Πολλά γράφτηκαν και θα γραφούν ακόμα πιο πολλά για τη μεγάλη ομολογουμένως συζήτηση που αιφνιδίως αποφάσισε να ανοίξει η Κυβέρνηση σχετικά με το γάμο και την τεκνοθεσία, μια περίεργη πράγματι λέξη, των ομόφυλων ζευγαριών στη χώρα. Όλες αυτές τις μέρες, ζήσαμε αμέτρητες συζητήσεις σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, διαβάσαμε αμέτρητα κείμενα, πάνω σε ένα ζήτημα που όπως φάνηκε διχάζει το σύνολο των πολιτών, των πολιτικών, και φυσικά το σύνολο της Εκκλησίας.
Λογικό ήταν μετά απ’ όλα αυτά, πολλοί να αναρωτηθούν τον ειδικότερο λόγο που ώθησε την κυβέρνηση να φέρει στην επικαιρότητα και να δρομολογήσει μπροστά μας ένα ζήτημα το οποίο δεν ήταν κάτι το επείγον και το οποίο αναμφίβολα θα προκαλούσε αντιδράσεις από πολλές κοινωνικές ομάδες, την συγκεκριμένη μάλιστα στιγμή.
Εδώ αναγκαστικά αρχίζουν οι πολλαπλές εικασίες, τα ερωτηματικά, οι διαφορετικές απόψεις, αντιπολιτευόμενες και μη, και όλα τα συναφή σχόλια. Κι’ όλα αυτά όταν η κοινωνία μαστίζεται από πληθώρα σοβαρών προβλημάτων τα οποία απαιτούν ταχεία και ενοϊκή λύση. Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε την ακρίβεια των αγαθών στις καθημερινές αγορές. Σε πολλά μάλιστα είδη οι τιμές είναι υψηλότερες των αντίστοιχων σε πολλές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με μαρτυρίες πολλών πολιτών που ταξίδεψαν εκεί και παρά τους μεγαλύτερους μισθούς που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι στις χώρες εκείνες.
Παράλληλα, δεν διαφεύγει την προσοχή μας ότι πέρα από τα προβλήματα της ακρίβειας, υπάρχουν και πολλά άλλα που ταλανίζουν τους Έλληνες πολίτες. Καθημερινά σχεδόν γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων που οδηγούν σε ανασφάλεια πολλούς συνανθρώπους μας.
Η βία των ανηλίκων και γενικά των μικρών ηλικιών μεγεθύνεται, τα δυστυχήματα στους δρόμους και η απώλεια νέων μας είναι πλέον ανεξέλεγκτα, προφανώς λόγω της προκλητικά ελλιπούς αστυνόμευσης και φυσικά λόγω βραδύτητας στην απονομή δικαιοσύνης, ένας μεγάλος αριθμός πανεπιστημιακών σχολών βρίσκονται υπό κατάληψη, μια ελληνική πρωτοτυπία παγκοσμίως, την ώρα που συζητείται το ενδεχόμενο λειτουργίας των ιδιωτικών πανεπιστημίων, έτσι για να αναφέρουμε μερικά, τα οποία δυστυχώς η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με περίεργη βραδύτητα.
Πολλοί διατείνονται πια ότι μάλλον δεν είναι σε θέση να δώσει λύση σε κανένα από αυτά, ίσως να μην θέλει, πιθανόν να την φοβίζει το πολιτικό κόστος, κι’ έτσι αναγκάζεται να καταφεύγει σε προσπάθειες συγκάλυψης των πραγματικών προβλημάτων μέσω του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης με άλλα ζητήματα, όπως το προαναφερθέν για το γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών. Σε όλα αυτά εντάσσεται και η δημιουργία μετεκπαιδευτικών σεμιναρίων σε βουλευτές του κόμματος όπου επιχειρήθηκε η προσπάθεια να πεισθούν οι περισσότεροι διαφωνούντες. Ακούσαμε για αποχή, για παραινέσεις και για πολλά άλλα και σίγουρα θα δούμε κι’ άλλα παρεμφερή επεισόδια όσο θα πλησιάζει η στιγμή της ψηφοφορίας.
Όμως το συγκεκριμένο θέμα αφορά μια μικρή μειοψηφία του λαού, ενώ τα πολλαπλά προβλήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω, όλη την κοινωνία. Και φυσικά δεν είναι μόνο αυτά! Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν και στον πολύπαθο χώρο της υγείας με τα νοσοκομεία να βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση εδώ και πολλά χρόνια και την απουσία ενίσχυσής τους με κάθε τρόπο και διαθέσιμο μέσο.
Μπροστά σε όλα αυτά, παρατηρούμε αντικαταστάσεις υπουργών, μεγαλοπρεπείς τελετές παράδοσης και παραλαβής, δηλώσεις εκ νέου, καινούργιες ανακοινώσεις, νέους στόχους, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι, όπως ήταν αναμενόμενο, άλλωστε, το ίδιο και απαράλλαχτο.
Δεν είναι αναγκαίο να τονισθεί ότι κάτι περίεργο συμβαίνει στο πολιτικό μας σύστημα. Η έλλειψη στιβαρής αντιπολίτευσης είναι παραπάνω από οφθαλμοφανής και οι περισσότεροι υπουργοί μας, δυστυχώς, αντί να βρίσκονται στα υπουργεία τους τις περισσότερες ώρες διαγωνίζονται και διαγκωνίζονται να πιάσουν περίοπτη θέση στα στασίδια των δημοφιλών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, χωρίς να ενσκήψουν εκεί όπου είναι ταγμένοι. Κάποια στιγμή, έχω την εντύπωση, ότι διαβάζοντας τα αίτια κατάρρευσης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας θα αποκόμιζαν πολύτιμες γνώσεις!
Αλλά κι’ αυτή η ιστορία, όπως χαρακτηριστικά έχει ειπωθεί, τελικά μας διδάσκει ότι… δεν μας διδάσκει τίποτα!