Μπορεί ο Ιούλιος μήνας να οφείλει τ’ όνομά του σε μια εξέχουσα μορφή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο Αύγουστος όμως ονομάστηκε έτσι από τον αυτοκράτορα Οκταβιανό, στον οποίο η σύγκλητος είχε δώσει την προσωνυμία “Αύγουστος”. Μια προσωνυμία άκρως τιμητική, αφού δινόταν μόνο στους θεούς.
Ενας μήνας που ακολουθεί τον προκατοχό του (τον Ιούλιο) και τον οποίο φυσικά οι Ρωμαίοι δεν θέλησαν “να τον ρίξουν” εξασφαλίζοντάς του 31 ημέρες, όσες και αυτές του Ιουλίου.
Βέβαια επόμενο ήταν να πληρώσει αυτή τη διακριση, ο πάντα αδικημένος μήνας Φεβρουάριος, μένοντας στις 28 ημέρες εκτός από τα δίσεκτα έτη που παρουσιάζεται κατά μια ημέρα ενισχυμένος.
Θα μου πείτε, γίνονταν διακρίσεις και στη Ρώμη και μάλιστα εις βάρος ορισμένων μηνών; Ετσι φαίνεται. Και εμείς οι Ελληνες είχαμε την εντύπωση ότι ήταν υπερβολικά ακριβοδίκαιος λαός οι Ρωμαίοι. Ας είναι όμως!
Αύγουστος λοιπόν! Ενας χιλιοτραγουδισμένος μήνας. Πολλοί τον θεωρούν κατάλληλο “να τρέφει τους υπόλοιπους έντεκα”.
Βέβαια ο ελληνικός λαός έχει αυτή τη τάση: Ένας να τρέφει τους άλλους ή ένας να εργάζεται για τους άλλους ή ένας να αγωνίζεται γενικά για τους υπόλοιπους. Αυτή η τακτική που και σήμερα συνεχίζεται είναι ταυτισμένη με την ελληνική πραγματικότητα.
Οι παλιότεροι θεωρούσαν ότι αν δεν αρρωστήσουν τον Αύγουστο τότε εξασφαλιζόταν η υγεία τους για όλο το χρόνο. Αυτό βέβαια το απέδιδαν και στην υπερβολική αφθονία των φρούτων η οποία λόγω της μεγάλης κατάχρησης προκαλούσε έντονες κοιλιακές και εντερικές διαταραχές.
“Περί της υγείας σου, τον Αύγουστον ερώτα” ήταν μια άποψη που κυριαρχούσε από την εποχή του Βυζαντίου.
Μήνας με πολλά ξαφνιάσματα, καπρίτσια και καιρικές αλλαγές, πράγμα που ανάγκαζε τους γεωργούς να αποθηκεύουν τα γεννήματά τους, τις τροφές των ζώων, τα ξύλα, προετοιμαζόμενοι για τον χειμώνα.
Οι δουλειές όμως δεν απέλιπαν και ήταν αρκετά κοπιαστικές με τους γεωργούς να βρίσκονται καθημερινά σε συνεχή κίνηση. Δικαιολογημένα ο νεαρός ξωμάχος προσμένει και φαίνεται να το παίρνει απόφαση όταν οι περιστάσεις του το επιτρέψουν:
“πότε θα ‘ρθει ο Αύγουστος
κι ο Αγιος Αποστόλος
να τα πουλήσω τα ωζά
να παντρευτώ ντελόγο”.
Ομως και οι νοικοκυρές είχαν τα δικά τους βάσανα! Επρεπε να ζυμώσουν τις χυλοπίτες, τον τραχανά και τα άλλα σπιτικά ζυμαρικά, κάτι που σήμερα δεν συνηθίζεται, αφού η υπερβολική προσφορά και αφθονία αυτών των αγαθών, εισαγομένων και μη, εξασφαλίζεται επαρκώς από τα μεγάλα πολυκαταστήματα, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να αισθανόμαστε πραγματικά Ευρωπαίοι! Συνεχίζουμε όμως την αναφορά μας.
Τ’ Αυγούστου τα βοριάσματα, χειμώνα αναθυμούνται” ή και “Από Αύγουστο χειμώνα κι από Μάρτη καλοκαίρι”.
Για το νησί μας ο μήνας Αύγουστος είχε ιδιαίτερη σημασία σχετικά με την συγκομιδή της σταφίδας. Ενα ατελείωτο πανηγύρι για τους παραγωγούς, αφού ήταν το αγαθό στο οποίο στήριζαν τα σχέδιά τους και τις προσδοκίες τους.
Αλλοι, χάρη στη σταφίδα έκαναν τους γάμους των παιδιών τους, άλλοι χάρη σ’ αυτό το χρυσό προϊόν όπως τον αποκαλούσαν, σπούδαζαν τα παιδιά τους, έκτισαν τα σπίτια τους και γενικά η σταφίδα έδωσε μεγάλη ώθηση στην οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών.
Τέτοιες μέρες… του Αύγουστου στην περιοχή της Χανιόπορτας αλλά και στην αρχή της Αρχιεπισκόπου Μακαρίου οι δρόμοι γύρω βρίσκονταν σε μια διαρκή κίνηση.
Τα σακκιά γεμάτη σταφίδες ήταν ντανιασμένα σε πολλά σημασία κυρίως των κεντρικών δρόμων και πολλοί ήταν εκείνοι που τα βράδια κοιμούνταν πάνω σ’ αυτά για να τα προσέχουν αφενός και αφετέρου περίμεναν το δείγμα, το οποίο καθόριζε και την τιμή του προϊόντος.
Οι συνθέσεις του λαού μας όμως για τον Αύγουστο δεν έχουν τελειωμό αφού κατά το λαό μας: “Παύει ο φτωχός το δειλινό κι ο άρχοντας τον ύπνο”.
Η μέρα αρχίζει από τον μήνα αυτό να μικραίνει αισθητά και ο φτωχός από ανάγκη κόβει το απογευματινό του φαγητό, παράληλα όμως και ο άρχοντας κόβει τον μεσημβρινό του ύπνο, προκειμένου να μην έχει το βράδυ αϋπνίες. Ετσι θέλει ο λαός μας τον αγαπημένο του μήνα, τον μήνα Αύγουστο.
Ενας πραγματικά χαρισματικός μήνας, μήνας των διακοπών, μήνας με αφθονία αγαθών, ο μήνας της Παναγίας, όπως τον θέλει ο λαός μας.
Ας τον υποδεχθούμε με χαρά, υγεία και ευτυχία και ας μη μας επιφυλάξει τις μέρες του προκατόχου του με τις ατελείωτες πυρκαγιές και γενικότερα με την ολέθρια καταστροφή του περιβάλλοντος. Ας του ευχηθούμε καλώς να ορίσει!