Τα πολλά λεφτά πάνε στον «παράδεισο». Τα λίγα πάνε παντού. Πάνε στους φόρους, στα ενοίκια, στους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας, στα τοκοχρεολύσια των τραπεζών, στις ληξιπρόθεσμες οφειλές, στα τέλη κυκλοφορίας, στις δόσεις του ΕΝΦΙΑ και αν περισσέψει κάτι απ’ όλα αυτά, θα αποτελέσει «γενναίο φιλοδώρημα» για το διαρκώς συρρικνούμενο «καλαθάκι», πλέον της νοικοκυράς.
Την ίδια στιγμή, τα πολλά λεφτά πάνε στην Ελβετία, στο Σίτυ του Λονδίνου, στις ΗΠΑ, στην Σιγκαπούρη, στα Νησιά Κέιμαν, στο Λουξεμβούργο, στις Βερμούδες, στην Ιρλανδία, στο Βέλγιο, στο Χονγκ Κονγκ.
Είναι οι δέκα μεγαλύτεροι φορολογικοί «παράδεισοι» του πλανήτη μας. Τα «ιερά καταφύγια» στα οποία ο παγκόσμιος πλούτος αναζητά και εξασφαλίζει φορολογικό άσυλο. Πρόκειται για τις διάσημες εξωχώριες (offshore) εταιρείες συγκέντρωσης και διαφύλαξης του μεγάλου πλούτου, που επινόησε και δημιούργησε το σύστημα της παγκόσμιας κεφαλαιοκρατίας.
Κάθε λίγο και λιγάκι «αναδύεται» στη δημοσιότητα και μια νέα λίστα μεγαλοκαταθετών σε φορολογικούς παραδείσους, με ποσά που διαταράσσουν και αναστατώνουν την ταπεινή μας καθημερινότητα. Θυμίζουν δε αυτές οι λίστες τα κεφάλια μιας αργυρώνητης Λερναίας Ύδρας που συνεχώς πολλαπλασιάζονται. Καθεμιά λίστα φέρει την δική της ονομασία και ξεχνιέται αμέσως μόλις εμφανιστεί η επόμενη.
Έτσι τώρα, ήρθε και η σειρά της λίστας με την διεθνή ονομασία «Paradise Papers».
Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις γνωστής Γερμανικής εφημερίδας, κοντά στα 7 εκατομμύρια έγγραφα που ανακτήθηκαν από επώνυμη νομική εταιρεία η οποία έχει την έδρα της στις Βερμούδες και ειδικεύεται στις offshore επενδύσεις, καλύπτοντας την περίοδο από το 1950 μέχρι και το 2016, φαίνεται να περιλαμβάνουν συμβάσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων και άλλα τραπεζικά στοιχεία που αφορούν τουλάχιστον 25.000 offshore εταιρείες που συνδέουν άτομα από 180 χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.
Περισσότερα από 130 ονόματα ελληνικού ενδιαφέροντος εμφανίζονται να συνδέονται με offshore εταιρείες, ενώ ο όρος «Ελλάδα» εμφανίζεται σε περισσότερα από 6.000 έγγραφα.
Μεταξύ των πελατών των υπεράκτιων φορολογικών παραδείσων συγκαταλέγονται πολιτικά πρόσωπα από όλο τον κόσμο, πρίγκιπες και βασίλισσες, εφοπλιστές και επιχειρηματίες, αθλητές και καλλιτέχνες.
Επίσης, πολυεθνικοί κολοσσοί με ισχυρά brand names όπως η Apple, η Nike, η Deutse bank, η Siemens(φυσικά!) και η Bayer, «κοσμούν» με συνέπεια τις «παραδεισένιες λίστες».
Μετά και τις αποκαλύψεις των «Paradise Papers», η Κομισιόν δήλωσε δια των εκπροσώπων της, πως επιδιώκει την δημιουργία μιας «ενιαίας μαύρης λίστας» των χωρών οι οποίες χαρακτηρίζονται ως «φορολογικοί παράδεισοι», την οποία προτίθενται μάλιστα να δημοσιοποιήσουν. Οι αποφάσεις όμως της Ε.Ε. για φορολογικά θέματα απαιτούν ομοφωνία όλων των κρατών μελών.
Είναι τουλάχιστον θλιβερή η αντίθεση που μοιραία δημιουργείται στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία, κάθε φορά που έρχεται στην επικαιρότητα μια τέτοια λίστα ανθρώπων που κατέχουν μυθικά ποσά πλούτου και προσπαθούν να τα αποκρύψουν από τις φορολογικές αρχές, όταν την ίδια στιγμή αγωνίζονται να επιβιώσουν βιοπαλαιστές των 100 και των 200 ευρώ τον μήνα!
Κάθε φορά που διαρρέει και μια νέα λίστα με τους «παραδεισένιους» μεγαλοκαταθέτες, εμείς οι κοινοί ταπεινοί θνητοί, «μαχητές» μιας δύσκολης καθημερινότητας, νιώθουμε πως είμαστε ακόμα πιο φτωχοί, ακόμα πιο αδύναμοι.
Όταν δε, ανάμεσα στις γραμμές αυτές των «εγγράφων του παραδείσου», φιγουράρουν και ονόματα επίδοξων Ελλήνων πολιτικών ή συγγενικών τους προσώπων, οι οποίοι δηλώνουν παρόντες και πρόθυμοι να συμβάλουν στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων του τόπου, τότε σίγουρα νιώθουμε πως είμαστε ή τουλάχιστον ότι θεωρούμαστε, ακόμα πιο χαζοί, ακόμα πιο ανόητοι!
* Ο Γιάννης Μοσχονάς είναι εκπαιδευτικός