Ο σύγχρονος ιστορικός θα μπορούσε να προσθέσει στον πίνακα των φιλελλήνων και το όνομα του Robert (Bob) Menendez. Ο 66χρονος αμερικανός δημοκρατικός γερουσιαστής του New Jersey, αξίζει μια τέτοια θέση, όχι τόσο για την απ’ ευθείας υπέρ της Ελλάδος θέσεις του, αλλά για την αυστηρή στάση του εναντίον της πολιτικής και της πρόσφατης συμπεριφοράς της Τουρκίας. Ο λόγος είναι η αγορά του συστήματος των πυραύλων S-400. Από ποιον, παρακαλώ; Μα από ένα –μέχρι στιγμής- θεωρητικό αντίπαλο, εχθρό της συμμαχίας (ΝΑΤΟ) στην οποία ανήκει η Τουρκία· δηλ. από τη Ρωσία. Μια τέτοια φαινομενικά αλλοπρόσαλλη κίνηση, κλιμακώθηκε όταν το πυραυλικό σύστημα δοκιμάστηκε σε ένα … αμερικανικό F-15!
Με την αφορμή αυτή, ο γερουσιαστής R. Menendez πρόσθεσε τροπολογία, στον αμυντικό προϋπολογισμό, που προβλέπει κυρώσεις εναντίο της Τουρκίας. Έτσι, έπειτα από μήνες ταλαντεύσεων, ο Τραμπ (αν και φίλος με τον Ερντογάν) και η κυβέρνησή του, προχώρησε στην επιβολή κυρώσεων, πράγμα που θορύβησε την Άγκυρα, που προειδοποίησε την Ουάσιγκτον για σοβαρές επιπτώσεις των δύο εταίρων στο ΝΑΤΟ…
Δυστυχώς, εκείνο που έπραξαν οι ΗΠΑ, δεν μπόρεσε να το πράξει η Ε.Ε… Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής (10/12/20), ο άγραφος νόμος του οικονομικού και πολιτικού συμφέροντος υπερίσχυσε της κοινής λογικής. Η (κακιά, πάντα) Γερμανίδα Καγκελάριος τάχθηκε ανοιχτά εναντίον των κυρώσεων κατά της Τουρκίας. Στη στάση της αυτή, δεν ήταν ο φόβος της για το μεταναστευτικό, ούτε ο κίνδυνος για οικονομικά αντίποινα εκ μέρους της Τουρκίας. Ήταν τα 4 εκατομμύρια τούρκων-μουσουλμάνων, που είναι πολιτογραφημένοι Γερμανοί υπήκοοι, από τους οποίους τα 2 εκατομ. είναι ψηφοφόροι και στην πλειοψηφία τους διάκεινται ευμενώς προς τον Ερντογάν.
(Οι Έλληνες στη Γερμανία δεν ξεπερνούν τις 467.000). Από αυτούς, τους τουρκικής προέλευσης, το 80% είναι επιδοματούχοι, χάρη στο γερμανικό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας. Σύμφωνα με αυτό, όσοι δεν μπορούν να βρουν κατάλληλη εργασία (που με την ανατολίτικη κουτοπονηριά τους προσποιούνται ότι δεν βρίσκουν), λαμβάνουν επίδομα 482€ καθώς και όλα τα έξοδα ενοικίου, θέρμανσης, μεταφοράς, ασφάλισης κ.λπ.
Μπόικο Μπορίσοφ! Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας… Φίλος του Ερντογάν. Ίσως, πιο φίλος απ’ ό,τι ο Τραμπ. Η Βουλγαρία, που συνορεύει με την Τουρκία, είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό μουσουλμάνων (~ 14%) στην Ε.Ε. Στα γεγονότα του Έβρου, μετανάστες υπό τουρκική καθοδήγηση και προτροπή, προσπάθησαν να εισέλθουν στην Ελλάδα. Επεισόδια, προκλητικές ενέργειες… Δεν ακούστηκε, όμως, παρόμοια απόπειρα και προς τη Βουλγαρία. Έτσι εξηγείται και το γεγονός, ότι δηλ. ο Μπόικο Μπορίσοφ τάχθηκε ανοιχτά κατά της επιβολής κυρώσεων και συσστρατεύτηκε με την καγκελάριο Μέρκελ. Λογική, λοιπόν και η στάση του Βούλγαρου πρωθυπουργού, όσο και αν δεν μας ευχαριστεί, ως Έλληνες. Ή μήπως ; …
Μανουέλ Μακρόν (κορωνόπληκτος, σήμερα και υπό αυτό-απομόνωση…)! Ο σύμμαχός μας, βρίσκεται ανοιχτά και φανερά, με δηλώσεις σε διαρκή φραστική αντιδικία με τον Ερντογάν. Να ένας λεβέντης, παίδαρος, φιλέλληνας, αγνός υποστηρικτής των ελληνικών θέσεων … λέγαμε! Μέχρι το Ντε Γωλ (το αεροπλανοφόρο) θα κατέβαζε στην ανατολική Μεσόγειο… για το χατίρι μας. Για να κυνηγήσει τους Τούρκους… Κι όμως, συμπαρατάχθηκε και αυτός με το δίδυμο Μέρκελ – Μπορίσοφ και χαμήλωσε τους τόνους στη διάσκεψη κορυφής… Ούτε τσιχ! δεν ακούστηκε στα γαλλικά· γι’ αυτό και ως γλώσσα, μεταπολεμικά, υποχώρησε μπροστά στα Αγγλικά. Με τους Άγγλους, τουλάχιστον, ξέρεις… Θα σου τη φέρουν (πάντα με τον τρόπο τους, στην εξωτερική πολιτική) και προφυλάσσεσαι. Αλλά, από τη σύμμαχό μας τη Γαλλία δεν το περιμέναμε. Κι αυτό μας πηγαίνει αρκετά πιο πίσω και να θυμηθούμε ότι μεγάλο κομμάτι από τη Μικρασιατική καταστροφή οφείλεται σ’ αυτούς. Έβαλαν κι αυτοί το δακτυλάκι τους (συγγνώμη για το υποκοριστικό)…
Έπειτα, οι Ιταλοί! Καλά… γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο… ράτσα μπαρούφα, ομελέτα, ιστορία… φράνγκο, ρεζέρβα, φαλιμέντο, περκέ ματζάρε, σοσιαλίστε, κομπανία, όπως –πολύ σωστά- τραγουδάει ο Μηλιώκας. Παρότι γείτονες, δεν έβγαλαν άχνα στη Διάσκεψη… Ξανά, εμπορικοί δεσμοί αλλά και κάποιες άλλες πολιτικές επιλογές επίσης… Μεταναστευτικό, η ανάμιξη της Τουρκίας στη Λιβύη, αλληλοκαλύπτουν τις προτεραιότητες της Ρώμης… Έπειτα και οι Ισπανοί έχουν κάτι πάρε – δώσε με εξοπλιστικά προγράμματα και υλικό και «ποιούν την νήσσαν». Οι … «ταυρομάχοι» πέφτουν λίγο μακριά από τα νερά της ανατολικής Μεσογείου, ασχολούνται με τον τουρισμό τους και μια δόση, τους απασχολεί το μεταναστευτικό, έστω και από άλλη είσοδο. Μαζί με τις ψευτο-αδιάφορες Ιταλία και Ισπανία, συμπαρατάσσεται και η βραχονησίδα, η Μάλτα! Τι να πεις;
Όταν έχεις τέτοιους φίλους στην Ε.Ε., τι τους θέλεις τους εχθρούς … αααχ! Ξεχάσαμε τους Ούγγρους! Ο Πούσκας δεν ζει πια… μας πήγε στο Γουέμπλεϊ, τουλάχιστον. Τώρα είναι ο Όρμπαν… παίζει άλλη μπάλα! Αντι-μεταναστευτικό ποδόσφαιρο. Μάλλον που δεν μας πάει κι εκείνος. Οπότε; Θα ήταν άδικο να ξεχάσουμε την Αυστρία, που μάλλον ήταν η μόνη ξεκάθαρη και με θέσεις σχεδόν ταυτόσημες με τις δικές μας. Μπράβο στον καγκελάριό της, Σεμπάστιαν Κουρτς.
Θυμάστε το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, στο ίδιο συνδικάτο;». Αν όχι, κρίμα που δεν ζήσατε αυτή την ξεχωριστή και λαμπρή ιστορική περίοδο, αν και οι θαυμαστές της έχουν αραιώσει σημαντικά. Παρά τις όποιες αντίθετες θέσεις, ο Ερντογάν μας «βλέπει» και μας υπολογίζει ως μέλη αυτής της παρέας. Το βέβαιο είναι, πως αν δεν ήμασταν μέσα σ’ αυτές τις συντροφιές, ο Ερντογάν θα έκανε ρεβεγιόν είτε στα Δωδεκάνησα ή στις Κυκλάδες… κι αν ζούσε αυτός ο υπέρλαμπρος ηγέτης, με τα μνημιώδη λαϊ(κιστι)κά συνθήματα, όπως το «Βυθίσατε το Χώρα», στις μέρες μας θα έλεγε: «Βυθίσατε το Ορούτς Ρέις»; Τα λόγια είναι εύκολα!