Θα μπορούσε να είναι ένα απρόοπτο ευτράπελο της στιγμής! Ίσως μια στιγμή σουρεαλισμού στη μεταμεσονύχτια ψυχαγωγία! Μπορεί να περνούσαν απαρατήρητα από κάποιους ενδεχομένως αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα ή ίσως λεπτά, που κάποιους άλλους μπορεί και να τους προβλημάτισαν.
Κι όμως σε ανύποπτο χρόνο και τόπο συναντήθηκαν δυο «Ελλάδες»(!) τόσο διαφορετικές, αλλά και τόσο υπαρκτές συνάμα! Μια μετωπική σύγκρουση δύο κόσμων σε κάποια αμήχανα χαμόγελα που διασταυρώθηκαν αναπάντεχα επί …σκηνής! Και μάλιστα μουσικής!
Γνωστή ερμηνεύτρια τραγουδά έργα σπουδαίων δημιουργών. Λόγια του Κ. Βάρναλη, του Ν. Καββαδία, του Μπ. Μπρεχτ, του Ν. Χικμέτ, του Μ. Ελευθερίου, του Ν. Γκάτσου συναντούν τις συνθέσεις των Ιερών Τεράτων της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής, Μ. Θεοδωράκη, Μ. Χατζιδάκι, Θ. Μικρούτσικου, Σ. Ξαρχάκου κα.
Κι εκεί που καλλιτέχνες και κοινό έχουν γίνει ένα, από τη μουσική πανδαισία που απολαμβάνουν και θυμίζουν την φωτεινή πλευρά μιας εκπληκτικής μουσικής και γενικότερα καλλιτεχνικής παράδοσης, προβάλλει μια εργαζόμενη στο χώρο κρατώντας ένα δίσκο με κερασμένα ποτά και κατευθύνεται προς την ορχήστρα!
Αποσβολωμένοι οι περισσότεροι θεατές και ακόμα πιο αποσβολωμένη η ερμηνεύτρια που αντιλαμβάνεται ότι όπισθέν της κινείται μια άλλη «Ελλάδα», αυτή της γκλαμουριάς, της επίδειξης και του νεοπλουτισμού, σταματά κάθε προσπάθεια ερμηνείας και ευγενικά αποτρέπει την υπάλληλο να εκτελέσει την «παραγγελιά».
Η σύγχυση του χώρου δεν επέτρεψε στον «παραγγελιοδόχο» να αντιληφθεί ότι δε βρισκόταν στο «σκυλάδικο» για να εντυπωσιάσει με τη γενναιοδωρία του, ούτε ότι η συγκεκριμένη τραγουδίστρια κάνει κάτι διαφορετικό που αυτός είχε ενδεχομένως υπόψη του ο ίδιος ως «μουσική» ή ως «τέχνη»!
Τα λίγα δευτερόλεπτα της σύγκρουσης των δύο «κόσμων» ήταν αρκετά για να συνειδητοποιήσουν κάποιοι πως έτσι είναι κι έτσι θα’ ναι πάντα. Καθείς στο είδος του… Εκείνη την ώρα, λόγω ίσως και της περίστασης, μου ήρθαν στο μυαλό οι στίχοι του Σαββόπουλου «η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει…».