Μια συνοπτική εξέταση της Συνταγματικής Ιστορίας του Νεοελληνικού Κράτους αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει προηγούμενο σύμπτωσης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων του τόπου στις γενικές αρχές της Αναθεώρησης του Συντάγματος.
Όλες τις προηγούμενες φορές που άλλαξε το Σύνταγμα της χώρας ήταν επακόλουθο είτε στρατιωτικών κινημάτων είτε διχαστικών πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Τα κυριότερα γεγονότα της Συνταγματικής μας Ιστορίας είναι τα ακόλουθα :
- ΤΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ.
Ο πρώτος καταστατικός χάρτης της χώρας ψηφίστηκε την 01-01-1822 από την Α’ Εθνική Συνέλευση που συνήλθε στην Επίδαυρο, μετά την επικράτηση της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 κατά των Τούρκων και ενέκρινε “το προσωρινό πολίτευμα της Ελλάδος”.
Η Β’ Εθνική Συνέλευση στο Άστρος της Κυνουρίας στις 13-04-1823 ενέκρινε αναθεωρημένο κείμενο που αποκλήθηκε “ο Νόμος της Επιδαύρου”.
Η Γ’ Εθνική Συνέλευση στην Τροιζήνα ενέκρινε την 01-05-1827 “το Πολιτικό Σύνταγμα της Ελλάδος”.
- ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1844.
Την 3η Σεπτεμβρίου του 1843 ο λαός και ο στρατός των Αθηνών με ηγέτες τους ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ και ΚΑΛΛΕΡΓΗ απαίτησαν από το βασιλιά ΟΘΩΝΑ να δεχθεί σύγκληση Εθνικής Συνέλευσης και να μετατρέψει την “Ελέω Θεού” απόλυτη Μοναρχία σε Συνταγματική.
Στις 18-04-1844 ορκίστηκε στο νέο Σύνταγμα.
- ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1864.
Στις 10-10-1862 λαϊκή εξέγερση εκθρονίζει τον ΟΘΩΝΑ και στις 16-11-1864 “Η εν Αθήναις Β’ των Ελλήνων Συνέλευσις” εξέλεξε αφ’ ενός νέο ηγεμόνα το Δανό Πρίγκιπα Γεώργιο και αφ’ ετέρου συνέταξε νέο Σύνταγμα.
Στο νέο αυτό Σύνταγμα που περιόριζε τις εξουσίες του Μονάρχη περιελήφθη ρητώς η διάταξη που όριζε “Άπασαι αι εξουσίαι πηγάζουσιν εκ του Έθνους”.
- ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1911.
Το στρατιωτικό κίνημα που εξερράγη το 1909 στο Γουδί απαίτησε αλλαγή του παλαιοκομματικού συστήματος και επέβαλε την έλευση από την Κρήτη του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.
Στις 02-06-1911 ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα το οποίο εξέφραζε τις φιλελεύθερες αστικές δυνάμεις της τότε Ελληνικής κοινωνίας.
- ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1927.
Μετά τις περιπέτειες του 1ου Παγκόσμιου πολέμου, του διχασμού (1915-1917) και της Μικρασιατικής καταστροφής (1922), την κατάργηση της Δυναστείας και την Ανακήρυξη της Δημοκρατίας του 1924 καθώς και την Δικτατορία του ΠΑΓΚΑΛΟΥ (1925), στις 03-06-1927 ψηφίστηκε Σύνταγμα που εγκαθίδρυε την Αβασίλευτη Δημοκρατία.
Στις 10-10-1935 όμως με πραξικόπημα επανήλθε το Σύνταγμα του 1911 και ο θεσμός της Βασιλείας.
- ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1952.
Με το τέλος της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου ξεκίνησαν οι διαδικασίες αλλαγής του καταστατικού χάρτη της χώρας οι οποίες ολοκληρώθηκαν το 1950 και το νέο Σύνταγμα ψηφίστηκε την 01-01-1952 μόνο από τα κυβερνώντα κόμματα του κέντρου.
-Κατά τη διάρκεια της εφτάχρονης Δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967-1974) η Χούντα επέβαλε δύο δικά της “Συντάγματα “.
- ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1975.
Με την πτώση της Δικτατορίας επανήλθε το Σύνταγμα του 1952, με εξαίρεση τις διατάξεις για τη μορφή του πολιτεύματος και στις 7 Ιουνίου 1975 ψηφίστηκε -μόνο από την κυβερνητική πλειοψηφία – το νέο Σύνταγμα, το οποίο καθιέρωσε το πολίτευμα της ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
- ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΥ 1985.
Το Σύνταγμα του 1975 αναθεωρήθηκε το 1985-1986 από την τότε κυβερνητική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ με κύριο χαρακτηριστικό τον περιορισμό των εξουσιών του Προέδρου της Δημοκρατίας, και προξένησε οξύτατη πολιτική αντιπαράθεση.
– Μοναδική ιστορικά συναινετική αλλαγή του καταστατικού χάρτη της χώρας,αποτελεί η διαδικασία Αναθεώρησης του Συντάγματος, του οποίου οι αναθεωρητέες διατάξεις ψηφίστηκαν από την Ελληνική Βουλή στις 20-05-98.
Το νέο,τότε, Σύνταγμα σίγουρα ήταν μια νέα θεσμική κατάκτηση του Λαού μας που προστίθεται στις πολλές άλλες μεγάλες θεσμικές αλλαγές που πραγματοποίησε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά το 1981 . Γεγονός είναι ότι η συναίνεση που επιτεύχθηκε για το Νέο Σύνταγμα που ψήφισε η επόμενη Αναθεωρητική Βουλή, αποτέλεσε ΚΑΛΟ ΟΙΩΝΟ, για το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα δραστηριοποιούνταν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας, με την είσοδό της στο ΝΕΟ ΑΙΩΝΑ.
Όμως σήμερα η Κυβέρνηση, επιθυμώντας να αλλάξει την πολιτική ατζέντα, καθόσον έχει δημοσκοπική καθίζηση ενώ οδεύει τον δρόμο της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης, μια και έχουμε ουσιαστικά εισέλθει σε προεκλογική περίοδο και σχεδιάζει να πάμε στις κάλπες μέσα σε κλίμα πόλωσης, με ακατάσχετη σκανδαλολογία, “χειροπέδες” και ένταση της πολιτικής αντιπαράθεσης γύρω από τις επικείμενες Συνταγματικές Αλλαγές, δυναμιτίζοντας κάθε ίχνος πολιτικής συναίνεσης.
Συνταγματική όμως αναθεώρηση χωρίς ευρεία πολιτική συναίνεση αποτελεί απλά ένα ”πονηρό ελιγμό”, επί πλέον, αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, εστιάζοντας το ενδιαφέρον της σε άλλα, περισσότερα ανώδυνα θέματα, θυσιάζοντας τον”καταστατικό χάρτη” στις μικροκομματικές της σκοπιμότητες, που υπηρετούν και μόνο την εναγώνια προσπάθεια παραμονής της στην εξουσία ή τουλάχιστον την πολιτική της επιβίωση…