Υπάρχει άραγε ξεκάθαρος ορισμός από τους νυν, αλλά και τους πρώην, κυβερνώντες, τουλάχιστον στη σκέψη ή στο υποσυνείδητό τους, έστω, ποιο είναι ακριβώς το εθνικό συμφέρον ετούτης της δύσμοιρης χώρας;
Μπορεί κάποιος από τους πολιτικούς να μας πει ξεκάθαρα ποια είναι τα σύνορα της δικής μας πατρίδας; Γιατί κάποτε αυτά βρίσκονταν, κατά κοινήν ομολογία, στην Κερύνεια! Μέχρι στιγμής τουλάχιστον, διαπιστώνουμε έντρομα, ότι αυτό μάλλον καθορίζεται, από καιρό σε καιρό, από τη γείτονα και επεκτατική Τουρκία!
Σε τακτά χρονικά διαστήματα εκείνη ανακοινώνει κάποια γεωγραφική παράμετρο και εμείς ερχόμαστε εκ των υστέρων και αντιλέγουμε προσπαθώντας να αποδείξουμε ότι τα λεγόμενά της δεν έχουν νομική υπόσταση και απέχουν από το διεθνές δίκαιο.
Από την πλευρά της γειτονικής χώρας, καθημερινά μας ανακοινώνουν τις απώτερες προθέσεις τους τις οποίες δρομολογούν ανεξαρτήτως του κάθε κυβερνητικού συνασπισμού που βρίσκεται στην εξουσία και μάλιστα σε βάθος ικανού χρόνου.
Η γειτονική χώρα επιθυμεί σφόδρα να ελέγχει το μισό Αιγαίο, και δείχνει απροκάλυπτα ότι αισθάνεται ασφυξία στα δυτικά της παράλια, όπως άλλωστε και στα άλλα, τα χερσαία σύνορά της. Δηλαδή, για να εκφραστούμε πιο εστιασμένα, η αμφισβήτηση των βραχονησίδων μας θα συνεχιστεί μέχρι πότε;
Γιατί η χώρα προτιμά να κουκουλώνει τις όποιες αμφισβητήσεις των γειτόνων σε συνεχή βάση, και επιτρέπει να επαφίεται το πρόβλημα για τους επόμενους που θα έρθουν στην εξουσία προτιμώντας να παριστάνει τον αδιάφορο, ή ακόμα χειρότερα, τον μη ενδιαφερόμενο; Ακατανόητα, αλήθεια, πράγματα! Δεν γνωρίζουν ότι όσο αφήνεται ένα πρόβλημα για το μέλλον, αυτό θα έρθει στη επιφάνεια αργότερα σε χειρότερη μορφή;
Έπρεπε να έρθει μπροστά το νέο πρόβλημα της ανακήρυξης της πρόσφατης συμφωνίας Τουρκίας και Λιβύης για να αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε; Γιατί εμείς δεν το είχαμε κάνει νωρίτερα; Τι ανίκανες δικαιολογίες θα αρχίσουν πάλι να μας δίνουν; Ο χρόνος, δυστυχώς, φαίνεται πως δεν κυλάει υπέρ των δικών μας θέσεων! Απαιτείται υψηλός δείκτης ευφυίας για να το αντιληφθούν;
Προσπαθούμε -φευ!- να βρούμε δραστικά και λογικά επιχειρήματα για να αντιμετωπίσουμε τις όποιες επιθυμίες και τις απαιτήσεις των άλλων, και από εκεί και πέρα ουδέν έτερον. Γινόμαστε ελεήμονες μιας δήλωσης με καλά λόγια “υποστήριξης” από τους πέραν του Ατλαντικού προστάτες μας και ύστερα επαναπαυόμαστε σε αυτή, αναμένοντας τί στη συνέχεια;
Εκχωρητισμός, λοιπόν, παραχώρηση, εκχώρηση, ή ανερμάτιστη πολιτική, είναι επιτέλους αυτό που εφαρμόζεται συστηματικά από τους πολιτικούς μας όλα αυτά τα χρόνια στα εθνικά μας θέματα;
Πού βρίσκεται σήμερα η περιβόητη και εγκληματική υπόθεση των βραχονησίδων των Ιμίων, και γιατί δεν υπάρχει κάποιος, ακόμα και τώρα, να μας εξηγήσει κάποιες λεπτομέρειες για εκείνη τη σημαδιακή ήττα της χώρας μας, η οποία σταδιακά έδωσε τη θέση της σε άλλες απαιτήσεις των γειτόνων μας; Ποιος είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο και γιατί δεν τιμωρήθηκε, με τον όποιο, έστω, συμβολικό τρόπο;
Η διπλωματία όμως καθορίζεται από την στρατιωτική ισχύ της κάθε χώρας. Τεκμηριωμένη γνώση, διαχρονικά! Πού βρίσκεται άραγε αυτή όλα τα τελευταία χρόνια και ποιοί είναι υπεύθυνοι, γιατί σίγουρα υπάρχουν, για την κατάντια της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας;
Η τελευταία κρίση, οικονομική και όχι μόνο, πέρα απ’ όλα αυτά μάς έκανε, δυστυχώς, και υποχωρητικούς στα εθνικά μας θέματα. Ίσως βέβαια μαζί με όλα τα άλλα που κάποιοι δρομολόγησαν προς ίδιο όφελος, να περιλαμβάνονταν και αυτά, αλλά οι πολιτικοί μας δεν υπολόγισαν καθόλου, μα καθόλου, σωστά.
Αλλοίμονο, όμως, τότε! Συλλογική ντροπή, απέχθεια και αδιαφορία για τα κοινά και εθνικά, από μεριάς μας, και τίποτε άλλο, μήπως αυτό επιθυμούσαν στο τέλος τέλος;