Λένε ότι τη ροδαυγή ανοίγουν τα μπουμπούκια. Λένε ότι τον αποσπερίτη κλείνουν τα μπουμπούκια. Ένας κύκλος είναι τα λουλούδια. Όλα τα λουλούδια κάνουν έναν κύκλο στη ζωή τους.
Έτσι είναι και η ιστορία. Κυκλική και επαναλαμβανόμενη, είτε ως φάρσα είτε ως κωμωδία. Είτε στη Γερμανία είτε στην Ελλάδα.
Και πάντα τα σύμβολα την ιστορία δοξάζουν, για να δοξαστούν με αίμα και τιμή. Τι ωραίο σύνθημα, τι ωραίο σύμβολο. Αυτός είναι ο αγών μου. Αίμα Εβραίων, κομμουνιστών, σακάτηδων, τσιγγάνων δεν είναι αίμα. Είναι ντροπή. Φυλετική ντροπή. Η ευθανασία καθαρίζει από την ντροπή και η τελική λύση σαπούνι, τσατσάρες και ποντικοφάρμακο στα χωράφια για τους αρουραίους.
Ζήτω η νύχτα των μαχαιριών και των κρυστάλλων. Αυτές ήταν γιορτές για κείνους και για μας. Σ’ ένα σπίτι με την οδό Αδόλφου, σ’ ένα κύριο με το μπιστόλι στο χέρι, περήφανο για το σημάδι του, σ’ έναν άλλο ειδικό στο γύψωμα, σ’ ένα που τον ξεγέλασαν στην πύλη της Πατησίων και της Κερύνειας, ένα “εγέρθητι άπαντες” οφείλεται στη χρυσαυγή.
Και μια Βαϊμάρη ας είναι καμάρι τους. Για μας ας είναι ο τάφος τους. Όπως λένε και στα γήπεδα: Εδώ θα γίνει ο τάφος σας. Τραγουδιστές, κουτσοί στραβοί στον άγιο Παντελεήμονα.
Εδώ ντυμένοι στο χακί θα δώσουμε τον τίμιο αγώνα του Αρχηγού. Και θα ραπίζουμε και θα ανεμίζουμε το ινδικό σύμβολο ή το ομοίωμά του αρχαιοελληνικό και θα μάθουμε σκοποβολή για το κυνήγι των ζώων και θα εφορμούμε αστραπιαία και γαλάζια πανστρατιά θα κάνουμε, διότι ολοκαύτωμα δεν συνέβη, νεκροί στο Πολυτεχνείο δεν υπήρξαν και το Έθνος εθνικιστές χρειάζεται και ανταλλαγή επισκέψεων με δημοκράτες της Ουκρανίας, της Ισπανίας και της Γερμανίας.
Κι αν μας τύχει και κανένας χοντρός μπροστά μας σε εκπομπή, του λέμε έχουμε σαπούνι δωρεάν.
Μαζί μας ο λαός. Ο απλός λαός. Ήταν πάντα ο λαός μαζί μας. Τέσσερα χρόνια τότε για την εξουσία, ένα για την ευθανασία και άλλα δώδεκα για την αθανασία.
Πετύχαμε 50 εκατομμύρια λίπασμα στο φρέσκο χώμα, στο πάλευκο χιόνι και στον βυθό σημάδια να τους θυμούνται για πάντα. Πετύχαμε ανατολικό και δυτικό μπλοκ, πετύχαμε μοιρασιά της Γερμανίας, πετύχαμε στην κρίση, την ακρισία, στη φτώχεια τον αφανισμό όλων των εχθρών του λαού.
Όλα για τους φτωχούς, με τους φτωχούς και λίγα κανόνια των Κρουπς και Βολξβάγκεν για τον λαό του Πόρσε, για να μπορούμε σήμερα να αγοράζουμε φθηνές ηλεκτρικές συσκευές και αυτοκίνητα για όλες τις προτιμήσεις. Αυτοκίνητα του λαού είναι άλλωστε και λίγα, πολύ λίγα Πόρσε, για να είμαστε περήφανοι εντός και εκτός δρόμου, διότι ένας δρόμος υπάρχει. Ο καθαρός δρόμος της τελικής λύσης.
Κι αν ήταν εθνικοσοσιαλισμός, κι αν ήταν η πορεία προς τη Ρώμη, κι αν ήταν ο Θεός της χώρας των χρυσανθέμων, ο αγώνας μιας φυλακής για μια μπυραρία στο Μόναχο άξιος ήταν για τα μπουμπούκια της ροδαυγής.
Το είπε και ο Λομπρόζο.
Τα ωραία μπουμπούκια δεν χρειάζονται συστατικές επιστολές.
Φαίνονται και αναγνωρίζονται, καθ’ όσον μπουμπούκια είναι και ξεχωρίζουν από τ’ αγκάθια και τα κατακάθια.
Θεία δίκη στη Νυρεμβέργη.
*Ο Στέλιος Βασαλάκης, είναι συνταξιούχος νομικός σύμβουλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, συνταξιούχος δικηγόρος παρ’ Α.Π. του Δ.Σ.Η., πτυχιούχος Νομικής και Πολιτικών Επιστημών