Όταν μια επιχείρηση δεν πηγαίνει οικονομικά καλά ή μια γεωργική εκμετάλλευση έχει πρόβλημα στην παραγωγή της, τότε οι υπεύθυνοι προσπαθούν να διαπιστώσουν τις αιτίες που προκάλεσαν το πρόβλημα, για να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπισή του.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις όμως ενώ η χώρα αντιμετώπιζε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, δεν πήραν έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπισή του, με αποτέλεσμα το πρόβλημα να γίνει χρόνιο και να οδηγηθεί η χώρα στα όρια της χρεωκοπίας.
Επειδή λοιπόν η χώρα μας δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει δημοσιονομικά τις ανάγκες της, τής επιβλήθηκε πριν από επτά χρόνια από τους δανειστές της το πρώτο μνημόνιο, με αποτέλεσμα να βρεθεί η χώρα εκτός αγορών με τις γνωστές συνέπειες για την οικονομία της.
Μετά τη λήξη όμως του πρώτου μνημονίου, επειδή δεν εκπληρώθηκαν οι απαιτήσεις των δανειστών, επιβλήθηκε δεύτερο και τρίτο μνημόνιο και ελπίζομε το τρίτο να είναι το τελευταίο.
Τα μνημόνια όμως αυτά δεν ήρθαν από τον ουρανό, αλλά κάποιοι τα έφεραν και αυτοί οι κάποιοι δεν ήταν άλλοι, παρά τα πολιτικά κόμματα τα οποία διαχειρίστηκαν για αρκετά χρόνια την εξουσία της χώρας, χωρίς βέβαια να είναι άμοιρα ευθυνών και τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα, τα οποία ενώ γνώριζαν την οικονομική κατάσταση της χώρας, ασκούσαν πιέσεις για την ικανοποίηση αιτημάτων του ελληνικού λαού. Τα αιτήματα αυτά η χώρα δεν μπορούσε να τα ικανοποιήσει και αυτό γινόταν μόνο και μόνο για να έχουν πολιτικά οφέλη, αγνοώντας το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο βρισκόταν η χώρα.
Το παράδοξο όμως είναι ότι, ενώ επιβλήθηκαν μνημόνια και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μάλιστα μεταγενέστερα από τη χώρα μας, όπως στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία και στην Κύπρο, αυτές κατάφεραν σε σχετικά σύντομο χρόνο να απαλλαγούν από τη μνημονιακή επιτήρηση και να επανέλθουν στην κανονικότητα, ενώ η χώρα μας δυστυχώς συνεχίζει να βρίσκεται υπό επιτήρηση, ενώ ελπίζουμε το έτος 2018 να είναι το τελευταίο έτος επιτήρησης. Πάντως και οι δανειστές μας με την οικονομική πολιτική που εφάρμοσαν στη χώρα μας δεν προσέφεραν ουσιαστική βοήθεια, αφού με τα πολύ υψηλά ασφάλιστρα τα οποία πλήρωνε για την άντληση κεφαλαίων από τις διεθνείς αγορές προς κάλυψη των αναγκών της, αντί να περιορίζεται το οικονομικό της πρόβλημα, όλο και μεγάλωνε πολύ περισσότερο.
Φοβάμαι, λοιπόν, μήπως αυτό που έγινε σε βάρος της χώρας μας εξυπηρέτησε περισσότερο τους δανειστές μας, παρά τα δικά της συμφέροντα, γιατί όταν ο πλούσιος εκμεταλλεύεται το φτωχό, ο πλούσιος γίνεται πλουσιότερος και ο φτωχός φτωχότερος, όπως αυτό συμβαίνει με τον πλούσιο ευρωπαϊκό βορρά και τον φτωχό ευρωπαϊκό νότο.
* Ο Ιωάννης Ξηρουχάκης είναι πρώην δ/ντής ΕΛΤΑ