομασία του Κλήδονα προέρχεται από την αρχαία λέξη Κληδών, που σημαίνει τον προφητικόν οιωνό. Κι όλα αυτά τα δρώμενα που ποτέ δεν ερμηνεύτηκαν, και που ποτέ δεν αποκαλύφτηκαν στους ΈΛΛΗΝΕΣ, αναταράσσουν τον νου και αποδιώχνουν την επιβληθείσα νάρκη της μνήμης. Εμείς σαν γνήσιοι Έλληνες συμμετέχουμε στα ελληνικά δρώμενα περιχαρείς κι αναφωνούμε:
Είθε το φως του πάμφωτου Αστέρα να αναταράξει τις κυτταρικές μνήμες των Ελλήνων κι ο Κλήδονας κι όλα τ’ αρχαία δρώμενα ν’ αναστηθούν, ενδεδυμένα με το καθάριο φως το ελληνικό, το άφθαρτο εις τους αιώνας.
*Η Ελένη Μανιωράκη είναι δασκάλα, λογοτέχνις