Η κυβέρνηση Τσίπρα χαράσσει μία νέα στρατηγική για να πορευθεί μέχρι τις εκλογές. Με δύο βασικούς άξονες. Επενδύει σε μία νοσηρή προσπάθεια διχασμού του ελληνικού λαού, παραχαράσσοντας την Ιστορία. Επιχειρεί και θα επιχειρήσει εντονότερα μία ποινικοποίηση της πολιτικής μας ζωής. Στόχος της, η όποια εκλογική συσπείρωση των δυνάμεών της που θα την βοηθήσει να διατηρηθεί σε κάποιο ρόλο την επόμενη της ήττας ημέρα.
Αδιαφορεί πραγματικά αν με τις ενέργειές της διχάζει τον ελληνικό λαό ξυπνώντας ξεχασμένες μνήμες, που έχουν καταδικαστεί στη μνήμη κάθε ελεύθερου και δημοκράτη σε όλο τον κόσμο.
Δυστυχώς είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τολμούν να διαχωρίσουν τη βία σε καλή και κακή.(!!!)
Που “ανακαλύπτουν” ένα ανθρώπινο ιδεώδες στις τρομοκρατικές οργανώσεις και τις απάνθρωπες πρακτικές τους.
Είναι οι ίδιοι που αθωώνουν τον Στάλιν και τον Μάο, με ένα απλό “αριστερόστροφο παπικό συγχωροχάρτι”. Είναι οι ίδιοι που με τον πιο επίσημο τρόπο δηλώνουν: «Μπορεί μεν τα κομμουνιστικά καθεστώτα να είχαν αυτό το τεράστιο έλλειμμα ελευθερίας αλλά τουλάχιστον είχαν στο κέντρο της σκέψης τους τον άνθρωπο»(!!!)
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που με ευκολία θα αθώωναν τον οποιοδήποτε συνοδοιπόρο τους για το οτιδήποτε, απλά και μόνο με την επίκληση της “αριστερίστικης” πολιτικής του ταυτότητας.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μας κουνούν επιτιμητικά το δάκτυλο επειδή τολμούμε να καταδικάσουμε όχι μόνο τα εγκλήματα του Ναζισμού αλλά και τα εγκλήματα του Σταλινισμού του προηγούμενο αιώνα. Ασφαλώς, τα εγκλήματα του Ναζισμού και του Σταλινισμού ούτε ξεχνιούνται, ούτε συμψηφίζονται, ούτε εξισώνονται.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο της Ευρώπης και κάθε Δημοκράτης, απλά τα καταδικάζει εξίσου. Χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους. Όλα τα υπόλοιπα όταν δεν είναι απλοϊκές “αριστερίστικες ημιμάθειες”, είναι επικίνδυνες και ανιστόρητες πολιτικές πρακτικές. Και όλα αυτά την ώρα που τα αποθέματα ψεύδους και λαϊκισμού της κυβέρνησης Τσίπρα τελείωσαν, αφού πρώτα οδήγησαν σε πολλαπλά αδιέξοδα την ελληνική κοινωνία.
Την ώρα που οι αυταπάτες της κυβέρνησης εξαντλήθηκαν, εξαντλώντας έναν ολόκληρο λαό με δυσβάστακτα μέτρα, υπέρμετρη φορολογία και χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον του.