Ημέρα του Παιδιού η 20ή Νοεμβρίου 2023. Και τι σαν είναι, θα μου έλεγε κάποιος, αφού με τα καμώματά μας, έχει χαθεί ή τείνει να εξαφανισθεί η έννοια της αγάπης και της στοργής, σε ό,τι πιο ανεκτίμητο έχουμε σ’ αυτή τη ζωή, στα παιδιά μας, σ’ όλα αυτά τα αθώα πλάσματα που καθημερινά υποφέρουν.
Στη γειτονιά μας, στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της Γάζας πρόωρα μωράκια τυλίγονται σε αλουμινόχαρτο και τοποθετούνται δίπλα σε ζεστό νερό σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τα κρατήσουν στη ζωή σε “καταστροφικές” συνθήκες, όπως προειδοποίησε ο διευθυντής του νοσοκομείου.
Παλεύει με νύχια και με δόντια το προσωπικό του νοσοκομείου Al-Shifa να κρατήσει τα νεογέννητα στη ζωή, αφού έχουν τελειώσει τα αποθέματα του οξυγόνου και κρίνεται αναγκαία η μεταφορά των μωρών από τις θερμοκοιτίδες της μονάδας νεογνών σε διαφορετικό μέρος του νοσοκομείου. Χαρακτηριστικά τα λόγια του διευθυντή του ιατρικού κέντρου που ευχόμαστε το συντομότερο δυνατόν να αγγίξουν τις ψυχές και των πιο ανάλγητων και ανελέητων!
«Τα τυλίγουμε σε αλουμινόχαρτο και βάζουμε ζεστό νερό δίπλα τους για να τα ζεστάνουμε». Τέτοιες μέρες, στις 11 Δεκεμβρίου του 1946 ιδρύθηκε η UNICEF με έδρα την Νέα Υόρκη. Απαραίτητη η ίδρυσή της εξαιτίας των δεινών του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Σκοπός της ήταν να προσφέρει βοήθεια σε παιδιά που επλήγησαν από τον πόλεμο αλλά κατέληξε στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε παιδιά και μητέρες στα διάφορα αναπτυσσόμενα κράτη.
Τεράστιες ήταν και είναι εδώ και 77 χρόνια, οι προσπάθειες της UNICEF για να εδραιώσει τα δικαιώματα των παιδιών ως πάγιες ηθικές αρχές και διεθνή πρότυπα συμπεριφοράς προς τα παιδιά. Η ίδια η οργάνωση πιστεύει και επιμένει ότι η επιβίωση, η προστασία και η ανάπτυξη των παιδιών είναι παγκόσμιες επιταγές ανάπτυξης, οι οποίες είναι αδιαίρετες από την ανθρώπινη πρόοδο.
Τέτοιες μέρες… μέρες χαράς και αγάπης, μέρες που θα υποδεχθούμε μέσα μας τον νεογέννητο Χριστό. Είναι μια ευκαιρία να ρθούμε ακόμα πιο κοντά στα παιδιά μας, αφού αυτές οι μέρες είναι κατεξοχήν γι’ αυτά.
Ας ενδιαφερθούμε για τα παιδάκια που υποφέρουν, που ζουν σε πολεμικό περιβάλλον, ας ευαισθητοποιηθούμε γι’ αυτά! Έτσι, όπως χρόνια τώρα μας αγγίζει ο Κρίστιαν Άντερσεν παρουσιάζοντάς μας το κοριτσάκι με τα σπίρτα! Ας το νιώσουμε, όσο γίνεται μέσα μας, από το ζεστό δωμάτιό μας, αντικρίζοντάς το, στην άκρη του βρεγμένου δρόμου, λες και το βλέπουμε τώρα μπροστά μας.
Τέτοιες μέρες που από το πρωί χιόνιζε και ο βοριάς φυσούσε αδιάκοπα, εμποδίζοντας αυτή τη μικρούλα να διασχίσει τον δρόμο, με το κρύο να είναι τόσο τσουχτερό. Άραγε πώς θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στις αντίξοες αυτές καιρικές συνθήκες; Και ακόμα σε ποιον θα μπορούσε να πουλήσει την πραμάτεια της, τα σπίρτα που είχε μέσα στην παιδική της ποδίτσα;
Όλοι τους ήταν βιαστικοί μέρες που ήτανε, τρέχοντας να κάνουν τα γιορτινά τους ψώνια, σπίρτα θα αγόραζαν; Κρύο, πείνα και απονιά την περιτριγύριζαν και οι προκλήσεις των ημερών αυτών, όταν από το απεναντινό σπίτι οι μυρωδιές του γουρουνόπουλου και της γαλοπούλας, την έκαναν να ζηλεύει!
Ανάβει κι άλλο, κι άλλο σπίρτο στη συνέχεια. Βλέπει το στολισμένο με πολύχρωμες μπάλες δέντρο και γύρω του Αη Βασίληδες, μικρούς και μεγαλύτερους! Πόσο όμως κρατάει το άναμμα του σπίρτου, όσο και του ονείρου που σύντομα χάνεται… σβήνει…
Όνειρα, όνειρα από μια μικρούλα ψυχή! Κι εκείνος ο άπονος και άκαρδος πατριός της περίμενε να πάρει τα κέρδη της επαιτείας από τη μικρούλα που δεν άντεξε τελικά αυτόν τον τόσο σκληρό κόσμο. Παρακάλεσε τη γιαγιά της να ‘ρθει από ψηλά και να την πάρει. Όπως και έγινε. Τρισευτυχισμένη στην αγκαλιά της γιαγιάς της, ξέχασε το επίγειο δράμα που περνούσε. Και να ήταν η μόνη;
Πόσα παιδάκια δεν περνούν ανάλογα δράματα σήμερα; Έχουμε χρέος όλοι μας να ευαισθητοποιηθούμε απέναντί τους, ειδικά αυτές τις μέρες που είναι μέρες αγάπης και προσφοράς, ελπίδας και χαράς. Πρέπει αυτές οι αθώες ψυχές, οι οποίες είναι κομμάτι του εαυτού μας, που είναι το μέλλον της κάθε κοινωνίας μας, να νιώσουν τη στήριξή μας, να δουν την βοήθειά μας, και να αισθανθούν σιγουριά.
Ας τις προσεγγίσουμε όσο γίνεται, ας σκύψουμε υπομονετικά πάνω στα προβλήματά τους, στις αγωνίες τους, καθώς και στις αθώες παιδικές και ειλικρινείς σκέψεις τους. Είναι παιδιά μας! Ας τα σφίξουμε στην αγκαλιά μας, καλωσορίζοντας στα πρόσωπά τους, τον ερχομό του μκρού Χριστού!