Έξω φυσούσε παγωμένος αέρας και έβρεχε. Στο πατάρι του μπουγατσατσίδικου ήτανε ζεστά. Και η παρέα μας ήτανε ωραία και κεφάτη. Είχαμε αφήσει στην άκρη τις βρεγμένες ομπρέλες μας και είχαμε βγάλει τα παλτά μας. Τρώγαμε τις ζεστές νόστιμες μπουγάτσες μας και συζητούσαμε ήσυχα. Μέχρι που άρχισε την κουβέντα για τα πολιτικά η Ειρήνη, η συριζαία. Δεν μπορούσε. Θα έσκαζε, αν δεν μιλούσε.
– Μμμμ… Και τι κατάφερε ο τζιτζιφιόγκος σας που πήγε στην Αμερική και είδε τον Τραμπ; Μια τρύπα στο νερό έκανε…
– Άκουσε, αγαπητή μου, απάντησε η Ελευθερία, η νεοδημοκράτισσα. Θα ήταν αδύνατο και ανόητο ο Τραμπ να πει κάτι ή να αποφασίσει κάτι στα φανερά – ας πούμε σε συνέντευξη τύπου – κάτι εναντίον της Τουρκίας, το οποίο θα γινόταν αφορμή να εξωθήσει τον Ερντογάν ακόμη περισσότερο προς το μέρος του Πούτιν.
Σοβαρές συμφωνίες ή υποσχέσεις προς την Ελλάδα, που θα ζημίωναν την Τουρκία, η οποία είναι ένα πολύ υπολογίσιμο μέλος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, γίνονται με πολλή προσοχή. Και φαίνονται αργότερα. Σιγά σιγά θα τα δεις τα αποτελέσματα. Μη βιάζεσαι. «Οι δικοί μας», όπως τους αποκαλείς, ξέρουν τι κάνουν. Είναι σεμνοί, οργανωμένοι. Μιλάνε με σύνεση. Χαίρεσαι να τους ακούς. Δεν αηδιάζεις. Εμπνέουν εμπιστοσύνη.
Ο δικός σας ο φαφλατάς , όσο ήταν πρωθυπουργός μας, λέξη δεν μπορούσε να αρθρώσει ούτε μπροστά στον Ομπάμα ούτε μπροστά στον Τραμπ ούτε μπροστά στον Ερντογάν, στις συναντήσεις τους. Τον έπιανε γλωσσοδέτης. Μπερδευόταν με τα σπασμένα αγγλικά που κάνει ότι ξέρει. Ήξερε μόνο να παραμυθιάζει εμάς. Σ’ αυτό ήταν άριστος. Και άφησε πίσω του ένα κράτος χάος, στο οποίο κυριαρχούσαν η αναρχία και η εγκληματικότητα.
Φούντωσε η Ειρήνη.
– Σεμνοί οι δικοί σας! Μπα; Απάντησε περιφρονητικά. Και ο Δένδιας γιατί ξυρίζει το κεφάλι του;
– Και εσύ μπορείς να μας πεις γιατί ο Κυρίτσης , ο δικός σας, φοράει σκουλαρίκι; Ντροπή! βουλευτής με σκουλαρίκι! Αυτά βέβαια είναι προσωπικά γούστα…
– Και μη νομίζετε ότι θα τα καταφέρετε με τον Τραμπ. Ο Τραμπ είναι απρόβλεπτος. Και έχει και ξανθά φρύδια…
– Και τι σχέση έχουν τα φρύδια του Τραμπ με την πολιτική και μας τα αναφέρεις; Ρώτησε ξαφνιασμένη η Ελευθερία.
– Τα ξανθά φρύδια δείχνουν άνθρωπο σπάνιο, δραστήριο, έξυπνο… Επέμενε η Ειρήνη.
– Καλέ, τι χαζομάρες λέει τώρα αυτή! Απόρησε η Ελευθερία απευθυνόμενη προς εμάς. Και ήταν έτοιμες να αρπαχτούν οι δυο τους στα σοβαρά.
– Αυτές, όταν μιλούν για τα πολιτικά, από φίλες γίνονται εχθροί. Παρατήρησε ο Χάρης. Και σηκώθηκε να πάει να πληρώσει.
– Κερνάω εγώ! Πετάχτηκε η Ειρήνη. Έσπρωξε τον Χάρη και κατευθύνθηκε προς το ταμείο. Έτρεξε ο Χάρης από πίσω της και επέμενε να πληρώσει εκείνος.
– Σε παρακαλώ, μη με νευριάζεις κι εσύ! Φώναζε η Ειρήνη οργισμένη.
Έξω φυσούσε παγωμένος αέρας και έβρεχε.
– Αχ, ξέχασα να πάρω την ομπρέλα μου!
Ο Χάρης ανέβηκε τρεχάτος στο πατάρι να της την φέρει.