Παρήγορο είναι το γεγονός ότι η εισαγωγή στη καθημερινότητα του αποτελεσματικού εμβολίου, θα δώσει κάποιου είδους ανακούφιση στην ταλαίπωρη οικουμένη. Κι αυτό γιατί δεν είναι καθόλου σίγουρο κι’ ούτε μπορεί να απαντηθεί επί του παρόντος, αν η εκτεταμένη χρήση του θα αφήσει πίσω της όσα γνωρίσαμε από άλλες περιπτώσεις, προσφέροντας δηλαδή την επιθυμητή ισόβια προστασία του εμβολιασθέντος ατόμου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ιός της γρίππης για τον οποίο μεγάλες ομάδες πληθυσμού είναι αναγκασμένες να εμβολιάζονται κάθε χρόνο λόγω των συνεχόμενων μεταλλάξεων του συγκεκριμένου ιού. Φυσικά η ιατρική κατάφερε αρκετές από τις γνωστές ιογενείς λοιμώξεις να ανήκουν στην ιστορία απλώς και μόνο με μια και εφ’ άπαξ δόση του εμβολίου, αλλά όμως όχι όλες.
Άλλα ερωτήματα που προκύπτουν τις τελευταίες μέρες είναι πως δημιουργήθηκε τόσο γρήγορα το εν λόγω εμβόλιο, και πολλά άλλα που είναι ακόμα άγνωστα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνου για το πασίγνωστο AIDS που ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα για δεκαετίες. Ίσως είμαστε αναγκασμένοι να πιστέψουμε ότι εδώ οι συνθήκες ήταν και είναι διαφορετικές, προφανώς λόγω του διαφορετικού τρόπου μετάδοσης των δύο ιών.
Όμως, ταυτόχρονα, διαφορετικά και πιο δραματικά ερωτήματα ήρθαν αβίαστα στην επιφάνεια και στην επικαιρότητα.
Πόσο θεμιτό είναι, ας πούμε, η χώρα που παρασκευάζει το εμβόλιο να το χορηγεί πρώτα στους πολίτες της και ύστερα στις άλλες χώρες; Η Ευρωπαϊκή Ένωση, για να έρθουμε εις τα του οίκου μας, δήλωσε στο εν λόγω ζήτημα ότι όλες οι σχετικές λεπτομέρειες θα έχουν την έγκριση και την ευλογία της, αλλά πόσο αλήθεια είναι όλα αυτά; Ήδη υπήρξαν κάποιες υπόνοιες ότι η Γερμανία και κάποιες άλλες χώρες εφοδιάστηκαν, ή προσπάθησαν να αποκτήσουν περισσότερες δόσεις απ’ όσες τους αναλογούσε με διαφόρους τρόπους, ή απευθύνθηκαν σε αλλότριες πηγές.
Να θυμηθούμε, με την ευκαιρία εδώ, τι διαμείφθηκε προ έτους με το ζήτημα της ποσότητας των μασκών που εισάγονταν εσπευσμένα από την μακρινή Κίνα επειδή η Ε.Ε. είχε τρομακτική έλλειψη και αδυνατούσε να τις παρασκευάσει σε γρήγορο χρονικό διάστημα, ή με το αντίστοιχο ζήτημα, εκείνο των αναπνευστήρων, όπου μια χώρα τις κρατούσε στα τελωνεία για τα δικά της νοσοκομεία χωρίς να τις αποδίδει στους νόμιμους κατόχους που τις είχαν ήδη παραγγείλει. Έτσι αποδείχτηκε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι εθνικοί ανταγωνισμοί υπερίσχυσαν του ευρύτερου συνόλου και φυσικά της όποιας νομιμότητας.
Την ίδια στιγμή διαπιστώναμε έντρομοι ότι οι εθνικές πολιτικές δεν επέφεραν το αναμενόμενο αποτέλεσμα, παρά μόνο πρόσκαιρα οφέλη, όπως αντιληφθήκαμε κι’ εμείς με το χλιαρό έστω άνοιγμα των συνόρων της πατρίδας μας τους καλοκαιριάτικους μήνες. Φάνηκε τελικά, αβίαστα, ότι ο ιός επέστρεφε χωρίς να γνωρίζει εθνικά σύνορα και φραγμούς, παρά το γεγονός ότι λίγο πριν είχε εξοστρακισθεί σε μεγάλο βαθμό, και κάτι ακόμα σπουδαιότερο και γνωστό βεβαίως στην διεθνή ιατρική κοινότητα!
Ότι δηλαδή οι περισσότερες πανδημίες, σχεδόν όλες, απαιτούν συγχρονισμένες ενέργειες όλων των κρατών και όχι μεμονωμένες και αποσπασματικές. Την ίδια ώρα, μπορεί να παρατηρήθηκε κάποια μικρή έστω βελτίωση των κλιματικών συνθηκών και των επιπέδων των ρύπων στην ατμόσφαιρα, για προφανείς λόγους, απανταχού στον πλανήτη, αλλά ταυτόχρονα διαπιστώθηκε και από τους πλέον αδαείς η σφιχτά κλειδωμένη σχέση της συνεχιζόμενης ακάθεκτα κλιματικής αλλαγής με τις πανδημίες, τωρινές και κατά πάσα πιθανότητα μελλοντικές.
Και όπως καμία χώρα δεν είναι σε θέση να εξαλείψει μόνη τις επιδημίες, έτσι και τώρα καμία χώρα δεν θα μείνει στο απυρόβλητο, δεδομένου ότι το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας, δεν γνωρίζει φραγμούς, σύνορα, τελωνεία και αεροδρόμια. Οι εκπομπές ρύπων, μπορεί να γίνονται σε κάποια περιοχή, αλλά το δυσμενές αποτέλεσμα είναι οικουμενικό.
Παράλληλα γίνεται ολοένα και περισσότερο κατανοητό ότι η κλιματική αλλαγή ενοχοποιείται για την δημιουργία ή απελευθέρωση νέων και άγνωστων, τώρα, ιών οι οποίοι θα δημιουργήσουν κάποια στιγμή καινούργια παγκόσμια προβλήματα. Όμως εδώ υπεισέρχεται μια περίεργη και ύπουλη ιδιορρυθμία.
Τα αποτελέσματα της πανδημίας του κορονοϊού, είναι άμεσα εμφανή με τους ασθενείς που δημιουργεί, τους νεκρούς, τους διασωληνωμένους στις μονάδες εντατικής θεραπείας και τόσα άλλα που γνωρίσαμε καλά τον τελευταίο χρόνο, ενώ η κλιματική αλλαγή και επιβάρυνση του πλανήτη γίνεται αργά μεθοδικά και με σίγουρα και εξασφαλισμένα δυσμενή επακόλουθα.
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα που παρατηρούνται σε συνεχή βάση παγκοσμίως, οι νέες επιδημίες και οι γεωγραφικές μετατοπίσεις τους, οι λιμοί κοινωνιών λόγω καταστροφής μια σοδειάς ή άλλων απαραίτητων προϊόντων, βρίσκονται στην καθημερινή ειδησιογραφία και δεν πρέπει να διέρχονται αδιάφορα και απαρατήρητα.
Ενθαρρυντικό είναι το στοιχείο ότι η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της αντίπερα όχθης του Ατλαντικού υπερδύναμης, έχει δηλωμένη την ευαισθησία της απέναντι στις κλιματικές αλλαγές και πιθανότατα θα αναγκάσει πολλούς να πάρουν έστω κάποιας έκτασης και βαθμού προληπτικά μέτρα.
Σε ένα τέτοιο ευτυχές σενάριο, ίσως αντιληφθούμε για ακόμα μια φορά, εάν το λησμονήσαμε, ότι όλες οι επιδημίες και πανδημίες, τελικά είχαν και κάποια ευνοϊκά απώτερα αποτελέσματα στον δύσμοιρο και πολλαπλώς ταλαιπωρημένο πλανήτη μας, και φυσικά στους πρόσκαιρους και μελλοντικούς ενοίκους του!