Σαν να στέρεψαν τελικά οι βρόχινοι σάκοι από την άτρακτο του χειμώνα. Παραμέρισαν και τα άδετα σύννεφα, στραγγίζοντας τις τελευταίες σταγόνες χλιαρής βροχής. Ανέμποδα πλέον να διατρέχει την τροχιά του ο ήλιος σ’όλο το εύρος του γαλάζιου. Αισίως πρόκοψαν οι καλοσύνες, άκμασαν και οι λιακάδες για να λάμψουν οι τελετές της επερχόμενης στέψης του νεαρού Μάη. Σ’ένα κλίμα κεφιού και αδημονίας, συνήθως περισσεύουν τα γλέντια και οι μουσικές με τους θριαμβικούς παιάνες.
Όπως, ο «Μάϊος μας έφτασε εμπρός βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή». Χιλιοτραγουδισμένος ο Μάϊος, ο πλέον εύηχος μήνας με τα πολλά του φωνήεντα να κάνουν συνήχηση με τη λέξη μαγεία! Συμβολικός της νίκης της άνοιξης κατά του χειμώνα και της ήττας του θανάτου. Μήνας μυστηριακός, ανέκαθεν θεωρείται μαγικός με τις πολλές προλήψεις και δοξασίες
. Μ’ένα σκόρδο κρεμασμένο για ξόρκι καταμεσίς για τη βασκανία, μ’ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά συμπληρώνοντας μαζί με τις κολαϊνες την πλέξη του περίφημου στεφανιού. Παραδοσιακοί συμβολισμοί που είχαν να κάνουν με την εύνοια της τύχης και το ξόρκισμα του κακού. Μεσούσης της άνοιξης, καταπράσινοι οι άπληστοι λειμώνες ντυμένοι στα πολύχρωμα υφαντά τους με συναρμογές από μύρια αρώματα, χρώματα και ήχους να συνθέτουν ένα μαγικό σκηνικό. Σε όλη την έκτασή της και η παλίρροια των βοτάνων με τα αγριολούλουδα να έχουν υφάνει τα πέταλά τους σαν από θεϊκό σχηματισμό.
Στα φύλλα της αμπέλου πρησμένες οι φλέβες, που μέσα τους ωριμάζουν οι χυμοί που θα ζυμώσουν την πορφύρα του λιάτικου σταφυλιού. Χτενισμένα και τα σπαρτά από τους εαρινούς ανέμους, γερμένα ευλαβικά μεστώνουν αργά το χρυσάφι τους να κοσμήσουν το θέρος. Μαγικός εξ’ορισμού ο Μάϊος έχει την ατέλεια να εισχωρεί στα όνειρά μας με τη γονιμοποιό του χάρη να δημιουργεί την προσδοκία για μια αίσθηση ανάτασης, καλώντας μας σε προσκλητήριο για συμμετοχή στο θαύμα της αναγέννησης, επουλώνοντας τις πληγές του χειμώνα. Ευκαιρία λοιπόν να στρέψουμε τους οδοδείκτες μας προς την ύπαιθρο, να ξεφύγουμε από την ανοσμία και την κλεισούρα, επιτρέποντας την ώσμωση των αρωμάτων και του φρέσκου αέρα μαζί με τους μουσικούς υπνωτισμούς της φύσης να μας τονώσουν.
Η φύση λειτουργεί κατά συνείδηση, χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση που πολλές φορές κακοφορμίζει, συμβάλλοντας στην ανατροπή της νομοτέλειας. Εν όσο ο λόγος για αψεγάδιαστη φύση που ευτυχώς επιμένει ακόμη στην Κρήτη με ολοφάνερη τη σπατάλη του Θεού. Εμπρός λοιπόν για μια εξόρμηση στη φύση που υπόσχεται αναψυχή, εδεμική γαλήνη και βάλσαμο για τις εσωτερικές μας ερημίες. Παίρνοντας βαθιές εισπνοές, μπορούμε να κλειδώσουμε μέσα μας τον πολύτιμο αέρα της Κρητικής υπαίθρου κρατώντας τον σαν εφεδρεία για τις δύσπνοιες του χειμώνα. Άς αναπνεύσουμε εκεί που ατμίζουν στον ήλιο τα χιλιάδες μυριστικά βότανα και τα άνθη που σμίγουν τις ευωδίες τους με το ιώδιο και την αλμυρή αύρα του παρακείμενου φλοίσβου.
Όσο για τα λογής μυρωδικά και βότανα, μπορούμε να τα συλλέξουμε σα νάματα συνθέτοντας θεϊκά αφεψήματα για τα κρύα του χειμώνα. Ακόμα και οι ξένοι μάς παροτρύνουν να διαφυλάξουμε αυτά τα μοναδικά εναπομείναντα, τώρα που χάνεται στον κόσμο η τάξη της σπανιότητας. Εμπρός λοιπόν να πιάσουμε «τον Μάη» κι ας ξεχάσουμε τα της κρίσης και την καθημερινή εκδορά αυτού του ζητήματος που δυστυχώς οδηγεί σε συλλογική πολτοποίηση των επιθυμιών μας.
Μ. Καφφετζάκης