Στο καφενείο ο κύριος Κυριάκος, το κομψό γεροντοπαλίκαρο, άρχισε να λέει.
-Θυμάμαι την εποχή που για πρώτη φορά οι γυναίκες άρχισαν να φοράνε παντελόνια. Στην αρχή μάς φάνηκε παράξενο. Ύστερα το συνηθίσαμε. Ύστερα άρχισαν να καπνίζουν τσιγάρα, σαν άντρες. Το συνηθίσαμε κι αυτό. Ύστερα οι άντρες φόρεσαν σκουλαρίκια. Αργότερα βγήκε και ο πολιτικός γάμος. Η Εκκλησία μας δεν ανέχεται βέβαια τέτοια ρεζιλίκια. Ύστερα άρχισαν οι γυναίκες να φοράνε μίνι. Και έπρεπε να προσέχουν τις κινήσεις τους ή τον τρόπο που κάθονται, για να μη φανεί το…εσώρουχό τους.
Αργότερα βγήκε η μόδα οι άντρες να αφήνουν μακριά μαλλιά, σαν γυναίκες, και να τα χτενίζουν σε κότσο ή αλογοουρά. Της ανωμαλίας! Αργότερα το σκουλαρίκι μεταφέρθηκε από το αυτί στην μύτη. Να μην μπορείς να βγάλεις τις μύξες σου τον χειμώνα ή όταν κρυολογήσεις. Μετά μεταφέρθηκε στα χείλια ή ακόμη και στην γλώσσα! Ύστερα οι γυναίκες έγιναν στρατιωτίνες, αστυνομικίνες, αξιωματικίνες, δικαστίνες, προεδρίνες, πρωθυπουργίνες… Τι πρόκειται να δούνε ακόμη τα μάτια μας!
-Μα μιλάτε, κύριε Κυριάκο, σαν να είστε μουσουλμάνος. Αυτά δεν είναι σημάδια προόδου; ρώτησε ο κυρ Ζήσης.
-Δεν ξέρω. Αμφιβάλλω. Ξεφεύγομε από την φύση μας. Οι γυναίκες ασχολούνται με άλλα, αντί να μένουν στο σπίτι και να γεννούν και να μεγαλώνουν παιδιά. Γι’ αυτό έχομε υπογεννητικότητα. Αλλά ακόμη άρχισαν και άντρες να φορούν φουστάνια. Και δεν ντρέπονται. Αυτούς τους ονόμασαν τραβεστί. Άρχισαν να παντρεύονται άντρες (ή και γυναίκες) μεταξύ τους. Γάμοι ομοφυλοφίλων! Και να υιοθετούν και παιδιά! Ότι δήθεν είναι μια πραγματική οικογένεια. Εμφανίστηκαν και οι ΛΟΑΤΚΙ. Δεν ξέρω αν ξεχνώ καμιά ανωμαλία της σύγχρονης κοινωνίας.
Ο κύριος Κυριάκος απόπιε τον καφέ του και έφυγε νευριασμένος. Τότε ο κυρ Ζήσης είπε.
-Είναι μισογύνης. Γι’ αυτό τα λέει αυτά. Γι’ αυτό δεν παντρεύτηκε κιόλας.
-Μπα… απάντησε ο κυρ Γιώργος. Δεν είναι αυτό.
-Πώς το κατάλαβες;
-Επαρατήρησα πώς παίζουνε τα μάθια του, όντενε θωρεί όμορφη γυναίκα.
Και όλοι γελάσανε στο καφενείο.