Οι κάψες του φετινού καλοκαιριού και οι αέρηδες που κάνουν τις τελευταίες μέρες κόλαση τα δάση μας και τις κεφαλές μας κουδούνια των προσταρότραγων, υποχρεώνουν και τους συντοπίτες μου στο Λασίθι να πιάνουν αξημέρωτα το κάμπο για το πότισμα των κηπικών τους που είναι στις δόξες τους αυτή την εποχή. Είναι όμως περισσότερες οι εργατοώρες στους κήπους από τη δροσιά της αυγής και απομένει μοναδική λύση η περικοπή του πρωϊνού χουζουρέματος και τα νυχτερινά ποτίσματα…
Ο Ζαχαριής, αδιόρθωτος εραστής των αγροτικών ενασχολήσεων, παρά το βάρος των ετών που έχει αρχίσει να βαραίνει στις πλάτες όλων μας, ξυπνά κοντά μια ώρα να ξημερώσει και πιάνει το κάμπο για τα ποτίσματα.
Πριν δυο-τρεις μέρες είχε σειρά για πότισμα το σόχωρο στο Κύλινδρο, απ´ όπου τα πρώιμα κηπευτικά του κυκλοφορούν ήδη στις κουζίνες των φίλων του κατά την πάγια συνήθεια του φιλότιμου και της «απλοχεριάς» του.
Δεν είναι πως φοβάται τις ασκιενάδες και τους απρόοπτους θορύβους της νυχτερινής σιγαλιάς, αλλά για καλό και για κακό κάνει τρεις φορές το σταυρό ντου, πριν ανεβεί στο σογκαιρίτικο μηχανάκι του τύπου Φλορέττας, για να πάει στη δουλειά ντου.
Είναι βέβαια και το νεκροταφείο του Μαρμακέτου φάτσα-κάρτα με το κήπο, αλλά κάτι τέτοια τα μασάμε απο τα παιδικά μας χρόνια που βάζαμε στοιχήματα ποιος θα κουβαλήσει στο καφενείο ένα ξεθαμένο καυκί από το κοιμητήρι.
Αποδιαφώτιστα σίμωσε στο «κολεκτέρ» της άρδευσης και προσπάθησε ψηλαφητά να ανοίξει τη βάνα του νερού και να αρχίσει το πότισμα.
-Και είδε το διάολο μπροστά ντου ολοφάνερο και ολοζώντανο!
Από το διπλανό αυλάκι πετάχτηκε ένα μεγάλο πουλί , κόρακας του φάνηκε, έκανε απο πάνω του ένα κύκλο και κάθησε στα σύρματα της ΔΕΗ που περνούν πάνω απο το κήπο. Ξαφνιασμένος, έβαλε τις φωνές στο πουλί, πιο πολύ για ν´ ακούσει τη φωνή ντου, να ημερέψει κι ο ίδιος απο την τρομάρα του ξαφνιάσματος.
-Άμε στο διάολο και εξιπάστηκα, φώναξε και γύρισε ησυχασμένος στο κολεκτέρ της άρδευσης να κάνει τη δουλειά ντου. Μα ο κόρακας είχε άλλη γνώμη και κάνοντας βουτιά απο τα καλώδια της ΔΕΗ, προσγειώθηκε στον ώμο του.
-Παναγία μου μουρμούρισε ο Ζαχαριής κι έμεινε ασάλευτος ψιθυρίζοντας συνέχεια «Ο Ιησούς Χριστός νικά κι όλα τα κακά σκορπά». Στην κορύφωση της αγωνίας του εδέησε κι ο Χριστός να του φωτίσει το νου και να θυμηθεί τις προχθεσινές ιστορίες του Νικολή στο καφενείο, που έλεγε πως είχε μερώσει ένα κόρακα στο κάμπο και τον τάιζε στο χέρι του…
-Ααα, τούτος είναι ο φίλος του Νικολή σκέφτηκε και ησύχασε, αφού κι ο κόρακας επέστρεψε απογοητευμένος στα καλώδια της ΔΕΗ χωρίς το φιλοδώρημα του…
Το βράδυ στο καφενείο, μόλις συνάντησε το Νικολή, τα έβαλε μαζί ντου:
-Νικολή να πα να ανεμαζώξεις το κόρακα που κανακεύεις με μεζεδάκια στο Κύλινδρο, γιατί το πρωί με υποχρέωσε σε σωματική μου ανάγκη πριχού της ώρας μου…